ส่วนตัว ผม เข้าใจมาตลอดว่าเราแพ้ทางบอล ระบบ บอล combination play เคาะๆๆๆ แบบญี่ปุ่น และเนื่องจากเป็นเกมส์แรกที่น้องต้องเจอ ญี่ปุ่น ยิ่งยากมันดูเหมือนยังไม่พร้อม

มาวันนี้ เจอเกาหลี เหมือนกันเลย ผมเข้าใจมาตลอด เพราะเคยฟังเดอะตุ๊ก แกก็บอกว่า เวลาไทยเจอ เกาหลี โดยเฉพาะเวลาเค้ามาเล่นบ้านเรา มันจะเหมือนว่าเราสู้เค้าได้สูสี ซึ่งเกาหลีเค้าก็รู้ แต่พอถึงนาทีที่ 60++เป็นต้นไป นั่นคือเวลาของเค้า แล้ววันนี้ ตอนเราโดนนำ 1-0 ผมก็ไปคอมเม้นท์ว่า ผมอยากดูว่า ชุดนี้ นาทีที่ 60ไปจะไหลมั้ย ที่ไหนได้เค้านำตั้งแต่นาที 50กว่า และท้ายเกมส์แถวๆนาที 80 ก็ไหลเลย โดยเฉพาะลูกกลางอากาศ รู้ทั้งรู้ ก็แก้ไม่ได้


ตกลงคือ bluelock ที่คนด่าๆ ผมไม่ด่าละขี้เกียจแต่ผมมามองว่า อะไรคือข้อดีของ Blue lock นึกออกแค่ว่า เก็บตัวนานๆ มันควรจะมีบอลเข้าขารู้ใจ หรือ แปลเท่ๆหน่อยก็ combination play แบบตอนซิโก้เอาเด็กชุดใหม่ไปเก็บตัวเป็นปี ผมอยากเห็นแค่บอลเข้าขาแค่นั้นเลย แต่ดูมา 2 นัด มันไม่เห็นจุดเด่นตรงนั้น

ก็ไม่รู้ว่าเพราะเบสิคพื้นฐานไม่ดี และ คิดช้าทำช้ารึเปล่าเลยแทบไม่เห็น combination play สวยๆเลย ขาดๆเกินๆไปหมด

คนที่เค้าเเคมป์กันเป็นปีๆ กลับเล่นไม่เข้ากันเลยไม่รู้ซ้อมกันยังไง เเถมคนที่มีเวลาในเเคมป์น้อยสุดอย่างยศกรดันเป็นคนยิงประตูให้ทีม ซึ่งตัวยศกรดูเหนือกว่าพวกเข้าเเคมป์ชัดเจน

ไหนจะพวกหนองบัวพิชญที่เป็นเเชมป์ยู23 เอาติดไปพอเป็นพิธีสี่คน ทั้งๆที่ดีพอยืนตัวจริงทั้งหมดด้วยซ้ำ นี่ยังไม่นับตัวนอกอีกนะ ให้มันจบตรงนี้เเหละ สมาคมเอาไปทำต่อ ให้มันเป็นลูปปกติ นักเตะที่ดีที่สุดในเเต่ละตำเเหน่งกลับไม่ได้ติดทีม มันโคตรเเปลกเลย

ผมขอลองแชร์ความรู้ที่ผมได้ลองหาข้อมูล การพัฒนาฟุตบอล จากพวกสารคดีต่างๆมานะครับ และหามาเองนะครับ ท่านใดเห็นแย้งหรือมีข้อมูล มาแชร์ก็พิมต่อกันต่อมาได้

ผมตั้งคำถาม ว่าจะพัฒนาฟุตบอลไทย ให้ทัดเทียมระดับโลก ต้องทำยังไงบ้าง และผมตั้งคำถามว่า ทำไมประเทศอย่าง Uruguay ที่มีประชากรน้อยมากแค่ 3 ล้านคน ถึงประสบความสำเร็จ มากกว่า ประเทศมหาอำนาจอย่างจีน ที่มีจำนวนประชากรล้นหลาม และ เงินมากมาย

สรุปจากที่ผมหามาคือ ไทยขาดระบบที่จะสร้างนักเตะตั้งแต่ โครงสร้างพื้นฐานไปจนถึงยอดครับ

