ดูสารคดีแนวคนเดือนตุลา กลุ่มคอมในไทยในยุคก่อน แล้วมองตัวเองดู

คนยุคนั้นนี่คือเหมือนเตรียมใจตาย ยอมลำบากเพื่ออุดมการณ์ ความเท่าเทียมที่หวังไว้อะ

ในยุคนั้นที่ทหารครองเมือง ยอมเสี่ยงกับกระสุนจริง
ถัดมาก็ยอมสละวิถีในเมือง ห่างครอบครัว ไปนอก กิน ใช้ชีวิตกลางป่าเขา สู้กับส่วนกลางที่มีอาวุธครบมือ

ออกจากป่ามาเป็นรัฐมนตรีแล้วงับ ตอนนี้

ท่านเสียสละมามากแล้ว

ผมไม่สนครับ ผมเน้นเห่าหน้าจอ รบผ่านโซเชียลมีเดีย

เแน่จริงยุบสภาสิ เวลาอยู่ข้างเราครับผม

เข้าป่าไปเก็บเห็ดเฉยๆไม่มีอะไร

ผมกาก้าวไกล2ใบ

ถ้ายุคตุลามันไม่ใช่อุดมการณ์เพียวๆอะดิครับ หลายอย่างมันนัวๆกันอยู่
ทหาร + เจ้า เป็นฝ่ายอำนาจคล้ายยุคนี้แหละ แล้วก็มีสามกีบรุ่นหนึ่งที่ตาสว่าง กลุ่มนี้ก็ไม่ใช่อุดมการณ์คอมมี่อะไร เพียงแต่โดนรัฐบาลไล่ยิง ก็เลยหนีจากเมือง
แต่พอดีในป่าตอนนั้นมันมีพวกพรรคคอมมิวนิสต์อยู่ เป็นคอมมิวนิสต์ของแทร่ที่มีทุนจีนหนุนอยู่ทำการต่อเนื่องมาจากลาว จากเขมร ซึ่งพวกนี้มีอาวุธสงคราม มีกองกำลังที่สู้กับเจ้าหน้าที่รัฐได้
สามกีบรุ่นแรกที่หนีตายมาก็เลยมาอยู่ด้วย เพราะมันไม่มีที่ไป สมัยนั้นไม่เหมือนสมัยนี้ที่จะลี้ภัยไปประเทศที่สามกันได้ง่ายๆ แล้วพอเข้าป่าเค้าก็ไม่ได้สู้เพื่อจะปฏิวัติให้ไทยกลายเป็นคอมมี่ มันก็แค่ถ้าไม่สู้ก็ตายเฉยๆเลยต้องสู้
จนตอนหลังที่เปรมออกประกาศอภัยโทษ กลุ่มนี้เลยเลิกสู้กลับเข้าเมือง ในป่าเลยเหลือแต่กลุ่มคอมมี่แท้ๆที่ไม่ได้เยอะแยะอะไรจนหายไปที่สุด

แต่คือยุคนั้นฝั่งตรงข้ามกับรัฐมันมีอาวุธอะครับ แต่สมัยนี้ฝั่งตรงข้ามรัฐมันไม่มีอะไรแบบนั้น ไม่มีกองกำลัง ไม่มีใครหนุน ต่อให้อยากสู้ก็ไม่รู้จะไปเข้ากับใคร เต็มที่ก็ได้แบบทะลุแก๊ส ซึ่งมันก็ได้แค่นั้นแหละ จะเอาไรไปสู้กับกำลังรัฐ เอาแค่ตำรวจก็พอยังไม่ต้องทหารหรอก ถ้าสมัยไอ้ตู่ ตอนนั้นมีประเทศที่สามแอบส่งอาวุธให้ก็ไม่แน่หรอก ผมว่ามีคนเอาอะ

ถ้าคนที่เสียสละชีวิตยุคนั้นข้ามเวลามาเจอกับคนที่ออกจากป่าแล้วมาเป็นนักการเมืองในยุคนี้

คงอุทานในใจเบาๆว่า ไอ้หัวหน้าหน่วย 4 ของหนวดขาว

เมื่อก่อนมันไม่มีช่องทางให้หา ให้อ่านข้อมูลเหมือนทุกวันนี้ ใครเชื่ออะไร ฝังใจไปเลยก็ง่าย ถ้าได้รู้ข้อมูลมาก ๆ ผมว่าอาจจะเปลี่ยนใจได้ง่าย

คนยุคไหนก็ยอมตายเพื่อหมีมานักต่อนักแล้ว