หมายถึงหายโดยไม่ผ่าใช่รึเปล่าครับ? ถ้าใช่ต้องบอกก่อนว่าผมเข้าใจว่าแต่ละคนจะไม่เหมือนกันนะครับ แบบหลังเหมือนกันแต่คนละจุด ปัจจัยต่างๆ ไม่เหมือนกัน อายุ น้ำหนัก ส่วนสูง งานที่ส่งผลต่อการใช้ชีวิต

ส่วนตัวตอนที่เป็นนี่หนักในระดับไหนอันนี้ตอบยาก แต่คือเดินได้แค่ 3 ก้าวคือต้องหยุด ชาพีคสุดคือไม่รู้สึกถึงท่อนล่างตัวเองเลยประมาณ 30-45 นาที จะให้หายคือต้องเปลี่ยนท่านอน นั่ง บิดไม่นั่งยองๆ ระยะเวลานึงให้หายชาอันนี้คือแม้กระทั่งเดินๆอยู่แล้วเป็นนี่แหละ คือมันลำบากอยู่ แต่ผมไม่หนักขนาดควบคุมการขับถ่ายไม่ได้นะครับ แต่หมอก็แปลกใจว่าทำไมผมยังเดินได้ คือแบบมันไม่ถึงแปลกใจมากแต่ก็คือผิดคาด เพราะของผมสาเหตุน่าจะเล่นบอลหนักเกิน บวกเรียนจบแล้วทำงานมันนั่งนานด้วยแต่หมอบอกดูจากผลเอ๊กซ์เรย์น่าจะเล่นบอลมากกว่าเยอะเพราะของผมตัวหมอนแทบไม่เหลือแล้ว ละดันเป็นจุดที่เคยเจ็บสันหลังร้าวมาอีก ละร้าวจุดที่เหมือนมันเป็นจุดต่อของเส้นประสาทที่ค่อนข้่างซีเรียสอีก แต่เนื่องจากมันยังเดินเอง งอขาได้ ควบคุมการขับถ่ายได้ บวกกับอายุน้อยและจุดที่เป็น หมอเลยให้กินยา 6 เดือนแทนครับ แต่หลักๆ คือเปลี่ยนอิริยาบถ ผมเลิกยกของหนักไปเลย 99% ของชีวิตจนถึงตอนนี้ ละตอนนั้นโควิดพอดีผมเปลี่ยนงานเจองานโคตรแย่ ผมเลยลาออกมาพักด้วย พักอยู่ปีครึ่งได้งานใหม่ก็ยังมีโควิดอยู่แต่เข้าออฟฟิศสัปดาห์ละ 2-3 วัน ก็เลยทุ่นไปได้เยอะ สรุปกลับมาค่อนข้างโอเคได้ครับ โอเคในที่นี้คือเดินอุทยานที่อเมริกาที่เป็นทางเดินชมเที่ยวนะ (คือชิลสุดของเขาละ) ชั่วโมงกว่าไม่นั่งเลย ทางแบบชันบ้างอะไรบ้างได้อ่ะ ส่วนกายภาพนี่ผมไม่แน่ใจพอดีเคสผมตามที่บอก หมอผมเขาบอกไม่แนะนำเพราะมันเสี่ยง เขาบอกว่าต้องมั่นใจว่าคนทำรู้ว่าจุดที่ผมเป็น (เขาพูดเลขข้อกระดูกมา) คือจุดไหนแต่มันยาก พลาดมาไม่คุ้ม เน้นเดินเท่าที่ไหว ปั่นจักรยานให้ได้ 30 นาทีแล้วพอสัก 6 เดือนหลังจากนั้นถ้าเวิร์คก็เอาเท่าที่คิดว่าไหว ว่ายน้ำเท่าที่ไหว  

ดีขึ้นครับ แต่กว่าจะฟื้นตัวได้ผมใช้เวลาไป 3 วันหลังกินยา

ใดๆ คือขอเน้นย้ำนะครับว่าถ้าจะซื้อมากิน ก็ควรปรึกษาเภสัชก่อน เพราะยามันแรงมากครับ  