1.ระบบการพัฒนาฟุตบอล เยาวชน ไทยเรามีศูนย์ฝึกฟุตบอล ที่มี โค้ชฟุตบอล และ สนามมาตราฐาน น้อยมาก ผมนั่งดูคลิปพ่อแม่พยายามพาลูกไปคัดเข้าทีมสโมสรฟุตบอลไทยลีก บุรีรัมย์ ราชบุรี หรือ เมืองทอง หรือพวกเด็กช้างเผือกที่เข้าโรงเรียนจตุรมิตรได้ มีเด็กมาคัดเยอะมาก โอกาส ที่จะคัดผ่านไปได้ฝึกในสถานที่ที่มีคุณภาพแค่ 200 - 300 คน ต่อรุ่น ซึ่งอันนี้แตกต่างกับประเทศที่ชั้นน้ำฟุตบอลอย่างมาก เพราะ ศูนย์ฝึกฟุตบอล มีทุกจังหวัด มีโค้ชครบ เด็กไม่ต้องแย่งกันมาก มีโอกาสพัฒนาในพื้นที่ของตน เรียกว่ามีรุ่นนึงมีเป็นหลักพันคน ซึ่งเมื่อเด็กไทยคัดไม่ติด ก็ล้มเลิกไป ทำให้นักฟุตบอลน้อยลง

2.เมื่อเด็กผ่านด่านแรกมาแล้ว ก็ไม่ได้มีคนแนะแนวต่อ สรรเสริญ ลิ้มวัฒนะ, สิทธิโชค ภาโส, เจนรบ สำเภาดี เป็นเยาวชนที่ผ่านด่านแรกมาแล้ว มีชื่อเสียงติดทีมชาติ แต่ก็ขาดการแนะแนวที่ดี ไม่รู้จะพัฒนาต่อยังไง และขาดการแข่งขัน เมื่อเล่นอาชีพแล้ว ขาดระเบียบวินัย หรือ แนวทางที่ดีในการพัฒนาต่อไปแบบมืออาชีพ คือเราอาจจะโทษได้ว่า ตัวนักเตะมันวินัยอ่อนเอง ไม่รักดี ก็ได้ครับ แต่ระบบพวกต่างประเทศ มีคนอยากเล่นอาชีพเยอะมาก เป็นหลักพัน ถ้าเขาเกิดหยุดพัฒนา ก็จะโดน แซงอย่างรวดเร็ว และญี่ปุ่นเองรุ่นพี่นักเตะ ที่ retire หลังเล่นต่างประเทศนับ 10 ปี+ หลายสิบคนกลับมาเป็นโค้ชในสโมสรบ้านเกิด ทำให้ส่งต่อประสบการณ์ให้นักเตะรุ่นหลังได้

3.ระดับสโมสรไทยลีก เมื่อนักเตะเยาวชนเข้าสู่อาชีพ คุุณภาพไม่ได้แบกทีมได้ หลายทีมไปซื้อตัวต่างชาติมาทำผลงานให้ทีมตัวเอง ตามงบที่มี และตัวไทยระดับฝีเท้ายกระดับทีมไม่ได้ ก็ขาดโอกาสลงต่อเนื่อง ก็ต้องลดระดับ ไปเล่นทีมลงตามวิถีฟุตบอล ทำให้ตัวนักเตะไทยส่วนน้อย ที่ได้รับประสบกาณณ์ การแข่งขันสูง ทำให้การพัฒนาขาดช่วงไป

4.ภาวะเศรษฐกิจ สโมสร ขาดรายได้ประจำ ไม่ได้มีฐานแฟนบลอเหนียวแน่น เศรษฐกิจไม่ดี คนจำกัดรายจ่าย ไม่มีใครจ่ายเพื่อดูลิขสิทธิ์ไปดูช่องทางธรรมชาติ หรือ ขาดแฟนบอลขาประจำ ลีกแข่งขันน้อย มีบุรีรัมย์ที่ครองความ สำเร็จ ยาวนาน การเดินทางไม่สะดวก จะเห็นได้ทีมฟุตบอลไทย อ่อนแอมาก หลายทีม เจ้าของทีมลงเงินตลอดเวลา เรียกได้ว่าไม่ได้เป็นสโมสรที่ยืนด้วยขาตัวเองเลย ขาดเงินเจ้าของ = ล้มทันที

