ช่วงเที่ยงนั่งคุยกับเพื่อน เพื่อนบอกว่า นั่งดูแมนยูเตะ เหมือนนักเตะเล่นเพราะได้เงินเดือนฟีลข้าราชการประจำ เช้าซ้อมเย็นเตะ ค่ำกลับบ้านเจอพ่อแม่ลูกเมีย พัฒนาตัวเองไม่ต้อง เล่นเพื่อทีมช่างมัน สิ้นเดือนเที่ยว เออเห็นภาพ

ใช่ครับ เป็นวัฒนธรรมที่ฝังลึกมานานตั้งแต่ตอนที่เอ็ดบริหาร นักเตะคนไหนโค้ชอยากขายก็มาแทรกแซงให้ท้ายไม่ยอมให้ขาย จนนักเตะรู้สึกว่ากรุเล่นห่วยทำตัวยังไงก็ได้ยังไงก็มีบอร์ดหนุนหลัง พึ่งมีปีนี้ที่ทีมบริหารใหม่เหมือนจะพยายามรื้อวัฒนธรรมนี้ น่าจะต้องใช้เวลาพอสมควร

เหมือนข้าราชการตรงที่ เดิมเป็นคนเก่ง พอเข้ามา
- โดนกดดันจากทุกส่วน แฟนบอล เจ้านาย ผลงาน(KPI) ที่มากเกิน
- มีความพยายามในช่วงแรก แต่บรรยากาศในองค์กรย่ำแย่
- มีพวกอยู่มานาน สถานะมั่นคง เดือนละ 2-3 แสน การันตีตำแหน่งด้วย ไม่พัฒนา แต่ก็เก้าอี้เหนียว ไม่ย้าย ไม่ออก
- พอทำมาก โดดเด่น ก็จะยิ่งถูกจับจ้อง ถูกตั้งความหวัง ความกดดันก็ยิ่งเพิ่ม ทำดีเสมอตัว ทำไม่ดี โดนไล่ให้ย้ายทีมจากเหล่าแฟนบอล toxic
- เปลี่ยนตัวหัวหน้าทุกปี ขาดความต่อเนื่องเรื่องแผนงาน คนใหม่มาก็แผนใหม่ อยู่ได้แป๊บๆก็ไป พอเริ่มคุ้นเคยก็เปลี่ยนคนใหม่ก็แผนใหม่อีก
- ไอ้คนที่เก่งๆ ก็เริ่มไม่ไหว กลายเป็นเช้าชามเย็นชามไป

เออ จริงด้วยเรื่อง KPI ยิ่งเหมือนหนักกว่าเดิมอีก
ราชการแมนยู

ภาพนี้ลอยมาเลย

เพิ่มเติมอีกข้อนึง
อยากจะเล่นแต่วิธีการเล่นเดิมๆ ที่เล่นมาตลอด
พอเปลี่ยนวิธีการ ทำไม่ได้

ผมเคยด่าในสักมู้นี่แหละว่าทำตัวเหมือนมนุษย์เงินเดือน มาเตะให้จบๆแล้วรับค่าจ้าง ทีมเป็นไงช่างแม่ง เหลือสักกี่คนที่ยังมีพาสชั่นเพื่อทีม

ยุคก่อนมีปลัดคารริก

เเปลกตรงไหน คนต้องทำมาหากิน เหมือนรับเงินเดือนทั่วไปๆ

นึกว่า ปลัดกระทรวง คาริก