เอาว่า ผมเข้าใจท่านครับ

เห็นด้วยควรนอยด์ แต่ก็อย่าไปให้ใส่ใจให้มันนาน
ถือว่าเรียนรู้กันไป เค้าอาจจะติดธุระ หรือ ขาดสภาพคล่อง หรือเหตุผลของเค้า สุดแท้แต่

เบาใจลงแล้วก็ช่างๆมัน

ปีนี้ผมอายุ 45 เป็นปีแรกในชีวิต ที่แม้แต่คำอวยพร ผมก็ไม่ได้จากใครเลย
มีเพียงแฟนที่อยู่ด้วยกัน แถมยังแบบระหองระแหงกันอีก บอกว่า แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะ แค่นั้นคำเดียว

ก็ต้องทำใจ ว่าเราอยู่ในสภาพนี้จริงๆ สัจธรรมชีวิตมากๆ

เข้าใจได้ เอาเป็นว่าก็ได้รู้แล้วว่า รักเราไม่เท่ากัน เราก็ลดระดับลงมาให้เท่าเค้าพอ

ของขวัญในโอกาสพิเศษให้แค่คนสำคัญจริงๆในชีิวิตเราครับ พ่อ แม่ แฟน แค่นั้นพอ

ของขวัญแบบนี้ผมเห็นแค่ผู้ญอะที่ให้กัน ผู้ชายไม่ค่อยให้ นอกจากผู้ชายนิสัยผู้ญ(ผมไม่ได้ว่าท่านนะ)

เพื่อนผมบางคนก็ให้เหมือนกัน ถ้าท่านนอยคราวหลังก็ไม่ต้องให้ของขวัญเค้า บางทีของขวัญที่ได้รับ

มันคือสิ่งที่เค้าไม่อยากได้อะ แล้วถ้าเค้าต้องซื้อให้เราคืนเค้าก็เลยไม่อยากซื้อ ผมก็ไม่ชอบประเพณีแบบนี้

คล้ายๆกับซื้อของฝากมาฝากกัน บางทีเราก็ไม่ได้ชอบกินอันนั้นอะ พอเราไปไหนบ้างเราก็ต้องซื้อไปฝากเค้า

แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเค้าชอบกินรึป่าว หรือต้องทนๆกินฝืนกินแบบเราหรือเอาให้หมากินแทน

ผมเจอบ่อยนะ
อย่าหาว่าผมเหยีดเพศนะ คือ ผญ บางคน ย้ำว่าบางคน มันจะคิดว่าเราเป็น ผญ ได้รับการ Treat จากผู้ชายเป็นเรื่องปกติ ต่อให้เป็นแค่เพื่อนก็ตาม และพวกนี้จะไม่ได้ให้ของคืนแม้แต่ครั้งเดียว และ ผญ ส่วนใหญ่จะดราม่ากับชีวิต มันจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีเงิน แม่ป่วย มันมีเหตุผลส่วนตัวของมัน ผญ กับ ผช โตมาไม่เหมือนกัน มันถึงมีการแบ่งพรรค แบ่งพวก ชาย หญิงบ่อยๆ เจอบ่อยมากๆ แบบนี้ ผมเจอจนแบบเข้าใจว่ามันเป็นธรรมชาติของผู้หญิงบางกลุ่มไปแล้ว (มันมีกลุ่มนี้อยู่จริงๆนะ)

ถ้าเป็นผมจะไปพูดต่อหน้าคนเยอะๆ แบบเอาฮาในฐานะเพื่อน (ตอนที่มีพวกเราด้วย) ว่าอีเหี้...นี่ กูซื้อของให้มันทุกปี แม่งไม่เคยซื้อคืนเลย อย่างเคี่ยว แต่ก็ไม่เป็นไร ถือให้เพื่อนไป เอาไปเหอะกูให้

ผมเฉยๆนะที่ใครจะให้หรือไม่ให้ อย่าไปนอยเลยครับ เราให้ก็อย่าหวังว่าจะได้คืน
สำหรับผมจะนอยเพื่อนก็ต่อเมื่อ เพื่อนที่เราไว้ใจ ไม่เคยจำเรื่องราวของเราได้เลย
ผมเคยระบายเพื่อนคนนึง ผมให้เพื่อนคนนี้คือ 1 ใน 2 คนที่เราไว้ใจมากที่สุด
พอเรามาขอคำปรึกษา มันกลับจำอะไรไม่ได้เลย
ทั้งๆที่เพื่อนคนนี้ วันที่มันอกหัก ใจมันดิ่งมากที่สุด ผมคอยประคับประคองใจมันมาครึ่งปี
กลับกัน เพื่อนอีกคนนึง รู้จักแต่เด็ก บ้านใกล้กัน แต่เป็นเพื่อนที่คุยกันน้อยมาก
10 ปีย้อนหลัง เจอกันจริงๆไม่ถึง 10 ครั้ง มันกลับเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิต
ให้คำปรึกษา และเคยให้ยืมเงิน 2 ล้านโดยไม่ต้องเอาหลักทรัพย์มาค้ำประกันเลย

ของผมเคยเจอแต่ผญ ที่ชอบซื้อให้

ตัวผมพึ่งมาซื้อให้เพื่อนตอนมาทำงานนี่เอง

ส่วนตัวผม ให้ คือ ให้ครับ ไม่ได้หวังได้กลับ

ถ้าไม่อยากให้ก็ไม่ให้ แค่นั้นเลย

แค่นี้ก็ไม่นอยด์แล้วครับ

นี่คือเหตุผที่ผมไม่ลงวันเกิดในเฟสบุค

เขาจัดงานวันเกิด มีเพื่อนๆไปงาน เราไปก็ต้องมีของขวัญแหละ แต่คุณไม่ได้จัดใช่รึเปล่า จะให้เอามาให้เขาก็คงเขินๆมั้ง

มันต่างกันที่ ท่านไปงาน แล้วโดยมารยาท มันต้องมีของติดมือไปให้เค้า

แต่ในมุมเค้า ไมไ่ด้มาเจอท่านป่ะ เลยไมไ่ด้ส่งให้

แฮบปรี้เบิร์ดเดย์ย้อนหลังครับ
ขอให้ท่านมีความสุข อะไรละได้ก็ละก็ทิ้งครับ ีวิตมันสั้น
เค้าไม่มาพูกพันให้ท่านเดือดร้อนก็พอแล้ว

ให้แล้วมีความสุข คนรับำได้ก็แฮปปรี้แล้ว

ดีกว่าท่านให้แล้วเค้าไม่ใส่ใจจำไม่ได้ว่าให้อะไรยังน่านอยด์กว่า

ปรับที่ตัวเองง่ายกว่า ทพแล้วสุขใจไม่เบียดเบียนตนเองและคนอื่นก็พอละ

ให้ = ไม่หวังสิ่งตอบแทน
ลงทุน = หวังผลตอบแทน

กรณีนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นแบบไหนครับ