เบนโคตรเท่ หยั่งกะวงฝรั่ง
เอาจริงๆเป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกว่า ซิลลี่ฟูลกำลังพีคในทางดนตรีอะ
คือหลังจากที่พี่หรั่งพี่ต้นบอกว่าจูซซี่กำลังมาเลยแล้วโตก็ไปก่อน แต่ในทางดนตรีมันไม่ได้หยุดตาม ฝีมือ+จับแนวได้แล้วมันกำลังลงตัวเลยว่าต้องใช้อะไรประมาณไหน โชว์ของประมาณไหน ยากประมาณไหน มีความป๊อบประมาณไหน ด้วยวัยด้วยแหละมันระหว่างพลังงานกับประสบการณ์มันบาลานซ์กำลังดีเลย

ส่วนริมเนี่ย ผมไม่รู้สึกว่าแกกลืนไปกับวงได้ซะที ไม่เหมือนเจ๋งกับบิ๊กแอสอะไรงี้ที่รู้สึกว่าเออ บิ๊กแอสว่ะ แต่ริมนี่มันเหมือนฟรีแลนซ์ที่วงหาเงาเสียงมาเพื่อรับงานร้องเพลงเก่าๆอะ โดนรัศมีนักดนตรีกลบมิด
แถมเพลงใหม่ๆดนตรีที่เคยพีคสมัยเบนก็ลงลง อาจจะด้วยวัยของพวกพี่แกด้วย เอเนอจีมันไม่เท่าเก่าอะ มันป๊อบๆสว่างๆยังไงก็ไม่รู้เมื่อเทียบกับความเป็นซิลลีฟูลสมัยก่อน