ความทรงจำเกี่ยวกับหนังกลางแปลงของแต่ละคน เป็นยังไงบ้างคับ

บางคนอาจจะไม่ทันเพราะว่า มันไม่มีแล้ว ใครๆก็เปิดดูหนังเก่า หนังใหม่ได้ใน youtube netflix

ผมตอนเด็กๆ ยุคนั้น นอกจากหนังในระบบโรงภาพยนต์แล้ว
พวกบริษัท รับฉายหนัง รุ่งมากๆ ในต่างจังหวัด

เปิดร้านกันติดๆกัน เป็นย่านเลย เป็นทางเลือก

งานบุญ งานบวช งานอะไรก็ตามที่ใหญ่หน่อย ต้องมีฉาย

แล้วโปรแกรมออกมาต้องไปยืนดู

มีแบบปิดถนนได้ด้วยนะ ถ้าแบบในตัวเมืองหน่อย เอากรวยปิดซอย ปิดถนนฉายได้เลย

ความทรงจำจนกลายมาเป็น spec สาวที่ชอบคือ โปเยโปโลเย หวังจู่เสียน



กับต้องเดินหาซื้อ ของกิน ซื้อของเล่น พวกปินแก๊บ หนังสติก ไรงิ

ปล.ทุกวันนี้ถ้าไปเที่ยว ตลาดชายแดน ที่ไหนก็ตามผมต้อง เอาหนังสติกกลับมา ชอบ ราคามันไมไ่ด้แพงอะไร ติดนิสัยอยู่

วัดข้างบ้านมีฉายบ่อยครับ แต่หนังและฉากเดียวที่จำได้ดี คือ scary movie ฉากบนเตียง ผู้ชายฉีดน้ำขาวๆ ใส่ผู้หญิงจนติดเพดาน ตอนเด็กๆ ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร

ตอนเด็กแถวสวนพลูชอบเปิด ซีอุย กลัวชิบตอนนั้น

บ้านพ่อแม่สมัยก่อน อยู่ติดกับวัดเลย แต่ไม่ค่อยได้เที่ยวอะไรเป็นจริงจังเหมือนคนอื่นๆ โคตรเด็กดี

นมเปรี้ยวครับ

ดูบ่อยมากครับสมัยเด็กๆ เพราะพ่อทำงานเป็นคนฉาย

ผมมีประสบการณ์บ่อยเลยครับ เมื่อก่อนอยู่ในโรงงาน เอามาลงประจำทุกปี
แล้วแถวบ้านใครมีงานอะไรก็ตั้งฉายแล้ว ก็เดินเท้า ไม่ก็จักรยาน หอบเสื่อไปปูนอนดูเลย
มีของกินขาย มีหนังไทย หนังจีน หนังฝรั่งดัง หรือแม้กระทั่งหนังโป๊ตอนสุดท้ายก็มี
คิดถึงอดีตจริงๆครับ ตอนดูคือสนุกมาก ดูแบบตั้งใจเพราะไม่มีมือถือในตอนนั้น

แม่ดูลิเก ผมกางพลาสติกผืนนั่ังดูนัั่ง โครต90เลยครับ

แถวบ้านผมทุกวันนี้ยังมีอยู่เลยครับ พวกงานประจำปีของวัดต่างๆ

เท่าที่จำได้คือซื้อของกินที่เขามาเดินขายตอนดู ไม่ต่างจากราคาไปโรงเลย

เสน่ห์ของหนังกลางแปลงสำหรับผมคือ แผ่นไม้อัดวาดโปสเตอร์หนัง คนวาดโคตรเก่ง
และหนังที่จำไม่ลืมคือสุริโยทัย เพราะเซ็งหนังอะไรวะโคตรนาน ไม่สนุกแต่ต้องดูให้จบเพราะครูบังคับให้ไปดู จะออกข้อสอบ

ซื้อเสื่อหนังสือพิม ขนมว่าว กับพัดคู่ใจ

หลงเจี้ยนเฟย

เกิดไม่ทัน

มาอ่านคอมเม้นคุณลุงทั้งหลาย

หลับคาตักพี่สาวคนนึง ใครก็ไม่รู้ จำได้ว่าขาขาวมาก ตอนนั้นอยู่ อนุบาล