ตัวอย่างของคำจำกัดความว่า
"ขยันแต่โง่" ไหมครับ

เป็นตามนี้จริง ดูจัดการอะไรไม่เก่งเลยนะ manage ไม่ได้ซํกอย่าง การเลี้ยงการซื้อใจลูกน้องก้ไม่ได้

ดูทรงไม่น่ารอดอะ คงไม่เหมาะกับตำแหน่งแบบนี้ คหสต

อันนี้ส่วนตัว ผมก็ทำงานเป็นลูกน้องนะ

ถ้า หัวหน้า ซื้อใจ ลูกน้อง ไม่ได้นี่ ผมว่า เตรียมตัวมีปัญหาได้เลย ไม่ช้าก็เร็ว

เสียดายเรื่องความสัมพันธ์ของแกกับลูกนะ นึกภาพออกเลยว่าตอนลูกเรียนจบทำงานแล้วจะเป็นยังไง ของแบบนี้มีเงินเท่าไรก็ย้อนกลับมาแก้ไขไม่ได้ ส่วนเรื่องงานก็ตามเม้นบนๆเลยแล้วองค์กรก็ชอบเลี้ยงคนแบบนี้ไว้ด้วยนะ เมื่อก่อนผมก็เคยเจอดีที่แกย้ายไปส่วนงานอื่นละ

มาถึงระดับ หน.ได้ไง

ค่อยๆกระโดดเปลี่ยนบริษัทเอาครับ จากระดับธรรมดา มาเป็นผู้ช่วย พอเปลี่ยนบริษัทอีกสัก2-3 ที ก็เป็นหัวหน้าได้แล้วครับ

หัวหน้าขยันหนะมันดีอยู่แล้ว เรื้องการพูดจาก็นิสัยส่วนตัวแก้คงไม่ได้
ผมมองว่าปัญหาคือ Boss ที่ assign งานมาให้คนนี้ตะหาก ใช้งานในแง่ไหน คนสั่งรู้ลึกในหน้างานมั้ย
ข้อดีของหัวหน้าคุณก็มีซึ่งมองว่าดีมากในด้านความรับผิดชอบ ควรจะส่งใครสักคนที่คอย
assist หัวหน้าคุณในด้านด้อยของเค้าให้งานเกิดปสภ.ในภาพรวมมากกว่า

เป็นคนประเภทที่ไม่เหมาะจะเป็นหัวหน้าเลย เหมาะจะเป็น Special list หรือ Seneior มากกว่า

เป็นการแก้ปัญหาที่ถึกดีนะครับ อาศัยถึกเข้าว่า แต่นำพาคนอื่นลำบากไปด้วย

เคสนี้คือทำงานหนัก ขยันขันแข็ง แต่ไร้ vision แหละ ได้เป็นผู้จัดการก็เพราะความเห็นอก เห็นใจของเบื้องบน
คงไม่รู้ตัวแหละว่าตัวเองเป็นสาย Skill มากกว่า ควรไปทำงานเฉพาะทาง

หัวหน้าเก่าผมก็มาสายชิปปิ้งเป็นคนที่เก่งพิธีการมากๆ แต่พอขึ้นเป็นผู้จัดการนี่คือเข้าขั้นห่วยแตกเลย แต่ก็ยังเทพในสายชิปปิ้งนะ เพียงแต่บริหารงานได้ห่วยแตกมาก แถมยังไม่มี vision อะไรเลย ยัดปัญหาให้ลูกน้องไปแก้
แล้วไอคนที่ถูกยัดให้แก้ก็ไม่ใช่คนมีทักษะอะไรนะ แค่สนิท และรองมือรองเท้าได้แค่นั้นเลย

ดีว่าช่วงแกอยู่ผมไม่ปล่อยศักยภาพตัวเองออกมา เพราะรู้ว่าถ้าเขารู้ศักยภาพเรา ผมคงโดนใช้งานหนักแน่ๆ

บุคคลประเภทที่ 4 ของโจโฉ

คนประเภทนี้ ซุนวูให้ประหารทิ้งครับ

นึกถึงขงเบ้งเลย micro management

ผมอาจจะมองตรงข้ามนะ มุมนึงก็อาจจะเป็นแบบที่คนทั่วไปมอง บ้างาน ทำมากได้น้อย สักแต่ว่าทำ ไม่ตรงจุด ไม่เข้าเป้า

แต่อีกด้านนึงคือทีมงานข้างล่างแกห่วย แกเลยต้องเหนื่อย เหมือนบอลอ่ะ ทีมห่วยหรือเด็กห่วย งานไปโหลดที่โค้ช สุดท้ายงานมันไปโหลดมาเกินไป มันไม่มีเวลามานั่งคิดทบทวนกลายเป็นมืดบอดไป อะไรที่ควรได้เห็นก็ไม่เห็น อะไรที่ควรได้ทำก็ไม่ได้ทำ ถ้าทีมงานแย่จัดการดีแค่ไหนก็ไปไม่รอด สั่งอย่างได้อีกอย่าง ปล่อยทำเองไม่ได้ ต้องลงมาดูเอง ทีมห่วยบางทีมันมาจากการที่แต่ละหน่วยย้ายคนที่ไม่เอาไรเลยมากองรวมกันไว้ แล้วจะหวังประสิทธิภาพอะไรได้ คนนอกมองเข้ามาก้ต้องลงที่หัวหน้าก่อนอยู่แล้ว ตัวลูกน้องไม่ต้องห่วงเลยคนประเภทนี้พร้อมจะโยนทุกอย่างใส่หัวหน้าอยู่แล้ว อะไรไม่ดีกรูปัดออกหมด เอาแต่ความชอบ

ถ้าเป็นแบบหลังก็สงสารหัวหน้า แแบกทีมหลังแอ่น ส่วนใหญ่พวกที่ลงมา micro management มักเป็นแบบนี้คือสั่งอะไรไม่ได้ดั่งใจ หรือไม่มีอำนาจในมือไว้คุมลูกน้อง (อันนี้ข้างบนขึ้นไปอีกห่วย ให้แต่งานแต่ไม่ให้อำนาจมาจัดการลูกน้อง เด็กห่วยก็สั่งย้ายไม่ได้ ไล่ออกไม่ได้)

ส่วนตัวผมเชื่อว่าน้อยคนที่จะบริหารแล้วอยากลงรายละเอียด ถ้าเด็กมันทำได้ เก่งพอ ยืนดูเฉยๆดีกว่า

สุดท้ายเลยคืองานมันมากหรือยากเกินกว่าที่ทีมจะทำไหว แต่ดันทุรังจะทำ อันนี้ต่อให้เทพไงก็ไม่ไหว เป็นผมผมปล่อยจอย

คนที่ทำงานเก่งไม่ได้แปลว่าขึ้นมาเป็นหัวหน้าแล้วจะเก่ง แต่โดนดันขึ้นมาเพราะอยู่มานานแค่นั้นเอง

คนที่เป็นหัวหน้าเก่ง ไม่ได้แปลว่าต้องเก่งทุกอย่างในทุกดีเทลของเนื้องาน แต่จัดการคนเก่ง ใช้งานคนเป็น

ผมเจอมาทั้ง 2 แบบ ซึ่งคนหลังทำงานด้วยแล้วงานออกมาดีกว่าเยอะ ไม่เครียดเพราะใครเก่งเรื่องไหนก็รับผิดชอบส่วนนั้นไป

หัวหน้ามีหน้าที่จัดการ รวบรวม ตรวจสอบให้ทุกส่วนมันออกมาโอเคที่สุดก็พอ