ทายาทเชื้อสายราชวงศ์บ้านพลูหลวง กลับมาเหยียบแผ่นดินบรรพบุรุษอีกครั้ง ณ พระราชวังโบราณ ใจกลางอยุธยา

อากาศที่เหมือนจะเข้าสู่ฤดูร้อนอบอ้าว กลับกลายเป็นความเย็นสบาย
เมื่อคณะเยี่ยมชมพระราชวังโบราณได้พักใหญ่ ฝนเม็ดเล็กๆตกปรอยลงมาไม่หนาแน่น แต่ก็ไม่เบาให้เดินฝ่าได้ง่ายๆ
เหมือนมีบางสิ่งที่อยากดลใจให้สายโลหิตของอดีตบูรพกษัตริย์ที่นี่ต้องหลบฝนอยู่ข้างใน ให้ใช้เวลาในสถานที่แห่งนี้นานไปอีกสักหน่อยหนึ่ง

ท่านดอเกสี (KAY THI TUN SHEIN) หญิงสูงวัยสัญชาติเมียนมาที่แต่งกายอย่างภูมิฐานสมวัย นั่งเหม่อมองไปยังต้นไม้และเหล่าซากโบราณสถานในที่ๆเคยเป็นศูนย์กลางอาณาจักรอยุธยากว่า 417 ปี

หลังจากทีมงานจากสำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดพระนครศรีอยุธยาและน้องๆปลากระป๋อง school นำพวงมาลัยมาสวัสดีต้อนรับ และสัมภาษณ์ถึงเรื่องราวต่างๆมากมาย

คุณดอเกสีได้รับพวงมาลัยพร้อมน้ำตารื้น ก่อนจะให้สัมภาษณ์
"ภาคภูมิใจและปลาบปลื้มใจมากที่ได้มาที่นี่ ที่ๆบรรพบุรุษเล่าให้ฟังกันมาจากรุ่นสู่รุ่น"
สายตระกูลท่านเป็นทายาทจากสายของพระนางกุมมะเทวี มเหสีของพระเจ้ามินดง ซึ่งพระนางคือพระราชปนัดดา (เหลน) โดยตรงของสมเด็จพระเจ้าเอกทัศ กษัตริย์พระองค์สุดท้ายของกรุงศรีอยุธยา

เหตุการณ์เสียกรุงศรีอยุธยา เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ไทย นอกจากการสูญเสียชีวิตและบ้านเมืองแล้ว ยังมีชาวอยุธยาจำนวนมหาศาลที่ถูกกวาดต้อนไปยังแผ่นดินพม่า เช่นเดียวกับบรรดาพระบรมวงศานุวงศ์ในตอนนั้นที่ถูกนำไปพม่ากว่า 2,000 พระองค์
ในเวลาต่อมา เจ้าหญิงอยุธยาจำนวนมากได้เป็นพระสนม หรือแต่งงานกับบรรดาเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงของพม่า และมีทายาทสืบต่อมา
จนกระทั่งพม่าเสียเอกราชให้อังกฤษ บรรดาเชื้อพระวงศ์ต่างก็ต้องแยกย้ายใช้ชีวิตเยี่ยงสามัญชน
เช่นเดียวกับทายาทของเจ้านายเชื้อสายราชวงศ์บ้านพลูหลวง

มีเรื่องเล่าของสายตระกูลที่น่าสนใจมากมาย ตกทอดถึงท่านดอเกสี
เช่น เหตุการณ์คืนวันเสียกรุง 7 เมษายน 2310 ที่เล่าถึงเสียงระเบิด การหนีเอาตัวรอด และสถานที่สิ้นพระชนม์ของพระเจ้าเอกทัศ ซึ่งในตระกูลเล่าว่าสิ้นพระชนม์ ณ "ป้อมประตูชัย"
การเลือกแต่งงานกันในบรรดาเจ้านายที่มีเชื้อสายอยุธยา แม้เวลาผ่านไปลูกหลานส่วนหนึ่งก็ยังเลือกจะแต่งงานกับไทยใหญ่ เชียงตุง (ซึ่งสำหรับชาวพม่าจะเชื่อว่ามีความใกล้ชิดกับไทยมากที่สุด) มากกว่าจะแต่งงานกับพม่า
โดยสามีของท่านดอเกสีเองก็เป็นชาวเชียงตุง