สรุป จะสังเกตได้ว่า ไทยไม่มี โครงสร้างพื้นฐานในการสร้างนักฟุตบอลเลย เทียบกับ ญี่ปุ่น ที่มีโค้ชเป็นระบบ คือนอกจากฟุตบอล กีฬาอื่นเช่น เบสบอลก็ระดับโลกครับ ส่วนตัวผมดูผลกระทบก็จะเห็นอย่างที่มาดามแป้ง พยายามแก้ไข คือ ไปหานักเตะ ลูกครึ่งที่ต่างประเทศปั้นมาแล้ว แต่ไม่ได้ดีพอที่จะติดตัวจริงทีมชาติเขา ก็ยังมาเล่นทีมชาติไทยได้สบายๆ สิ่งนี้คือตัวชี้วัดสำคัญเลยว่า ไทย ขาดพื้นฐานสำคัญในการผลิตนักฟุตบอลที่มีคุณภาพ

เมื่อไทยขาดพื้นฐาน และผลิตนักเตะได้น้อย การแข่งขันก็น้อยตาม ประสบการณ์การแข่งขันที่ความเข้มข้นสูงก็น้อยตาม ไปแข่งขัน เจอพวก ทีมที่การแข่งขันสูง คุณภาพทีมเขาก็แข็งตาม และไทยก็ขาดนักเตะ ที่จะเรียกมาเล่นทีมชาติน้อย ก็จะเห็นภาพแบบ ทีมชาติไปง้อนักเตะ อย่าง เควิน ดีรมรัมย์ หรือ ดราม่า เอกนิษฐ์ ปัญญา ซึ่งถ้าเกิดประเทศอื่น รับรองว่า ไม่เกิดปัญหานี้ เพราะ เขาเรียกคนอื่นแทนได้สบายๆ ซึ่งถ้าใครหลุดตำแหน่ง ก็หายยาว มีตัวอื่นมาทดแทนได้เยอะแยะ

ผมไม่ได้บอกว่าคนไทย ไม่เก่ง นะครับ แต่ขาดระบบการสนับสนุนที่ดี ดูอย่างทีม u20 ที่บุรีรัมย์ คิดว่าระบบ เทรนนิ่งของตัวเองดี แต่ก็ไม่ได้ดีมากพอหรือเป็นมืออาชีพที่จะเทียบประเทศชั้นนำเลยครับ ทำให้ผลออกมาตามที่เห็น

edit1 : ขอแก้คำผิดค้าบ ขอบคุณครับ

อยู่กลุ่มอื่นก็ตกสภาพนี้ เบสิคสู้ไม่ได้ ที่สำคัญบอลสไตร์โค้ชคนนี้ชอบดึงเกมส์ช้าเอาแน่นอนเหมือนเด็กพึ่งมาเจอกัน ทั้งๆที่เก็บตัว2ปี

โคตรเสียดายโอกาสเด็กอื่นๆ

กระแสโคตรจาง ถามเพื่อนๆมีแต่คนไม่อยากดู ทีมขาติบุรีรัมย์ มีแต่เด็กเส้น ทุกคนต่างพูดแบบนี้

คนที่เค้าเเคมป์กันเป็นปีๆ กลับเล่นไม่เข้ากันเลยไม่รู้ซ้อมกันยังไง เเถมคนที่มีเวลาในเเคมป์น้อยสุดอย่างยศกรดันเป็นคนยิงประตูให้ทีม ซึ่งตัวยศกรดูเหนือกว่าพวกเข้าเเคมป์ชัดเจน

ไหนจะพวกหนองบัวพิชญที่เป็นเเชมป์ยู23 เอาติดไปพอเป็นพิธีสี่คน ทั้งๆที่ดีพอยืนตัวจริงทั้งหมดด้วยซ้ำ นี่ยังไม่นับตัวนอกอีกนะ ให้มันจบตรงนี้เเหละ สมาคมเอาไปทำต่อ ให้มันเป็นลูปปกติ นักเตะที่ดีที่สุดในเเต่ละตำเเหน่งกลับไม่ได้ติดทีม มันโคตรเเปลกเลย

เบสิคพื้นฐาน​ครับ​ เราต้องไม่หลอกตัวเองว่าเบสิคเราดี
นี่เราฟิตไม่เท่าเค้า​ เบสิคเราก็สุ้ไม่ไหว​ จบฮะ​
ถ้าเบสิคดีเเต่ฟิตไม่เท่าก็อาจจะพอสุ้ได้​ อันนี้ไม่มีอะไรสู้ระดับเอเชียได้เลยครับ​