หมายถึงหายโดยไม่ผ่าใช่รึเปล่าครับ? ถ้าใช่ต้องบอกก่อนว่าผมเข้าใจว่าแต่ละคนจะไม่เหมือนกันนะครับ แบบหลังเหมือนกันแต่คนละจุด ปัจจัยต่างๆ ไม่เหมือนกัน อายุ น้ำหนัก ส่วนสูง งานที่ส่งผลต่อการใช้ชีวิต

ส่วนตัวตอนที่เป็นนี่หนักในระดับไหนอันนี้ตอบยาก แต่คือเดินได้แค่ 3 ก้าวคือต้องหยุด ชาพีคสุดคือไม่รู้สึกถึงท่อนล่างตัวเองเลยประมาณ 30-45 นาที จะให้หายคือต้องเปลี่ยนท่านอน นั่ง บิดไม่นั่งยองๆ ระยะเวลานึงให้หายชาอันนี้คือแม้กระทั่งเดินๆอยู่แล้วเป็นนี่แหละ คือมันลำบากอยู่ แต่ผมไม่หนักขนาดควบคุมการขับถ่ายไม่ได้นะครับ แต่หมอก็แปลกใจว่าทำไมผมยังเดินได้ คือแบบมันไม่ถึงแปลกใจมากแต่ก็คือผิดคาด เพราะของผมสาเหตุน่าจะเล่นบอลหนักเกิน บวกเรียนจบแล้วทำงานมันนั่งนานด้วยแต่หมอบอกดูจากผลเอ๊กซ์เรย์น่าจะเล่นบอลมากกว่าเยอะเพราะของผมตัวหมอนแทบไม่เหลือแล้ว ละดันเป็นจุดที่เคยเจ็บสันหลังร้าวมาอีก ละร้าวจุดที่เหมือนมันเป็นจุดต่อของเส้นประสาทที่ค่อนข้่างซีเรียสอีก แต่เนื่องจากมันยังเดินเอง งอขาได้ ควบคุมการขับถ่ายได้ บวกกับอายุน้อยและจุดที่เป็น หมอเลยให้กินยา 6 เดือนแทนครับ แต่หลักๆ คือเปลี่ยนอิริยาบถ ผมเลิกยกของหนักไปเลย 99% ของชีวิตจนถึงตอนนี้ ละตอนนั้นโควิดพอดีผมเปลี่ยนงานเจองานโคตรแย่ ผมเลยลาออกมาพักด้วย พักอยู่ปีครึ่งได้งานใหม่ก็ยังมีโควิดอยู่แต่เข้าออฟฟิศสัปดาห์ละ 2-3 วัน ก็เลยทุ่นไปได้เยอะ สรุปกลับมาค่อนข้างโอเคได้ครับ โอเคในที่นี้คือเดินอุทยานที่อเมริกาที่เป็นทางเดินชมเที่ยวนะ (คือชิลสุดของเขาละ) ชั่วโมงกว่าไม่นั่งเลย ทางแบบชันบ้างอะไรบ้างได้อ่ะ ส่วนกายภาพนี่ผมไม่แน่ใจพอดีเคสผมตามที่บอก หมอผมเขาบอกไม่แนะนำเพราะมันเสี่ยง เขาบอกว่าต้องมั่นใจว่าคนทำรู้ว่าจุดที่ผมเป็น (เขาพูดเลขข้อกระดูกมา) คือจุดไหนแต่มันยาก พลาดมาไม่คุ้ม เน้นเดินเท่าที่ไหว ปั่นจักรยานให้ได้ 30 นาทีแล้วพอสัก 6 เดือนหลังจากนั้นถ้าเวิร์คก็เอาเท่าที่คิดว่าไหว ว่ายน้ำเท่าที่ไหว  