ยังมีเรื่องการเก็บรักษาเถ้ากระดูกของบรรพบุรุษสายบ้านพลูหลวงที่ท่านเล่าว่า จะเก็บไว้ที่ "สุสานลินซินโกง" แม้นักวิชาการไทยจำนวนหนึ่งได้เคยสรุปว่าที่นั่นไม่ใช่ที่เก็บพระอัฐิของพระเจ้าอุทุมพร แต่สายตระกูลท่านได้เล่าต่อกันมาว่า พระอัฐิของพระเจ้าอุทุมพรอยู่ที่นั่น เช่นเดียวกับเถ้ากระดูกสายตระกูลท่านอื่นด้วย และยังมีการรวมญาติสายราชวงศ์บ้านพลูหลวงเพื่อไปสักการะบรรพบุรุษที่นั่นอยู่ถึงปัจจุบัน

ยังมีเกร็ดเรื่องเล่าอีกมากมายที่น่าสนใจ เติมเต็มหัวใจของคนรักประวัติศาสตร์อยุธยาได้ไม่น้อย

การเดินทางมาครั้งนี้นำโดยคุณ ปัณณพัทธิ์ คำนึง นักวิชาการอิสระที่ทุ่มเทศึกษาเรื่องราวของเชื้อสายราชวงศ์บ้านพลูหลวงในฝั่งพม่ามาอย่างยาวนาน
และได้รับการสนับสนุนและประสานจากภาคส่วนต่างๆมากมาย
เช่น สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
สำนักงานอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา
รวมถึงเด็กๆอยุธยา ปลากระป๋อง school ที่ปีก่อนได้ผลิตสื่อล้านวิว พาคนดูเดินทางไปตามหาร่องรอยบรรพบุรุษอยุธยาที่ประเทศพม่า ซึ่งครั้งนี้ น้องๆกลับมาทำการต้อนรับเชื้อสายอยุธยากลับมาเยือนกรุงเก่า จนท่านดอเกสีปลาบปลื้มและเรียกเด็กๆด้วยภาษาไทยว่า "ลูกชาย"

และยังมีหลายบุคคลและภาคส่วนที่มาร่วมต้อนรับอย่างอบอุ่นอีกด้วย

เหตุการณ์นี้อาจเป็นภาพประวัติศาสตร์ครั้งหนึ่ง ที่บุคคลอันมีเชื้อสายราชวงศ์บ้านพลูหลวงได้กลับมาเยือนดินแดนอยุธยา โดยได้รับการต้อนรับและความสนใจจากชาวไทยจำนวนมาก เหมือนรอคอยกันมานานหลายร้อยปี

ในอดีตการเดินทางกลับมาของเชื้อสายพระเจ้าเอกทัศแทบไม่มีทางเป็นไปได้ ด้วยเงื่อนไขและกฎเกณฑ์ของสังคมในยุคนั้น
แต่กาลเวลาที่หมุนผ่านไปกว่า 258 ปี ลูกหลานของอดีตกษัตริย์ ณ ที่แห่งนี้ ได้กลับมาสักการะดวงวิญญาณบรรพบุรุษถึงใจกลางอยุธยาแล้ว

ก่อนกลับจากอยุธยา ท่านดอเกสีได้กล่าวสั้นๆว่า
”กลับไปแล้วจะบอกญาติที่พม่าว่า
ญาติที่อยุธยา ต้อนรับเราดีมากเหลือเกิน“



https://www.facebook.com/share/p/1M73qREGB7/

สองร้อยกว่าปีเป็นแค่รุ่นเหลนเองหรอ น่าจะยาวกว่านั้นไม๊อ่ะ

คิดเล่นๆแบบนี้ครับ คนรุ่นนึงอายุประมาณ 70 ปี

ปู่ > พ่อ > ลูก > หลาน > เหลน ผมว่าถึง 200 ปีอยู่

ยังไม่รวมเคสที่มีเมียเด็กมากๆ+หลายคนอีก

สายตระกูลท่านเป็นทายาทจากสายของพระนางกุมมะเทวี มเหสีของพระเจ้ามินดง ซึ่งพระนางคือพระราชปนัดดา (เหลน) โดยตรงของสมเด็จพระเจ้าเอกทัศ กษัตริย์พระองค์สุดท้ายของกรุงศรีอยุธยา

