Toxic ในที่นี้หมายถึง เค้าเลี้ยงเราแล้วต้องการให้เราทดแทนบุญคุณในแบบที่เค้าสั่งซ้าย เราต้องซ้าย สั่งขวา เราต้องขวา

ความดีของเรากับของเขาไม่เหมือนกัน พอเราต่างนิดหน่อยก็กลายเป็นเราแย่ เราเนรคุณ


กรณีที่ผมเจอคือ พ่อผมเสีย แม่ผมก็เลยแยกตัวออกจากครอบครัวของพ่อผม


ฟังความในด้านครอบครัวฝั่งพ่อ(อา ย่า ลุง พี่น้องพ่อ) >> แม่เอ็งทิ้งเอ็งไป ไม่มาเหลียวแล ไม่ส่งเงินมาให้ดูแล ทรัพย์สมบัติที่มีจากพ่อก็เอาไปหมด พอเอ็งโตหน่อย ก็ทำมาเป็นกลับมา ตอนเด็กไม่เคยเหลียวแล


ฟังความในด้านแม่เล่าให้ฟัง >> ปู่ ย่าขอเอ็งไว้เลี้ยง เพราะเค้าเลี้ยงเอ็งมาตั้งแต่เกิดเลย ถ้าแม่เอาไปก็ทำร้ายจิตใจเขามากๆ ลูกเขาก็ตายไปแล้ว ยังจะมาเอาหลานเค้าไปอีก แม่สงสาร เลยทิ้งไว้ให้ ส่วนเรื่องเงิน ยอมรับว่าตอนนั้นก็ลำบาก แต่พอแม่ตั้งตัวได้ แม่ก็เริ่มส่งมาให้แล้วนะ ส่วนสมบัติ พ่อเอ็งมีอะไรให้เอา ไม่มีอะไรเลย มีแค่รถ 1 คันที่ช่วยกันเก็บตังซื้อมา แม่ก็เอาไปใช้ทำมาหากิน นี่ยังไม่นับพระสมเด็จของแท้ ที่ตาให้พ่อเราไปอีกนะ ญาติๆเราเอาไปที่ไหนแล้วก็ไม่รู้


ผมเลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว ใครโกหก แล้วความจาก 2 ฝั่งที่ผมเคารพรัก ทำไมมันต่างกันสิ้นเชิงแบบนี้ มันก็ทำผมปวดหัวทุกครั้งที่ได้ฟังอยู่ครับ เพราะคนกลางมักจะทรมาณเสมอ



ซึ่งแม่ผมออกจากบ้านไปตอนผม 5 ขวบ ในระหว่างนั้น เท่าที่ผมจำได้ลางๆ แม่ผมก็ยังติดต่อกลับมาบ้างเป็นระยะๆ จนกระทั่งแม่ผมไปทำงานที่ต่างประเทศ ซึ่งสมัยก่อนไม่มีโทรศัพท์ แต่ก็ยังโปสการ์ดจากแม่ผมส่งมาอยู่เสมอๆ


ซึ่งประเด็นมันอยู่ตรงที่พอผมโต ผมสนิทกับแม่มากขึ้น แม่ก็จะแนะนำให้ผมทำหลายๆ อย่างที่มันขัดกับสิ่งที่คนในบ้านเค้าปฏิบัติต่อกันมา เช่น แม่ผมแนะนำให้ผมหาเงิน ใช้ชีวิต ออกไปเที่ยว เก็บประสบการณ์ มีเหลือก็ค่อยให้คนรอบข้าง


แต่ครอบครัวฝั่งพ่อผมคือ หาเงินมาใช้กับคนในครอบครัว อย่าแยกไปใช้คนเดียว วันหยุดต้องรวมญาติ ต้องพร้อมหน้าพร้อมตา ใครในครอบครัวเดือดร้อนต้องช่วยเหลือกัน



ซึ่งประเด็นใหญ่ที่ทำให้ผมรู้สึกเครียดเลยตอนนี้ คือ ย่าคือคนที่เลี้ยงผมมาแต่เด็ก และลุงคือคนที่ส่งเงินมาให้ผมใช้ตอนเด็กๆ เค้า Anti กับการที่ผมกำลังจะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อไปหาแม่ผม


ซึ่งผมก็ต้องการออกไปเที่ยว ไปใช้ชีวิต เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเรียนหนัก ทำงานหนักมาตลอด พอผมได้โบนัสมาผมก็อยากใช้ให้ตัวเอง ซึ่งมันไปขัดกับซึ่งที่ครอบครัวฝั่งพ่อผมเค้าตั้งกฎไว้


