ไม่ได้มีเจตนาแซะนะครับ
แต่พออ่านมู้ แรชย้าย และอ่านท๊อปเมนท์
แล้วแบบฉุกคิดพอดี

ทุกคนที่ได้ฉายาไวรัส เท่าที่นึกออก
ป๊อก แรซ ลินการ์ด รวมไปถึงเสี้ยวนึงที่โช่ก็เกือบได้ด้วย

คือมันมาจาก อคาเดมี่ เกือบทั้งนั้นเลย
คือ ผมว่าอคาเดมี่แมนยูนี่มันต้นๆเกาะอังกฤษเลยนะ ต่อให้ไม่เกิดกับผี ไปทีมอื่นนี่สบายๆ ดูอีลังก้างี้ ไม้งี้
แต่แอบงง ว่าทำไม นักเตะจากอคาเดมี่แมนยูถึงได้ฮึกเหิมจนมีอิทธิพลในทีมได้ขนาดนั้น
กวาดตาดูทีมอื่นนี่แทบไม่มี
ยกแบบเด่นๆเลย แมนซิ โฟเด้น นี่ถึงจะมีช่วงห้าว อต่ไม่เคยแบบเบ่งคับสโมสรเลย
ซาก้าในน่อล นี่ยิ่งแล้วใหญ่
หรือ เรียกว่าไงอะ แนวการฝึกสอนจากอคาเดมี่ผีมันมีอะไรมากกว่านั้นครับ

ชื่อเสียงที่มาพร้อมกับฝีเท้าครับ โดยเฉพาะแฟนๆแมนยูฯ เนี่ย ถ้านักเตะคนไหนพุ่งขึ้นมา จะอวยกันยับเลย

นักเตะบางคนพอรู้ว่าตัวเองดัง มีชื่อเสียง ด้วยอายุที่ยังน้อย แถมยังเป็นลูกหม้อ อยู่มานานกว่าชาวบ้านแม้กระทั่งโค้ชใหม่อีก มันเลยทำให้เกิดอีโก้ที่ควบคุมไม่ได้ จนสุดท้ายก็ไปหลงแสงสี จนไม่สามารถกลับมาโฟกัสฟุตบอลได้อีก ฟอร์มก็ทะเลไปเรื่อยๆ โค้ชก็ดันไปให้ทายหรือเกรงใจอีก ก็ยิ่งไปกันใหญ่

โค้ช ต้องเด็ดขาดแบบริมเนี่ยแหละ ที่ผ่านมาโค้ชเล็กกว่านักเตะ ริมนี่พึ่ีง 39 ไม่สนไม่แคร์หักเลยถือว่ามาถูกทาง ก็ไปลุ้นเอาว่าระยะยาวผลงานเป็นไง แต่ทีแน่ๆเอานักเตะอยู่แน่

ฐานแฟนบอลใหญ่ครับ หลายๆคนเลย คิดว่าตัวเองเก่งไปไกล นักเตะแมนยูหลายคน พึ่งขึ้นมามียอด follow IG หลายล้าน เทียบกับเด็กทีมอื่นยังหลักหมื่นหลักแสน ครับ พอมีคน support เลย อีโก้ออกเร็ว ต้องบริหารจัดการตรงนี้ให้อยู่ไม่งั้นมันทำร้ายตัวเอง

ชื่อเสียง เงินทองนักเตะดาวรุ่งแมนยูได้เยอะเกินจากที่ควรจะเป็นครับ พอคนมันโดยอวยสุดๆมันก็จะเหลิงมีอีโก้สูง


เพราะตอนเล่นดี สื่อมันจะอวยแบบสุดติ่งไปเลย และสิ่งนั้นแหละถ้าคิดไม่ได้ก็จะหลุดไปเลยยาวๆ


ส่วนสำคัญที่สุดมันคือเรื่องเงิน 70 % เลยครับพอได้เงินเยอะแพชชั่นในการพัฒนาตัวเองไม่มีเพราะเล่นยังไงมันก็ได้เงินเยอะอยู่ดี


แล้วอาการไวรัสมันคือการส่งมองทัศนคติแย่ๆไปสู่คนอื่นๆภายในทีมครับ อย่างแก๊งบีนๆนี่ชัดเจนเลย