คนละชั้นเลย

เสียเวลาเก็บตัวชิบหาย

เบสิค การต่อบอล การเข้าท่าคนระเรื่องเลย

จะบอกว่าโชคร้ายที่มาเจอ เกาหลี ญี่ปุ่น ก็เท่านั้น

ลุ้นชุด u17 มีทรงกว่าเยอะ

อยู่กลุ่มอื่นก็ตกสภาพนี้ เบสิคสู้ไม่ได้ ที่สำคัญบอลสไตร์โค้ชคนนี้ชอบดึงเกมส์ช้าเอาแน่นอนเหมือนเด็กพึ่งมาเจอกัน ทั้งๆที่เก็บตัว2ปี

โคตรเสียดายโอกาสเด็กอื่นๆ

กระแสโคตรจาง ถามเพื่อนๆมีแต่คนไม่อยากดู ทีมขาติบุรีรัมย์ มีแต่เด็กเส้น ทุกคนต่างพูดแบบนี้

อยู่แคมป์เดียวกันนานๆ มันควรจะเข้าขากัน ซ้อมกันก็เยอะ ทำไมเล่นเหมือนไม่ค่อยได้ซ้อม

ไปดูทีมโรงเรียนญี่ปุ่น เข้าขากันกว่า U20 เราอีก

ตามที่ท่านพิมเลย+ผมไม่เชื่อมือโค้ชคนนี้ตั้งเเต่ บรร เลือกมาล่ะไม่รู้ไปติดใจอะไรให้ทำมานานขนาดนี้ ปกติ บรร เรื่องโค้ชค่อยข้างไปไวมาไวถ้ามือไม่ถึง
รอดูu17 ซ้อมมาวัน2วันเห็นว่าซิลวาเม็กเซสโชว์ของพอสมควร
สำหรับผมน่ะรุ่นที่อายุไม่เกิน20 หรือ17 15 ผมยังมั่นใจว่าโค้ชคนไทยจะทำได้ดีกว่าโค้ชต่างชาติในวิถีบอลเด็กบ้านเราที่เน้นปลุกใจให้เด็กวิ่งเด็กสู้

ผมขอลองแชร์ความรู้ที่ผมได้ลองหาข้อมูล การพัฒนาฟุตบอล จากพวกสารคดีต่างๆมานะครับ และหามาเองนะครับ ท่านใดเห็นแย้งหรือมีข้อมูล มาแชร์ก็พิมต่อกันต่อมาได้

ผมตั้งคำถาม ว่าจะพัฒนาฟุตบอลไทย ให้ทัดเทียมระดับโลก ต้องทำยังไงบ้าง และผมตั้งคำถามว่า ทำไมประเทศอย่าง Uruguay ที่มีประชากรน้อยมากแค่ 3 ล้านคน ถึงประสบความสำเร็จ มากกว่า ประเทศมหาอำนาจอย่างจีน ที่มีจำนวนประชากรล้นหลาม และ เงินมากมาย

สรุปจากที่ผมหามาคือ ไทยขาดระบบที่จะสร้างนักเตะตั้งแต่ โครงสร้างพื้นฐานไปจนถึงยอดครับ

1.ระบบการพัฒนาฟุตบอล เยาวชน ไทยเรามีศูนย์ฝึกฟุตบอล ที่มี โค้ชฟุตบอล และ สนามมาตราฐาน น้อยมาก ผมนั่งดูคลิปพ่อแม่พยายามพาลูกไปคัดเข้าทีมสโมสรฟุตบอลไทยลีก บุรีรัมย์ ราชบุรี หรือ เมืองทอง หรือพวกเด็กช้างเผือกที่เข้าโรงเรียนจตุรมิตรได้ มีเด็กมาคัดเยอะมาก โอกาส ที่จะคัดผ่านไปได้ฝึกในสถานที่ที่มีคุณภาพแค่ 200 - 300 คน ต่อรุ่น ซึ่งอันนี้แตกต่างกับประเทศที่ชั้นน้ำฟุตบอลอย่างมาก เพราะ ศูนย์ฝึกฟุตบอล มีทุกจังหวัด มีโค้ชครบ เด็กไม่ต้องแย่งกันมาก มีโอกาสพัฒนาในพื้นที่ของตน เรียกว่ามีรุ่นนึงมีเป็นหลักพันคน ซึ่งเมื่อเด็กไทยคัดไม่ติด ก็ล้มเลิกไป ทำให้นักฟุตบอลน้อยลง