ญาติๆฝั่งพ่อผมก็เลยจัดหนักผมเลย บอกว่าแทนที่จะเอาเงินที่ไปเที่ยวหาแม่ที่ไม่เคยเลี้ยงดูส่งเสีย ทำไมไม่เอามาใช้กับญาติผู้ใหญ่ฝั่งนี้ที่เค้าเคยเลี้ยงดูเรามา พอโตแล้วก็เนรคุณ คนเลี้ยงดูไม่เคยคิดถึง อะไรทำนองนี้


ซึ่งผมรุ้สึกว่ามัน Toxic จัดๆ เลยครับ ผมเครียดจนรูู้สึกว่า ผมไม่น่าเกิดมาตรงนี้เลย ซึ่งผมเครียดแบบนี้มาซักระยะแล้วครับ จนวันนี้ผมก็ยังโดนโทรมาต่อว่าเรื่องพวกนี้อีก


นี่ยังไม่รวมเวลาผมมีอะไรก็พยายามจะพูดคุยแล้วพาดพิงคำสอนจากแม่ผม ผมก็จะโดนย้อนกลับมาเสมอว่า โง่ ฟังแต่คนนอก ไม่ฟังคนในครอบครัวอีกนะครับ มันเลยทำให้ผมรู้สึกว่า แทนที่ผมจะสามารถคุยกับเค้าได้ทุกเรื่อง กลายเป็นผมไม่สามารถพูดคุย หรือ สอบถามบางสิ่งได้ มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูก อึดอัดมากๆครับ


ผมเลยอยากมาระบายให้ใครซักคนได้รับฟังครับ หลายๆท่านอ่านแล้ว อาจไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ต้องขออภัย เพราะตอนนี้ผมพยายามประคองสติยังยากเลยครับ มันท้อ มันเหนื่อย มันไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว หวังว่าการระบายของผมครั้งนี้ จะช่วยให้ผมดีขึ้นได้ ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านที่รับฟัง นะครับ ขอบคุณครับ


อ่อ ถ้ามีวิธีการจัดการกับตัวเอง ยังไงก็ช่วยแนะนำไว้ด้วยนะครับ เผื่อผมจะลองนำไปใช้บ้าง ขอบคุณครับ

มีบรรยากาศ toxic ตั้งแต่เด็กยันปัจจุบัน 31

ไม่เคยรู้สึกถึงความอบอุ่นภายในครอบครัวเลยจริงๆ

ปรึกษาอะไรกันไม่ได้แบบครอบครัวอื่น ถามอะไร ระบายอะไรไม่ได้ จะหาความสบายใจ โนวว ไม่มีหรอก โดนซ้ำด้วย มีแต่คำพูดบั่นทอน

โตมา ทำงานซื้อคอมได้ หมกอยู่แต่ในห้องหน้าคอม จะมาหาว่าติดเกม บลาๆๆ ก็แหงอะ คุยกันไม่ได้จะให้ทำไร กลับบ้านมาก็เข้าห้องดิ้

สมัยยังเรียน วันหยุด ผมหาเรื่องออกข้างนอกอย่างเดียว อยู่บ้านทีไร ต้องมีเรื่องอะ คือบ้านผม มันแทบไม่มีการคุยกันแบบรักษาน้ำใจ ให้กำลังใจ ห่วงใย ไม่มีอะ เป็นของแรร์ ของหายากสุดๆ

ถ้าเป็นคนอื่น ผมว่า คงไม่มีชีวิตอยู่แล้วมั้งผมว่า แต่ผมใจไม่ถึง

ง่ายสุดคือ ท่านแค่กำหนดเลยจะให้ที่บ้านเดือนละเท่าไหร่

สมมติ 2000 ก็เอาไปเดือนละ 2000 แค่นั้น ที่เหลือท่านจะทำอะไร ใช้ยังไงคนอื่นอย่ามายุ่ง

ผมว่าที่แม่ท่านพูดอะถูก บุญคุณมันมี แต่เราก็ต้องประเมินเอาเองว่าจะทำอย่างไร ถ้าท่านเอาแต่หูเบาฟังแต่คนอื่น ท่านแม่งจะมีชีวิตที่กดดันตัวเองสัสๆ ทำอะไรเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ

แต่ถ้าท่านแยกปัญหา แล้วเอาวิธีแก้ใส่เข้าไป แล้วทำตามนั้น ปัญหาข้อนั้นก็ไม่ต้องมารกสมองละ เอาเวลาไปชีวิตแบบที่แม่ท่านว่า

