ตอนนี้35ยังไม่ได้ซื้อเป็นของตัวเองเลยครับ อยู่บ้านที่ป๊ายกให้
ส่วนป๊าย้ายไปสร้างบ้านใหม่จังหวัดที่เค้าทำธุรกิจ
ทำเลแจ้งวัฒนะ ติดทางด่วน+รถไฟฟ้า ใกล้ศูนย์ราชการ เลยไม่รู้จะต้องย้ายไปไหน
เลยไปซื้อที่เปล่าๆตามต่างจังหวัดไว้ เผื่อปลูกบ้านหลังเล็กๆแทนครับ

ซื้อตอน 30 ครึ่ง

ย้ายเข้าอยู่เต็มตัว 32

มีบ้านทุกจังหวัดครับ ถ้าทอยไปลงตรงไหนผมซื้อหมด

อยากมีต้องเป็นหนี้ครับ

ทำงานได้ไม่ถึงปี ผมกู้ ปลูกบ้านเลย ทุกวันนี้ก็ผ่อนไป

ตอนนั้น 26 มั๊ง

30 ครับ ดีหน่อยพ่อแม่แฟนกับพ่อแม่ผมช่วยมาด้วย เลยสบายๆ ไม่งั้นก็หนักเอาเรื่อง

อย่าไปคิดเยอะขนาดนั้นครับ

ให้ยึดเอา ความจำเป็นของตัวเองเป็นมาตราฐานดีกว่า

เอาคนอื่นมาเปรียบเทียบตัวเอง

ผมมีรถยนต์ มอไซค์ตอนอายุ 25-26

แต่บ้านเพิ่งมามีตอน 33 นี่แหละ

ตอนนี้ 37 ละ รีไฟแนนท์ก่อน ดอกโหดบ้าเลือดมาก 5555555

หลังแรกตอนอายุ 24 หลังที่สองตอนอายุ 36 ครับ

อายุ 30 ผ่อนมา 3 ปี ต้นหายไป 20% สุรุ่ยสุร่ายเยอะไปหน่อย ไม่งั้นน่าจะเคลียร์ได้เยอะกว่านี้

แต่รวมๆก็โอเค ได้ของที่อยากได้ ได้กินที่อยากกิน ได้เที่ยว ไม่อึดอัด

เริ่มตอน 23 ครับ ที่บ้านยืมใช้ชื่อ สุดท้ายเค้าผ่อนไม่ไหว

4 ปีแรกเรียกว่าผ่อนแบบไม่มีความรู้เคยติดถึงขั้นเกือบโดนฟ้อง

จนช่วงประมาณปีที่ 5 ค่อยๆเริ่มสามารถผ่อนจ่ายได้ตามปกติ กระท่อนกระแท่นพอสมควร

เฟสปีที่ 5-6 เป็นช่วงพยายามเริ่มโปะมากกว่าค่างวดซักราวๆ 5 พัน จนพอได้เห็นทางสว่างบ้าง

ปีที่ 7-10 เรียกว่าโปะแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย 4 เท่าของค่าผ่อน ช่วงกิจการดีๆรีบอัดให้หมด

ตัวบ้านกู้รวมราวๆ 2.5 M ลองคำนวนดอกที่ต้องจ่ายไปราวๆ 6-7 แสน เรียกว่า 4 ปีแรกเหมือนโดนแต่ดอก แต่เป็นช่วงที่ทำให้เราโดนถีบให้พัฒนา

อิงจากราคาบ้านปัจจุบันขึ้นมาเป็นที่ 3.1-3.3 M ก็ยังถือว่าไม่เจ็บตัวมาก

ถ้าจะฝากจากมุมคนที่ซื้อตอนไม่พร้อม แนะนำว่าบ้านดูไว้อย่าคิดแค่อยู่ครับ มองดูไว้ว่ามันต้องขายได้ด้วยครับ ไม่ว่าจะขยับขยายหรือในวันที่ผ่อนไม่ไหว จะได้เอาส่วนต่างที่บ้านขึ้นราคามา สู้กับดอกแทนครับ

สู้ๆครับ ใครที่คิดมีบ้าน ไม่ง่ายไม่สนุก แต่ถ้าผ่านได้ ก็ได้ประสบการณ์มาต่อยอดแน่ๆครับ

31 ครับ ตอนนี้โปะมาครึ่งนึงละ เหลืออีกครึ่งทาง แต่น่าจะโปะหมดก่อนอายุ 45 อยู่

25 ที่บ้านซื้อให้

35 โชคดี มีบิดา