น่าจะคนนี้นะที่เป็นเหลนของพระเจ้าเอกทัศ คนที่มาน่าจะเป็นรุ่นเกินเหลนแล้ว

กลับมาทำไม

สมเด็จพระเจ้าเอกทัศ กษัตริย์พระองค์สุดท้ายของกรุงศรีอยุธยา สู้จนตัวตาย ณ ป้อมประตูชัย ทายาทจะอยามาดูจุดที่บรรพบุรุษเคยอยู่แปลกตรงไหน
สมเด็จพระเจ้าเอกทัศ ถูกให้รับบทตัวร้ายอยู่ตั้งนาน กว่านักประวัติศาสตร์จะพิสูจน์ความจริงให้ท่านได้

'พระนางกุมมะเทวี มเหสีของพระเจ้ามินดง ซึ่งพระนางคือพระราชปนัดดา (เหลน) โดยตรงของสมเด็จพระเจ้าเอกทัศ กษัตริย์พระองค์สุดท้ายของกรุงศรีอยุธยา'

คนที่เปนเหลนของพระเจ้าเอกทัศคือ พระนางกุมมะเทวี มเหสีของพระเจ้ามินดง ส่วนเจ้าตัวคือสืบสายเลือดมาจากทางนั้น

กอบกู้พรรคฟ้าดิน ล้มชิงกู้หมิง ค๊าบบบบบ

ไม่ใช่ตัวร้าย แต่ปกครองกากคือเรื่องจริง

มาเที่ยว

ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว

ให้อายบ้านนาเล่านวลน้อง ไม่ต้องกลับคืนมา

เอาจริงๆ มันก็อาจจะดีในแง่ถ้าฝ่ายกษัตริย์ยังอยู่นะ ปัญหาในการตั้งกรุงใหม่มีแน่ๆ อาจจะซัดกันเองภายในนี่ล่ะ แต่เอาจริงๆถ้าบอกไปอยู่เชียงตุงมาไทยไม่น่ายากนะ ไทยเองก็ไปเชียงตุงกันประจำอยู่แล้ว คนที่นั่นพูดไทยได้

คนนี้คือเชื้อสายของพระนางกุมมะเทวี ซึ่งพระนางกุมมะเทวีเป็นเหลนพระเจ้าเอกทัศ

การปกครองถือว่าไม่แย่นะครับ โดยส่วนตัวคือแกร่งระดับนึงทีเดียว แต่ที่มาเหนือคือพม่าในตอนนั้นมาครบทั้งกำลังพลและยุทธวิธี

และสาเหตุที่กู้กรุงได้ไว ก็ไม่ใช่เพราะเจ้าตากเก่งกล้าเกิน หรือไล่ต้อนพม่ากลับไป แต่เพราะพม่าได้เชลยและมีศึกติดพันกับจีนจึงถอนกำลังกลับไปเสียส่วนมาก ที่เหลือก็เลยตีตื้นกลับมาได้

ผมพูดแบบนี้จะโดน 112 ไหมเนี่ย 555

เอาเป็นว่ามีทั้งดีทั้งเสียก็แล้วกัน

เพราะในช่วงท้ายของอยุธยามีการเสริมเติมแต่งไปเยอะมาก บางคนก็เป็นภาพจำไปแล้ว ลบลำบาก แต่ในด้านการปกครองบ้านเมืองผมว่าดีนะ ถ้าไม่มีศึก น่าจะเป็นยุครุ่งเรืองต่อได้ แต่การจัดการกับขุนนางนี่ลำบากมาก เพราะสมัยพระองค์ มีการแบ่งฝ่ายการเมือง การบริหารเลยลำบากเช่นกัน

การทหาร จะบอกว่าอ่อนแอเหรอ ก็ใช่ล่ะ พวกแม่ทัพนายกองคือระดับเสือกระดาษ

แต่โดยรวมไม่ได้กากแน่นอน เพราะจากพงศาวดารพม่าบอกว่าเหนียวมากกว่าจะตีได้