แฟนทำได้ แต่ผมห้ามทำ ทำไม
สมมติว่าเรื่องๆเดียวกัน ถ้าแฟนผมไม่พอใจอะไรผมสักอย่าง เค้าก็จะบ่นถ้าผมไปเถียงหรือแสดงจุดยืน
นางก็ไม่จบหรอก ผมต้องคอยประคบประหงมความรู้สึก แล้วก็ง้อๆอ้อนๆ พูดจานอบน้อม
แต่กลับกันถึงเวลาผมไม่พอใจอะไรในตัวเค้า เค้าก็จะไม่พอใจผมในเรื่องที่ผมไม่พอใจเค้า
แล้วก็จะกลายเป็นผมผิดละ แล้วผมก็มีสองทางเลือก ถ้าดึงดันจะพูดต่อก็จะทะเลาะเถียงกันไปเรื่อยๆ
กับอีกทางคือยอม ยิ่งถ้านอบน้อมได้มากเท่าไหร่ ถึงจะกลับสู่ถานการณ์ปกติได้ไวขึ้น
แล้วที่ผมไม่อยากให้แฟนหงุดหงิดเพราะว่าแฟนผมเป็นคนประเภทโกรธง่ายหายช้า-ช้ามาก
สมการชีวิตคู่มันจะประมาณว่า
- แฟนไม่พอใจ > แฟนบ่น > ผมต้องง้อ
สลับกัน
- ผมไม่พอใจ > ผมบ่น > แฟนไม่พอใจ > แฟนบ่น > ผมต้องง้อ
เหมือนในหัวเค้าจะมีเหตุผลมาซัพพอร์ทความเป็นตัวเองทั้งนั้นอะ แต่มองกันแฟร์ๆ ก็เวลาไม่พอใจคนอื่น
ไม่เอาเหตุผลพวกนั้นมาใช้กับคนอื่นมั่ง