พิมพ์ยาวถ้าไม่รู้เรื่องขอโทษนะครับ สรุปคือแนะนำให้หาหมอนะครับ คาดว่าอาจจะหามาแล้ว ถ้าหมอบอกยังไม่ต้องผ่า ผมว่ากลับมาได้ครับ เป็นกำลังใจให้แแต่ต้องอยู่กับมันนะครับ หลักๆ คืออะไรที่เสี่ยงอย่าทำ เปลี่ยนท่าบ่อยๆ ซื้อเก้่าอี้ ergonomic ที่เหมาะกับเรา โต๊ะปรับได้ก็ดีแต่หลักๆ คือความสูงต้องเหมาะกับเรามากกว่า ต้องให้คนรอบตัวเข้าใจด้วย อย่างผมปกติสายเดินต่อให้ในไทยเลือกได้ผมก็เดิน มาวันนึงจู่ๆ เดินได้ 3 ก้าว ช่วยคน/ผู้หญิงยกของแทบจะก็ไม่ได้ละ บางทีมันก็เซ็งตัวเอง แต่พอกลับมาเดินได้อย่างที่บอกนี่ดีใจมากครับ มีช่วงนึงผมคิดว่าต้องผ่าแล้วด้วย  

ผมเคยเป็นเมื่อ 10 กว่าปีก่อนนะฮะ

อาการตอนแรกคือมันจะชาๆ บางทีปวดร้าวตั้งแต่ก้นกบปรี๊ดไปจนถึงปลายนิ้วเท้า

แล้วค่อยๆเป็นบ่อย ถี่ขึ้นเรื่อยๆ ไปหาหมอได้ยาประมาณคลายเส้นประสาทกินแล้วไม่ดีขึ้น

อาการที่พิคที่สุดคือเดินแทบไม่ได้ วันนั้นที่บ้านขับรถไปส่งที่ ร.พ.(ยังเดินได้อยู่) หาหมอเสร็จกำลังจะกลับเอง นั่งรอจ่ายเงิน

อยู่ๆเหมือนอัมพาตครึ่งล่าง คือแบบก้าวขาไม่ได้ ลุกไม่ได้ เจ็บมากกกกก ผมต้องนั่งเฉยๆอยู่ที่ ร.พ.ประมาณ ชม.กว่าๆ รอจนมีแรง

เรียกแท็กซี่กลับบ้านแบบทุลักทุเล แล้วก็นอนบนเตียงนั่นล่ะฮะ อยู่เฉยๆแทบขยับไม่ได้ แฟนต้องลางานนั่งรถมาหา

นอนเป็นผักอยู่ที่บ้าน 1-2 วัน อาการทุเลาลง พยายามทำกายภาพยืดเส้นด้วยตัวเอง (หมอให้คู่มือมา) จนหาย

มันจะมีท่าให้ทำหลายท่าอ่ะฮะ ต้องฝืนเจ็บหน่อย ซักพักก็ค่อยๆดีขึ้น แล้วก็หายเป็นปกติ เสียดายคู่มืออันนั้นผมไม่รู้ไปเก็บไว้ที่ไหน

 

ผมคือเป็นครับ เจ็บตลอดเวลา 24 ชั่วโมงเวลายืนหรือเดินคือเสียบุคลิกเลย ตอนนั้นด้วยอาชีพงานประจำคือต้องนั่งหน้าคอมฯ เจ็บเป็นปีๆ จนตัดสินใจเข้ารักษาโดยการกินยา กายภาพ ยังไงก็ไม่หายครับ ผ่านไปหกเดือน คุณภาพชีวิตแย่ลงเรื่อยๆ ผมตัดสินใจลาออกเลย มาทำฟรีแลนซ์ เพราะคิดว่าตราบใดยังมีวิถีชีวิตแบบเดิม มันก็คงเจ็บเหมือนเดิม

หลังจากมีเวลาเป็นของตัวเอง อาการมันหายไปเลยครับ ตอนนั้นหยุดทุกอย่าง หยุดกินยา หยุดไปหาหมอ อยากนอนก็นอน อยากลุกมาทำงานก็ทำ แล้วมันก็หายไปเองแบบงงๆ ในช่วงเวลาประมาณ3 เดือน รู้ตัวอีกทีคือไม่เจ็บอีกแล้ว

จนถึงตอนนี้ผ่านมาหลายปีมากๆ ก็กลับมาประมาณ 95% เผื่อไว้ถ้าต้องยืนนานๆ เป็นชั่วโมง ไรแบบนี้ยังเจ็บแปลบอยู่ แต่ส่วนตัวพอใจมาก ลองพิจารณาดูครับ