ตอนแรกไอแรชนี่เด็กดีมากเลยนะ พอได้รับทัศนคติแบบนั้นเข้าไปก็เป็นเหมือนทุกวันนี้อะ หวังว่ากานาโช่มันจะกลับตัวได้ทัน

ผมคิดว่ามันโตมาด้วยการสปอยกันมากเกินไป มีหลายปัจจัยแต่ผมจิ้มเอาข้อที่คิดว่าสำคัญที่สุดคือ ชื่อเสียงและเงินทองครับ
ผู้บริหารเฮงซวยทั้งหลาย พอมีผลงานยพอเล่นดีหน่อยอัดค่าเหนื่อยหนักๆ ยิ่งเป็นเด็กจากอคาเดมี่ เท่าไหร่เท่ากันอยู่ละ

เด็ก อคาเดมี่พอขึ้นมาแรกๆเราถึงชอบกันเยอะ
แรชนิขึ้นมาใหม่ๆ ตอนเล่นกองหน้า วิ่งหาช่องดี วิ่งไล่บอลเยอะ คิดเร็วทำเร็ว ไม่มียึกๆยักๆคืนหลังแบบนี้
แม็คโทงี้ พลังงานล้นเหลือ วิ่งสู้ฟัดงัดทุกดอก ทุ่มเต็มร้อย ไม่ใช่วิ่งเหยาะๆไล่บอลแบบที่เห็น
เอาใกล้ๆปัจจุบัน อย่าง เมนู เราก็เห็นคล้ายกันว่า ปีแล้วน้องเล่นง่ายกว่านี้เยอะเลย

วัฒนธรรมองค์กรที่ไม่เหมือนเดิม

ยุคที่ป๋ายังคุมอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดอยู่ที่ป๋า ป๋าบอกคนนี้ต้องไปก็คือต้องไปจากทีมจริงๆไม่มีอะไรมาขวางการตัดสินใจนั้นได้ ป๋าไม่ยอมให้อะไรมากระทบกับทีมเด็ดขาด เป็นเกราะป้องกันที่คอยปกป้องนักเตะในทีมจากภายนอกและพร้อมตัดขาดทันทีหากปัญหาเกิดจากภายในเช่น ยาป สตัม ,รอย คีน ,RVN หรือแม้แต่สตาร์ในด้านชื่อเสียง NO.1 ของโลกอย่างเบ็คส์ ทั้ง 4 นักเตะคือหัวใจหลักของทีมทั้งนั้นในแต่ละช่วงปี แต่ป๋าไม่สนใจ ถ้าทำตัวใหญ่กว่าสโมสร ไม่เคารพเพื่อนร่วมทีม มีทางออกเดียวให้เลือกคือ "มึง ต้อง ไป"

ยุคเกลเซอร์ทุกอย่างที่เป็น MUFC มันขายได้ มันมีมูลค่าทางการตลาด โค้ชคนไหนเข้ามาคุมลองมีปัญหากับนักเตะโค้ชต้องไปเพราะคุมห้องแต่งตัวไม่อยู่ เกลเซอร์มองนักเตะเป็นทรัพย์สินของสโมสร ยิ่งพวกตัวดังนี่แตะต้องไม่ได้ ป๊อกบา ,แรชฟอร์ด การซื้อนักเตะเพื่อสิ่งเสริมภาพลักษณ์มากกว่าส่งเสริมทีม ทุกอย่างเพื่อมูลค่าทางการตลาด รายได้ที่จะมาจากนักเตะเหล่านั้น สโมสรก็เลือกที่จะหนุนหลังนักเตะมากกว่าโค้ช

จากดาวรุ่ง สู่การเป็นนักเตะในทีมชุดใหญ่ สู่การใส่เบอร์สำคัญของสโมสร สู่การเป็นซีเนียร์ ปฏิบัติตัวยังไงก็เป็นตัวอย่างให้กับคนในทีม ดาวรุ่งที่ได้ขึ้นมาใหม่ก็ทำตัวแบบเดียวกัน เพราะตัวอย่างมันมีให้เห็นแบบนั้น