ส่วนตัว ลองไปเจอแม่สักครั้งก็ดีนะ การที่ยังติดต่อกัน มันคือการเอาใจใส่ในรูปแบบนึงอยู่แล้ว ลองไปเจอเค้า ไปนั่งคุยกับเค้าดู

มีบรรยากาศ toxic ตั้งแต่เด็กยันปัจจุบัน 31

ไม่เคยรู้สึกถึงความอบอุ่นภายในครอบครัวเลยจริงๆ

ปรึกษาอะไรกันไม่ได้แบบครอบครัวอื่น ถามอะไร ระบายอะไรไม่ได้ จะหาความสบายใจ โนวว ไม่มีหรอก โดนซ้ำด้วย มีแต่คำพูดบั่นทอน

โตมา ทำงานซื้อคอมได้ หมกอยู่แต่ในห้องหน้าคอม จะมาหาว่าติดเกม บลาๆๆ ก็แหงอะ คุยกันไม่ได้จะให้ทำไร กลับบ้านมาก็เข้าห้องดิ้

สมัยยังเรียน วันหยุด ผมหาเรื่องออกข้างนอกอย่างเดียว อยู่บ้านทีไร ต้องมีเรื่องอะ คือบ้านผม มันแทบไม่มีการคุยกันแบบรักษาน้ำใจ ให้กำลังใจ ห่วงใย ไม่มีอะ เป็นของแรร์ ของหายากสุดๆ

ถ้าเป็นคนอื่น ผมว่า คงไม่มีชีวิตอยู่แล้วมั้งผมว่า แต่ผมใจไม่ถึง

ทุกวันนี้เงินเดือนผม 18k จ่าย คชจ ในบ้านทั้งหมดประมาณ 3k ครับ ซึ่งผมรับผิดชอบส่วนนี้หมด และก็ยังซื้อของกิน ซื้อขนมให้ย่าผมกินเสมอๆ แต่นั่นญาติๆผมเขาก็ยังรู้สึกว่าไม่พอ บ้านพัง ผมต้องซ่อม (ทั้งๆที่ผมก็แค่วนกลับมาอยู่เพื่อดูแลย่า แต่เขาอ้างว่า ผมอยุ่มาตั้งแต่เด็ก+ย่าก็ยังอยู่ ดังนั้นผมต้องรับผิดชอบ)

ผมก็เป็นแบบท่านเลย ขนาดเงินไปโรงเรียนยังเอามาใส่ขันไว้ให้ผมหยิบไปเอง การจะพูดคุย ต้องให้เด็กเข้าไปคุยกับผู้ใหญ่ก่อน ซึ่งผมทำไม่เป็น ผมก็หมกตัวอ่านหนังสืออยู่แต่ในห้อง พอแม่ผมซื้อคอมให้ตอนผม ม.1 ผมก็หมกตัวเล่นเกมในห้องยาวๆ จากนั้นปฏิสัมพันธ์ระหว่างผมกับยิ่งห่างไปอีก

ปัญหาหนักหนาอยู่นะ ขอให้ค่อยๆ คิดและชั่งน้ำหนักให้ดีก่อนจะตัดสินใจอะไร

ส่วนตัวผมมีคำถามคือ คุณอายุเท่าไหร่-หาเงินได้พอที่จะเลี้ยงตัวเองไหม และฝ่ายแม่คุณให้เงินหรือสนับสนุนค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง สองคำถามนี้สำคัญในแง่ของการที่คุณ "พึ่งพาตัวเอง" ได้มากน้อยแค่ไหน แล้วค่อยไปคิดว่าจะจัดการกับอนาคตตัวเองยังไงดี และอย่าเพิ่งเอาความกตัญญูกับฝั่งย่ามาปนกัน เพราะตอบแทนเท่าไหร่ก็ไม่มีวันจบสิ้น

คำแนะนำคือ ถ้าผมเป็นคุณผมจะวางแผนเก็บเงิน ในขณะเดียวกันก็ดูแลฝั่งย่าตามสมควร แต่ต้องไม่เบียดเบียนตัวเองจนลำบาก แล้วหาทางขยับขยายออกไปมีชีวิตของตัวเอง เช่น เช่าหออยู่ใกล้ที่ทำงาน ในช่วงแรกอาจจะติดขัดหน่อยก็ลองคุยกับแม่ดูว่าช่วยเหลืออะไรได้บ้าง