2.เมื่อเด็กผ่านด่านแรกมาแล้ว ก็ไม่ได้มีคนแนะแนวต่อ สรรเสริญ ลิ้มวัฒนะ, สิทธิโชค ภาโส, เจนรบ สำเภาดี เป็นเยาวชนที่ผ่านด่านแรกมาแล้ว มีชื่อเสียงติดทีมชาติ แต่ก็ขาดการแนะแนวที่ดี ไม่รู้จะพัฒนาต่อยังไง และขาดการแข่งขัน เมื่อเล่นอาชีพแล้ว ขาดระเบียบวินัย หรือ แนวทางที่ดีในการพัฒนาต่อไปแบบมืออาชีพ คือเราอาจจะโทษได้ว่า ตัวนักเตะมันวินัยอ่อนเอง ไม่รักดี ก็ได้ครับ แต่ระบบพวกต่างประเทศ มีคนอยากเล่นอาชีพเยอะมาก เป็นหลักพัน ถ้าเขาเกิดหยุดพัฒนา ก็จะโดน แซงอย่างรวดเร็ว และญี่ปุ่นเองรุ่นพี่นักเตะ ที่ retire หลังเล่นต่างประเทศนับ 10 ปี+ หลายสิบคนกลับมาเป็นโค้ชในสโมสรบ้านเกิด ทำให้ส่งต่อประสบการณ์ให้นักเตะรุ่นหลังได้

3.ระดับสโมสรไทยลีก เมื่อนักเตะเยาวชนเข้าสู่อาชีพ คุุณภาพไม่ได้แบกทีมได้ หลายทีมไปซื้อตัวต่างชาติมาทำผลงานให้ทีมตัวเอง ตามงบที่มี และตัวไทยระดับฝีเท้ายกระดับทีมไม่ได้ ก็ขาดโอกาสลงต่อเนื่อง ก็ต้องลดระดับ ไปเล่นทีมลงตามวิถีฟุตบอล ทำให้ตัวนักเตะไทยส่วนน้อย ที่ได้รับประสบกาณณ์ การแข่งขันสูง ทำให้การพัฒนาขาดช่วงไป

4.ภาวะเศรษฐกิจ สโมสร ขาดรายได้ประจำ ไม่ได้มีฐานแฟนบลอเหนียวแน่น เศรษฐกิจไม่ดี คนจำกัดรายจ่าย ไม่มีใครจ่ายเพื่อดูลิขสิทธิ์ไปดูช่องทางธรรมชาติ หรือ ขาดแฟนบอลขาประจำ ลีกแข่งขันน้อย มีบุรีรัมย์ที่ครองความ สำเร็จ ยาวนาน การเดินทางไม่สะดวก จะเห็นได้ทีมฟุตบอลไทย อ่อนแอมาก หลายทีม เจ้าของทีมลงเงินตลอดเวลา เรียกได้ว่าไม่ได้เป็นสโมสรที่ยืนด้วยขาตัวเองเลย ขาดเงินเจ้าของ = ล้มทันที

สรุป จะสังเกตได้ว่า ไทยไม่มี โครงสร้างพื้นฐานในการสร้างนักฟุตบอลเลย เทียบกับ ญี่ปุ่น ที่มีโค้ชเป็นระบบ คือนอกจากฟุตบอล กีฬาอื่นเช่น เบสบอลก็ระดับโลกครับ ส่วนตัวผมดูผลกระทบก็จะเห็นอย่างที่มาดามแป้ง พยายามแก้ไข คือ ไปหานักเตะ ลูกครึ่งที่ต่างประเทศปั้นมาแล้ว แต่ไม่ได้ดีพอที่จะติดตัวจริงทีมชาติเขา ก็ยังมาเล่นทีมชาติไทยได้สบายๆ สิ่งนี้คือตัวชี้วัดสำคัญเลยว่า ไทย ขาดพื้นฐานสำคัญในการผลิตนักฟุตบอลที่มีคุณภาพ

