บอกตัวเองว่าเลือกจะวิ่งหรือตายไว ก็ลุกไปวิ่งได้ทุกวัน จนกลายเป็นวันไหนไม่ได้วิ่งไม่มั่นใจไปแล้ว

ไม่ได้รู้สึกผิด แค่หงุดหงิดนิดหน่อย ไม่ได้รักสุขภาพซักเท่าไหร่ แค่อยากใส่รองเท้าใหม่เฉยๆ

เป็นเหมือนกัน บางทียังรู้สึกว่าเสพติดไปรึเปล่าวะ

ผมหากิจกรรมที่ทำให้ร่างกายได้ขยับเยอะทดแทนอยุ่ดีครับ

วันพักคือวันพักไม่ออกกำลังกายใดๆ

แต่ถ้าวันที่ต้องออกกำลังกายแล้วไม่ได้ออกจะกระวนกระวายที่สุด แล้วจะรู้สึกผิดมาก

อย่างน้อยผมก็มีเพื่อนที่คิดแบบเดียวกันละ

ถ้าเวทเล่นทุกวันผมว่าไม่ดีนะ ต้องพักบ้างให้ร่างกายได้ซ่อมแซม แต่ถ้าออกกำลังกายอย่างอื่นออกไปเถอะ

1วันพอได้ 2วันเริ่มกังวล 3 วันนี้รู้สึกไม่ดีแล้วครับ มากกว่า 3 วันคือไม่ใช่ละ
ผมไม่ใช่รู้สึกผิดครับ แต่จะท้อมากกว่า ประมาณว่ากลับมาเริ่มออกใหม่
กล้ามเนื้อจะล้าเร็วกว่าเดิม

ถ้าพักผ่อนเพียงพอ ฟื้นตัวทันทุกวัน ไปได้ทุกวันครับ

แต่ชีวิตจริงคงไม่มีใครทำแบบนั้นได้

ช่วงที่ผมพักผ่อนพอ กินดีๆ ผมไปได้ 7วันติด 2เดือนเลยครับ

แต่สุดท้ายพอติดหญิงบ้าง ดูบอลบ้าง นอนดึก เลยต้องพักดีกว่าครับ

ผมก็เสพติดการออกกำลังกายเหมือนกัน

ช่วงแรกๆเป็นครับ มันจะรู้สึกว่าผิดโปรแกรม เช่น เล่น 3 พัก 1

ตอนนี้ไม่ซีเรียสแล้ว เอาที่ตัวเองสะดวกเล่น 2 พัก 1 ก็ได้
ขอเพียงแค่สัปดาห์นึงออกให้ได้สัก 4-5 วันครับ

ผมวิ่งอย่างเดียว

พักเกินสองวันไม่ได้เลย ความฟิต ระยะทางลด

ทุกวันนี้ก็เป็นอยู่ครับรู้สึกผิดตลอด แต่นี้ก็ไม่ออกมา3วันละ ชิวววววว ขี้เกียจล้วนๆ

ถ้าเป็นบอดี้เวทน่าจะไม่เป็นไรมาก เพราะเป็นน้ำหนักร่างกายตัวเอง ผมเคยลองวิดพื้นวันละร้อย 30 วันติด แขนแข็งขึ้นเลย

รู้สึกไม่สบายตัวด้วยคับ รู้สึกตัวหนักๆ พุงใหญ่ๆ ต้องหาทางไปวิ่งหรือไปตีแบด นอกจากวันนั้นตัดสินใจว่าจะพักคือกินทั้งวัน

ช่วงก่อนจะไปผมนี่โคตรรรรรขี้เกียจ

พอลากตัวเองมาได้ไม่อยากกลับไวซะงั้น 8ท่าต้องเล่นให้จบ จะจบกี่โมงไม่สน

ของผม 4 วัน/สัปดาห์นะ ถ้าไม่ได้ออกกำลังกายเกิน 2 วันจะเริ่มหงุดหงิดละ