หลักการคิดก็คือ วันหนึ่งเราต้องมีชีวิตของเราเอง ไม่วันนี้ก็วันหน้า ตั้งเป้าหมายให้ชัดเจนแล้วลงมือทำ พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วก็ค่อยตอบแทนฝั่งย่าภายหลัง

ขอให้โชคดีครับ

เป็นความโชคดีอย่างนึงในชีวิตที่ผมได้มาเกิดในครอบครัวที่ดี ที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเราเลยแถมยัง support เราแบบสุด ๆ นับรวมไปถึงตอนหาคู่ชีวิตผมจะไม่หาแฟนที่ครอบครัวเขาเรียกร้องอะไรจากเรา ตัดจบทุกปัญหาคือการหาเมียรวยไปเลยจบ ๆ เพราะบ้านผมยังไงก็ไม่ไปเบียดเบียนบ้านแฟนอยู่แล้ว และบ้านแฟนก็ไม่มาเบียดเบียนเรา แต่กว่าจะฝ่าฟันกันมาได้ก็หนักอยู่ แต่สุดท้ายพอผ่านทุกอย่างมาได้ก็ตัดปัญหาเรื่อง Toxic ที่อาจจะเกิดขึ้นในชีวิตไปได้อีก 1 เรื่อง

ผมก็อยู่กับยายตอนเด็กนะยัน ประถม ปลาย

เวลามีค่าใช้จ่าย แม่กับพี่น้อง เค้าต้องหารกันหมด เวลายายป่วย แม่ก็เอาพี่น้องมารวมกันหารค่าใช้จ่าย เวลาที่ไปเฝ้าไข้ ก็ต้องหารกัน ยกเว้นพี่น้องแม่ที่อยู่ ตจว เหตุผลเดียวทุกคนต่างมีภาระ แต่ยายคือแม่ เพราะฉะนั้นพี่น้องทุกคนต้องรับผิดชอบร่วมกัน

ท่านดูแลยายเป็นเรื่องดี

แต่คำพูดลมปากคนอื่นมันกำลังเอาเปรียบท่านด้วยการผลักภาระทุกอย่างมาใส่ท่าน มันจะได้ไม่ต้องทำอะไร

ผมว่าที่ท่านทำอะโอเคแล้ว รับผิดชอบค่าใช้จ่าย 3k เข้าไปดูแลย่าเป็นเวลา ส่วนตัวสำหรับผมนะคนนอก ท่านทำเท่านี้โอเคแล้ว

ที่เหลือ ผมคนนอกมองว่าคนอื่นกำลังเอาเปรียบท่าน

อย่าไปแคร์คนอื่นมากครับ เหมือนที่แม่ท่านบอก ชีวิตท่าน ใช้ซะ เราควรจะใช้ชีวิตเพื่อตัวเราเองก่อน ถ้าตรงนี้ยังทำไม่ได้ ไม่ต้องไปห่วงคนอื่นหรอก เตี้ยอุ้มค่อม

มนุษย์ต่างมีความเห็นแก่ตัวในตัวเอง เพราะฉะนั้นถ้าท่านจะเห็นแก่ตัวบ้างเป็นเรื่องปกติ

ผมอายุ 35 ครับ ไม่มีภาระหนี้สินใดๆ ทั้งสิ้น เลี้ยงดูตัวเองได้สบาย รายได้ต่อเดือนผมก็ 18 - 23k อยุ่ต่างจังหวัด สบายมากๆครับ ซึ่งทุกวันนี้ผมก็อยู่บ้านเช่าใกล้ๆที่ทำงาน แต่ผมต้องวนกลับไปดูแลย่าของผม เพราะลูกๆของเขา อยู่ กทม กันซะส่วนใหญ่ มีแค่ผม กับ อา ผมอีกคนที่ยังอยุ่ตรงนี้ เลยต้องวนเขาไปดูแลตลอด ซึ่งพอผมถามให้อาผมช่วยรับผิดชอบ คนในบ้านผมก็จะบอกว่า อาเค้าภาระเยอะแล้ว หนี้สินเยอะ ไม่ต้องไปรบกวนเค้า มุงมีเงินไปเที่ยวได้ มุงก็มารับผิดชอบบ้านละกัน

บุญคุณ หมดเมื่อทวง
ใครทวงบุญคุณสำหรับผมคือวันนั้นแหละหมดแล้ว
เราตอบแทนเท่าที่ไหวครับ เท่าที่สบายใจ
ไม่มีใครเป็นเจ้าของชีวิตใคร

แม่ผม Toxic คือ โดนล้างสมองได้ง่าย ไม่ทำงานตั้งแต่อายุ 40 พ่อทำงานคนเดียว แม่ออกมาทำงานบ้านเป็นหลัก

