วันอาทิตย์ที่แล้วไปเดินขึ้นเขากับน้องในที่ทำงาน

คือปกติผมจะไปกับหมอบ้าง พี่หัวหน้าหน่วยงานต่างๆบ้างในอำเภอบ้าง ตำรวจ ปกครอง ทหาร เกษตร ไฟฟ้า อะไรแบบนี้ ที่นานๆทีเขาจะออกกำลังกาย ก็ไปเดินเล่นกันตอน 6 โมง ขึ้นเขาชิลล์ๆ

ทีนี้มีน้องมาใหม่ อายุ 24-25 มั้ง ก็เลยลองชวนไป

ทีนี้คุณนึกถึงเด็กเบียวๆเก๊กๆนึกออกมะ ผมไม่ว่านะเพราะแต่ก่อนผมก็เป็น มันก็จะแบบทรงเดินเร็วหน่อย เราก็ไม่ชินเพราะปกติก็เดินไปคุยไป ก็ต้องขโยกตาม มีหอบอยู่เหมือนกัน

ขากลับผมขอถ่ายติดต่อกนิดนึง เพราะใบไม้ต้นไม้มันสดดี น้องเขาก็เดินมาเข้ากล้องตรงผมถ่ายยืนเก๊กเป็นนายแบบหน้ากล้องให้เลย ถ่าย 1 นาทียืนอย่างเท่ ผมก็งงๆคือไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แต่ในใจก็คิดว่า เออ กูก็อยากถ่ายคนมานานแต่กลัว privacy เลยมาเป็นสายตั้งกล้องถ่ายวิว ได้แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

แต่เท่าสังเกตุนะ

1. พออายุ 35+ ไปจะเกือบ 40 เนี่ย ผมว่าบางคน รวมถึงผมด้วย จะคิดว่าตัวเองจะเจ็บง่าย เลยมาเล่นอะไรที่มันเซฟๆ จนบางทีมันเซฟเกินไป แล้วสุดท้ายผลของการซ้อมมันก็แสดงออกมาอย่างที่ผมไปเดินกับวัยรุ่นนี้แหละ คือสเต็ปเท้าผมช้าไปเลย

จริงๆการประเมินสมรรถนะมันควรจะมีทุกด้าน ด้านละนิดละหน่อย อย่างของผมเนี่ย พออายุเยอะผมเดินได้อึดขึ้น ระยะทางมากขึ้น ผมเดินไประยะมาราธอนได้ครั้งแรกในชีวิตในปีที่ผ่านมา รวมถึงปั่น 100 โลด้วย แต่ที่ลดลงดันกลายเป็น agility balance อาจจะรวมถึงการ explosive ต่างๆ เพราะผมเล่นเซฟตัวเองตลอด

เวทก็เว้นระยะระหว่างเซ็ตนาน กลัวเจ็บ

วิ่งก็ไม่เอา กลัวเข่าพัง

โยคะไม่เอา เสียเวลา ติดพุง

คาร์ดิโอเยอะก็จริงแต่ target heart rate ไม่ได้ แถมวัน recovery นาน

เหล่านี้เรียกว่ามันเป็นการใส่ไม่สุด เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่นะ เพราะถ้าคนที่ออกกำลังกายมานานมันก็น่าจะมีสกิลป้องกันการบาดเจ็บติดตัวอยู่พอสมควร คือพอรู้ลิมิตตัวเอง

2. ผมก็เลยไปลองเล่นเวทแบบเพิ่มความถี่ ให้สมกับเป็นฤดูใบไม้ผลิหน่อยเมื่อวาน ก็ลองลดระยะเวลาพักระหว่างเซ็ตดู แต่ลดน้ำหนักลงในเซ็ตแรกๆ มันเลยเหมือนกลายเป็นเซ็ต warm ด้วย ก็ดีเหมือนกัน

มี HIIT บ้าง เพราะมี stepper machine มี cheat บ้างเล็กน้อย บางครั้งก็ใช้จำนวนครั้งเยอะ