เมื่อไทยขาดพื้นฐาน และผลิตนักเตะได้น้อย การแข่งขันก็น้อยตาม ประสบการณ์การแข่งขันที่ความเข้มข้นสูงก็น้อยตาม ไปแข่งขัน เจอพวก ทีมที่การแข่งขันสูง คุณภาพทีมเขาก็แข็งตาม และไทยก็ขาดนักเตะ ที่จะเรียกมาเล่นทีมชาติน้อย ก็จะเห็นภาพแบบ ทีมชาติไปง้อนักเตะ อย่าง เควิน ดีรมรัมย์ หรือ ดราม่า เอกนิษฐ์ ปัญญา ซึ่งถ้าเกิดประเทศอื่น รับรองว่า ไม่เกิดปัญหานี้ เพราะ เขาเรียกคนอื่นแทนได้สบายๆ ซึ่งถ้าใครหลุดตำแหน่ง ก็หายยาว มีตัวอื่นมาทดแทนได้เยอะแยะ

ผมไม่ได้บอกว่าคนไทย ไม่เก่ง นะครับ แต่ขาดระบบการสนับสนุนที่ดี ดูอย่างทีม u20 ที่บุรีรัมย์ คิดว่าระบบ เทรนนิ่งของตัวเองดี แต่ก็ไม่ได้ดีมากพอหรือเป็นมืออาชีพที่จะเทียบประเทศชั้นนำเลยครับ ทำให้ผลออกมาตามที่เห็น

edit1 : ขอแก้คำผิดค้าบ ขอบคุณครับ

ตั้งกฎการทำทีมเอง คัดเลือกผู้เล่นเอง เลือกโค๊ชเอง ทำให้เล่นได้แค่นี้ ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่า นี่เป็นทีมฟุตบอลที่เก็บตัวนานๆ เบสิค ทีมเวิร์ค ความแข็งแกร่งทางกายภาพ ไม่มีเลย อยากจะบ่นมากกว่านี้แต่ก็นะ
พอแล้วพอเถอะครับท่าน ผมอายครับ

กีฬาประเภททีมมีจำนวนผู้เล่นเยอะๆ หวังยากแม่แต่ชุดใหญ่นู้นอะหวังลูกครึ่งเล่นลีกใหญุ่โรปครบ11ตัวถึงหวังไปบอลโลกได้ การเมืองมันเยอะเมืองไทยจะหวังอะไรได้ต้นตอของความไม่เจริญทั้งนั้น

ปัญหาของวงการบอลไทยนอกจากเรื่องแทคติค ร่างกาย เบสิค และการใช้ชีวิตนอกสนาม อีกเรื่องที่ควรเลิกได้เลิกคือการคืนหลังแบบไร้สาระ มีจังหวะต้องทะลวงขึ้นหน้าไปเลย ถ้ายังไม่สามารถทำได้เราก็วนเท่านี้แหละ

สรรเสริญ "ลิ้มวัฒนะ" ครับท่าน
แก้วกำเนิดนั่นมัน เสธ.ไก่อู 555

แล้วโค้ชไม่ซ้ำหน้าทุกปีด้วย ไม่พอไม่มีความเชื่อมโยงกับเยาวชนชุดอื่น จะเอาอะไรมาต่อเนื่องครับ

ตอนมีข่าวใหม่ ๆ ยังสงสัยว่าจะทำได้ดีไหม ตอนนี้ได้คำตอบแล้ว และหวังว่าจะไม่ไปดึงมาทำเอง เพื่อหวังอคาเดมีตนเองได้เพชรเม็ดงามไปใช้ง่าย ๆ อีกนะ

เราน่าจะมีศูนย์ฝึกฟุตบอลแห่งชาติจริง ๆ จัง ๆ สักทีเหมือนกันนะครับ

ทีมระดับจังหวัดเนี่ย ควรมีอะคาเดมี่ อาจจะ เป็น รร. หรืออะไรก็ได้ ให้ ฝังไว้ ก็น่าจะพอได้สำหรับเริ่มต้น แต่ควรมีโค้ชที่มีคุณภาพ ไปสอน อันนี้ แหละ ที่ยาก

และเราควร มีเวทีให้คนไทย ได้แสดงฝีมือม่กกว่านี้ แต่ก็อย่างว่า ค่าตัว มันเฟ้อเกิน จ้างตัวต่างชาติ มันจบกว่าเยอะ