พ่อให้เงินเดือนมาใช้จ่ายในครัวเรือน

หลังๆพอเริ่มมีมือถือ คือติดมือถือไม่เป็นอันทำอะไร เงินที่พ่อให้ก็เอาไปให้เขาหลอก บอกว่าจ่าย 2000 แล้วจะได้กลับมา เป็นแสนล้าน คนในครอบครัวใครเตือนก็ไม่ฟัง ฟังแต่คนนอก

กับข้าวในบ้านหลังๆไม่ค่อยมีแล้ว เงินไปลงกับมิจฉาชีพ ไม่ก็โดนตื๊อให้ซื้ออาหารเสิรม หรือขายตรง ขายกาแฟอะไรก็ไม่รู้

แถมชอบทำตัวลับๆล่อๆเรื่องเงิน สมุดเงินฝากหมู่บ้าน(ที่บ้านเรียกว่าฝากสัจจะ) เอาสมุดเงินฝากที่เก็บๆให้ผมกับน้อง ไปแอบถอนออกมาเป็นหมื่น เอาไปไหนไม่รู้

พอเค้นถามมากๆเข้าก็ทำกะฟัดกะเฟียด โมโห บอกว่าชั้นเอาไปลงทุน ให้พวกเธอนั้นแหละ อนาคตพวกเธอ (จริงๆคือเอาเงินไปให้พวกหลอกลงทุน ปั่นสล็อตเหมือนเดิม)

จนสุดท้ายพ่อต้องเก็บพวกเอกสารการเงินอะไรต่างๆไว้กับตัว เพราะแม่โดนเค้าล้างสมองง่ายเหลือเกิน

ตั้งแต่มีมือถือเสพแต่ข่าว Fake News ชอบส่งข่าวควายๆ มาให้อ่าน ล่าสุดส่งข่าวว่า ฉีดไฟเซอร์แล้วคนจะป่วย

กดลิ้งไปดู ข่ายโพสโดย SmartBet เว็บพนันห่าไรไม่รู้ คือไม่เคยเช็คก่อนแชร์ แชร์ไปในกลุ่มครอบครัวใหญ่



แม่ผมเป็นสลิ่มแบบสุดขอบ ดูแต่ Top News ดูแต่ กนก วันๆมีแต่ข่าวด่าส้ม อวยลุง จะอ้วก

แล้วไปรับงานบัญชี เห็นนั่งทำงกๆ ทั้งวันทั้งคืน พ่อมาหลังไมค์กับผมว่า แม่มึงไม่รู้โง่หรืออะไร เหนื่อยจะพูดแล้ว

เขาจ้างทำบัญชีแบบหลังขดหลังแข็ง ค่าจ้าง ปีละ 10K จะรั่ว ตกเดือนละไม่ถึงพัน


เชื่อทุกคนนอกจากคนในครอบครัวที่หวังดีจริงๆ ตั้งแต่มีมือถือนี่คือคนละคนเหมือนโดนอะไรเข้าสิง

โดนเรียกเดือนล่ะ 3000 เหมือนกัน ไม่รู้เอาไปทำอะไรนักหนา
คงอยู่เป็นโสดจนตายนั้นแหละ 555 จะเอาเงินไหนสร้างครอบตัวต่อว่ะ

เป็นผมไม่ให้ และไม่เอาสมบัติ จากบ้านสักอย่างใช้ชีวิตแบบไม่มีครอบครัว มีความสุขกว่า ถ้าคุณกล้าทิ้ง เชื่อมั้ย มันทำให้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้นมาก

ที่คุณไม่กล้าทิ้งบางทีคุณก็แค่หวังว่าวันหนึ่งครอบครัวพ่อคุณจะช่วยคุณในวันที่ล้ม ถ้าไม่กลัวทิ้งเลย ไปหาแม่ที่ ตปท และหางานทำเอง ให้มันจบๆไป

ผมไม่เคยสนใจจะเอาสมบัติหรือหวังให้เค้าช่วยอยู่แล้วครับ เรื่องเงินสำหรับผมคือไม่มีปัญหาเลยครับ แต่ผมรักย่าผมเหมือนแม่ผมอีกคน มันเลยทำให้ผมติดอยู่ในบ่วงตรงนี้

เพราะแม่ท่านได้ไปต่างประเทศ ได้เห็นโอกาสจึงแนะนำท่านแบบนั้นะ ผมคิดว่านะ

ส่วนเรื่องใครถูกใครผิด อันนี้คงไม่อาจทราบได้