ปรากฏว่า เออ มันคือสิ่งที่ผมลืมไป ไอ้การเล่นแบบมีอีโก้นิดๆนี่ก็สนุกดี

3. ต่อไปก็จะลอง T25 ดูสักรอบ ที่ถามไปคราวก่อนนะ

เจ็บง่าย หายยาก

ใช่ แต่มันเหมือนถ้า undertrained นานเกินไปร่างกายมันจะชินน่ะน้า สาระมีแค่นี้แหละ

ผมเลยอยาก inspired คนอายุ 35+ ของ ss ว่า เออ บางทีหันมาเล่นให้มันมีรอบด้านเรื่องสมรรถนะ ซึ่งจริงๆมันก็มีแบบประเมินอยู่นะ อย่าไปเล่นที่ตัวเองชอบอย่างเดียว หรือเล่นแบบเซฟเกินไป

ถ้ามีหญิง ถึงเจ็บอยู่ น้าก็ต้องไป

มันเป็นเรื่องฮอร์โมนด้วยครับ

เนี่ยก็ไปซะแบบนี้ ว่าแต่ 4500 all night มีไหม ไม่ได้ทำอะไรนะจะนอนจับมือ แบบว่าเหงา

ไอเรื่องเซฟผมมองว่าไม่ได้เซฟเกินไป
แต่หลายๆคนอาจจะมีmindsetที่ว่า
แก่แล้วอะไหล่มันหายาก
เจ็บป่วยทีไม่ได้ฟื้นร่างกายเร็วเหมือนเด็กๆ
แถมเจ็บแล้วหายไม่รู้จะหายเหมือนเดิมไหม
แค่ยกของหนักผิดท่า หลังปวดขึ้นมากว่าจะหาย

หรือมองในอีกมุมคือหลายๆคนก็อาจจะไม่ได้ซีเรียสกับการออกกำลังขนาดนั้น เหมือนมาเข้าสังคมมากกว่า
เกิดเจ็บตัวมันไม่คุ้ม

คิดว่านะ ก็เลยลองพยายามปรับอยู่

ใช่ๆ แบบว่าพรุ่งนี้กูต้องประชุมละ งานประจำก็หนัก ถ้าเจ็บมาเด๋วลำบาก

เจ็บง่ายนี่ตรงไหน หัว โคน ลำ หนังหุ้ม หรือ พวงไข่

ตรงหัวมันแสบๆนิดนึง ต้องใช้เจล

เอ้า เอาที่สบายใจ

ผมก็กลับมาเวท ปวดวันเดียวตอนนี้สบายละ

แต่มีไปนวดเก้าอี้นวดวันนึงกลับมาแค่ชูมือนิดเดียวปวดหลังเฉย

แต่ตอนเล่นเวทผมเล่นปกติเลยนะเหมือนที่เคยเล่นไม่ได้กลัวเจ็บอะไร

ถ้ามันเจ็บก็พักแค่นั้นอย่าไปหยอง

ร่างกายมันต้องยิ่งใช้(ในปริมาณที่พอดี) มันถึงจะยิ่งแกร่ง

กีฬาผมตอนนี้น่าจะมีแค่สองอย่างคือ เวทเทรนนิ่งกับขี่มอไซค์ทั้งทางดำและทางดิน

ตอนไปขี่กับชาวบ้านเขานี่รุ้เลยเวทเทรนนิ่งมาตลอด 10 กว่าปีนี้เห็นผลจริงๆ ผมเหนื่อยช้ากว่าชาวบ้านเขาเยอะ

แต่เด็กๆในที่ทำงานผมนี่ หรือทุกคนเลยก็ว่าได้ ไม่มีใครออกกำลังกายเลย คือถ้ามีกีฬาสีบริษัทผมน่าจะวินเยอะสุดอะ

เรื่องความฟิตผมไม่ค่อยเจอปัญหา
ปัญหาเดียวที่เจอคือแบบน้าติ๋มเลยครับ เจ็บง่ายหายยาก ร่างกายเปราะ ฟื้นตัวช้า

ไอด้อนเลย