ครึ่งหลังวูฟส์มาดีจริง ๆ กลางลิเวอร์พูลเป็นรองชัดเจน แต่ชอชื่นชมความเก๋าของแผนและนักเตะลิเวอร์พูล คือ สักราว ๆ นาที 70 กว่า ๆ เจตนาคลองบอล เล่นกับเวลาชัดเจนดีมาก ส่งบอลไปมาในแดนหลัง แล้วยืนด้วยระยะห่าง ๆ กัน เคยคิดถึงการครองบอลแบบนี้(แต่ไม่ค่อยเห็นทำกัน) คือ เอ็งไม่ไล่ขึ้นมา ข้าก็ไม่เอาบอลขึ้นไป อยากได้บอลก็ต้องวิ่งไล่ขึ้นมา ถ่ายบอลแค่ 3 ตัวหลังพอ + ประตู เป็น 4 ถ้าอยากบีบเข้ามาก็ต้องขึ้นมาอย่างน้อย 3 หรือ 4 ตัวด้วยซ้ำ หากขึ้นมามั่วก็เปลี่ยนแกนข้ามไป พอได้บอลแดนหน้าก็ไม่จำเป็นต้องเปิดหรือบุกเข้าไป ถ้าไม่ช่องก็คืนหลังกลับไปอีก วนไปยังงี้นะแหระ เพื่อเผาเวลา และในเชิงจิตวิทยาที่เล่นงี้ ฝ่ายวูฟส์กลายเป็นฝ่ายร้อนรน ยามไม่มีบอลจะวิ่งไล่มั่วก็ไม่ได้ช่องว่างมันเยอะ แต่พอลิเวอร์พูลครองบอลนานเวลามันก็ผ่านไปเรื่อย พอวูฟได้บอลกลับมาก็ต้องเร่งจังหวะ แต่จะเร่งมากก็กลัวเสียบอลแล้วลิเวอร์พูลเอาบอลไปเผาเวลาอีก จุดอ่อนคือวูฟไม่สามารถเพลสยันหน้าประตูได้ ต้องรอให้ลิเวอร์พูลทำเสียบอลเองถึงจะตั้งเกมขึ้นมาบุกได้ เกมวูฟเลยติด ๆ ขัด ๆ ยกให้เป็นความยอดเยี่ยมของแผงหลังภายใต้การนำของ Vvd เขาเลย เมื่อกลางสู้ไม่ได้ก็ไม่สู้ เล่นหลายเกมน่าจะล้า ๆ กัน ก็ครองบอลเผาเวลามันซะ เยี่ยมมากกก

แต่ผลออกมาแบบนี้ ถ้าเราตัดความกังวลออกไป

ถือว่าผลดีมากๆ เพราะแม่งไม่วิ่งกันเลย5555

เก๋าแบบจนตรอกเลยครับครึ่งหลัง

เก๋าแบบหัวทิ่มหัวตำ

มันก็ต้องงัดทุกแผนมาใช้่ล่ะ ทำไงก็ได้ให้บอลอยู่กับเรามากที่สุด พอบอลอยู่กับวูฟทีไร ลิ้นห้อย ไม่ไหว จะว่าพิงเชือกเอาตัวรอดก็ไม่ว่า 555

มันก็ต้องมีบ้างที่ได้3แต้มแบบงงๆ
แต่อย่าบ่อย กองเชียร์จะเป็นนิ่วกันหมดแล้ว

ปกติก็เล่นกับเวลาแบบนี้ตั้งแต่แรกเลยนะ
ทำให้ยังรักษาความฟิตไว้ได้นาน
แต่ช่วงหลัง เริ่มฟื้นไม่ทันแล้ว
ตัวสำรองจึงสำคัญมากๆ