ปล.ดาวรุ่งยุคป๋า แค่ใส่สตั๊ดมีสีสัน ทำทรงผมแฟชั่นมากเกินพอดีก็โดนแล้ว

พังเพราะ การสปอยล์เด็กปั้นจากอคาเดมี่

บอร์ด แมนยู ยุคก่อน เน้นขายภาพลักษณ์

เวลาซื้อตัว ก็ให้ค่าตัวค่าเหนื่อยเว่อๆ

เวลามีเด็กที่ปั้นขึ้นมาจากอคาเดมี่ ฟอร์มดีขึ้นมาหน่อย สื่อของทีมก็อวยเว่อๆ

พอให้สัญญาใหม่ ก็อัดค่าเหนื่อยเกินฝีเท้าไปไกล

นักเตะมันเลยรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสถานะแตะต้องไม่ได้

อิทธิพล และ คำว่ารุ่นพี่ ครับ
ป๊อกบา และ ลินการ์ด เป็นตัวอย่างให้ แรช
แรช เป็นตัวอย่างให้ กรานาโช่
ถ้าไม่ตัดแรชออกทันที อะคาเดมี่ที่โตขึ้น ก้เอาแรชเป็นตัวอย่าง

Class of 0.012

ตั้งแต่เห็นแรชเผาเทร้น กับเรื่องราวไข่ต้ม

ไม่คิดเลยว่าจะมาถึงจุดนี้

ตอนที่โด้กลับแมนยู แล้วเคยให้สัมภาษณ์เรื่องเด็กรุ่นใหม่ไม่ฟังที่รุ่นพี่แนะนำ ตอนนั้นคิดว่าไม่น่าจะใช่แรช แต่หลังจากนั้นคิดว่าแรชนี่แหละ

เงินคำเดียว ได้ค่าเหนื่อยมหาศาลเกินฝีเท้า นักเตะเลยไปโฟกัสเรื่องนอกสนามมากกว่าเรื่องเตะบอล

บอร์ดชุดเอ๊ด
เค้านักขาย เน้นการตลาด
ก็จะเน้นหาไอค่อน สโมสร สตอรี่สวยๆ
ใครผลงานดีๆหน่อยก็ดัน จนเว่อร์
ยิ่งเด็ก local เน้นสร้างสตอรี่ ให้แฟนๆฟินๆเข้าไว้
แล้วนักเตะก็เหมือนมีคนสปอยส์ คอยหนุนหลังตลอดเวลา ถึงกล้างัดกับโค้ช กล้าเล่นตามอารมณ์
เล่นไม่ดีก็แตะไม่ได้
ตั้งแต่ เรื่องบีนๆ กับแรซตอนนั้น สโมสรอื่นคงรีบขายไปละอ่ะ แต่สโมสรกับเลือกทำตรงข้าม

ผมว่าเป็นแพะรับบาปจากการจัดการไม่ดีมากกว่าครับ

เมอเท่อ ไปซื้อ ฮอยลุนด์มา 72ลป
ถึงยุคเอนิออส
เซิร์กเซ่ 45
เดอร์ลิค 45
อุย 15
โยโรแย่งมาดริดมา 50
อูกาเต้ 50
ดอร์กู 30
………..พิจารณาจากขุมนรกก็รู้ว่าใครเข้าใจการใช้เงิน
จำวันที่ต่อสัญญา หมากได้ไหม ก่อนต่อโครตดี ต่อเสร็จ…..ฮาาาาาาาา เวรรรรรรรรร
ถามว่า น้ามู ลุงรัง เทนฮาก อยาก ดรอป ไวรัสเหล่านี้ไหม? อยากครับ แต่ดรอปไม่ได้
ข้างบนไม่เอาด้วย น้ามูว่าโหดๆยังเอาไม่ลง
น้าโอเล่ ผ่านมาก็มาเล่า วันที่ถามนักเตะว่าใครพร้อมที่จะลงเตะเพื่อผมบ้าง มีเฟรดยกมือ อีกคนจำไม่ได้นอกนั้น เงียบหมด
นักเตะทำแบบนั้นเพราะ บอร์ดมันหนุนไง เดินเล่นก็ได้เงิน(เยอะด้วย) เล่นห่วยแค่ไหนก็ได้ลง พินาศสิครับทีม

แมนยูขาดซีเนียร์แบบสุดๆเลยครับ
ป๊อกบาช่วงนึงก็วันนาบีกัปตันสุดๆพยายามพูดปลุกใจเพื่อน คุมห้องแต่งตัวตลอด
เลยมีอิทธิพลกับรุ่นหลังมันประมาณนึง
หรือพอจะมีกัปตันจริงๆจังๆก็ได้แบบแมกไกวร์ช่วงหัวตกเงี้ย