ผมเคยคิดว่าไทยเราเน้นเรียนวิชาการ เอะอะก็อัดวิชาการเข้า ม.ดังๆกัน

แต่พอมากางTop มหาวิทยาลัยของโลก สัดส่วนเด็กไทยน้อยยยยมาาก แทบนับหัวได้เลย ลองดูในivy league
สัดส่วนเด็กมากสุด
อันดับ 1 เมกา อันนี้เข้าใจได้และตัดออกเพราะเคเามีโควตา ทุน ส่งเสริมเด็กเค้า(แต่เด็กเค้าก็ไม่กระจอกนะ)
2.จีน อันนีัหลักสูตรจีน เข้มงวด จริง และจำนวนการแจ่งขันเยอะมาก ก็มีเข้าไปได้มาก ก็พอเข้าใจได้
3.อินเดีย ก็แนวๆคล้ายจีน ถีบตัวพ้นความจนด้วยการศึกษา
4.UK
5.เกาหลีใต้
6.สิงคโปร์
7.ญี่ปุ่น
8.แคนนาดา
และอื่นๆ


ที่เราเคยบ่นๆว่า รร ไทย สอนแต่วิชาการ เน้นแต่วิชาการ เราเน้นขนาดนั้นจริงๆมั้ยครับ ทำไมผลสัมฤทธิ์ มันก็ค่อนข้างแย่อยู่เลย...หรือการศึกษาเราผิดทางตรงไหนบ้าง

เน้นให้จำ ไม่ให้คิดนอกกรอบหรือพัฒนาอะไรต่อ

หลักสูตรไม่อัพเดทตามโลกมากี่ปีแล้วก็ไม่รู้

แล้วรมตแต่ละตัวที่มานั่งคุม ล่าสุดจะให้ไปดูการศึกษาแบบเกาหลีเหนือ

ประเทศคงพัฒนาแหละ

ก็อาจเพราะเน้นวิชาการเกินไปถึงได้เป็นแบบนี้ เรียนแค่ตามตำราในหนังสือมีแค่ไหนก็สอนแค่นั้น เน้นที่ตัวเลข

มากกว่าพัฒนาการของเด็กจริงๆ ครูดีๆหลายคนที่ตั้งใจสอนต้องมานั่งทำงานอะไรที่มันไม่ได้เกิดประโยชน์กับเด็ก

เข้าใจว่าทุกฝ่ายหวังดีแค่รู้สึกว่าเรากำลังมาผิดทาง

สมัยนี้ยังไงไม่รู้อ่ะ
แต่เมื่อก่อนสมัยเรียน ผมว่าเน้นวิชาการมากเกินไปจริง
มีแต่เรียนทฤษฏีบนกระดาน อย่างวิชาฟิสิก เดี๋ยวนี้เห็นคลิปที่ทำให้ดูน่าสนใจเยอะเลย
แต่ตอนเรียนมีแต่สูตรกับตัวเลขบนกระดาน
สุดท้ายก็แค่หาคำตอบจากสูตรที่ครูบอก ไม่ได้มองเห็นภาพเหตุและผลที่ทำให้เกิดสิ่งนั้นขึ้น

แล้วอีกหลายวิชาที่เหมือนเอามาแค่ให้ท่องจำ ไม่ได้เสริมสร้างตรรกศาสตร์ให้กับเด็กเลย

แล้วไอวิชาเรียนพิเศษตอนเย็นอ่ะ ผมว่ามันควรเป็นชั่วโมงทำกิจกรรมมากกว่า

เนื้อหามันเยอะจริงๆนะ โรงเรียนที่แข่งขันสูงมันก็เอาอยู่

แต่ถ้าเป็นโรงเรียนเล็กๆ บางทีใช้หลักสูตรเดียวกันแต่กลุ่มเด็กมันต่างกัน

หลักสูตรมันควรปรับให้สนุกอะ เอาความรู้พื้นฐานพอให้เด็กเรียนสนุกไว้ก่อน

เด็กที่มันไม่เอาตอนนี้โคตรเยอะกว่าแต่ก่อนอีกมั้ง รถ ยา หาง่ายกว่าแต่ก่อน

สอนให้จำ ไม่ได้สอนให้คิด

เน้นแต่เน้นที่การสอบ โดยไม่สนใจความต่อเนื่องในการเรียนรู้ของเด็กอะ
เด็กวนอยู่แค่กับการจำข้อมูลที่จำเป็นในระยะเวลาสั้นๆเพื่อไปสอบ

น่าจะเข้มงวดมากๆ ตอนเด็กนะ ตั้งแต่อนุบาลถึงประถมต้น ยัดวิชาการหนักเกินไปมาก

แต่พอขึ้นมัธยม ที่ต้องเข้มวิชาการหน่อย โรงเรียนส่วนใหญ่กลับอ่อนเรื่องนี้ เพราะประสิทธิภาพครูไม่เท่ากัน

ถ้าอยากให้เด็กเล็กเรียนโรงเรียนเน้นกิจกรรม ต้องเสียเงิน เพราะโรงเรียนรัฐส่วนใหญ่โดนบีบให้ต้องเน้นวิชาการ

พอโตขึ้นอยากให้เน้นคุณภาพการเรียนวิชาการ ก็ต้องดิ้นรนไปเรียนไกลบ้านเพราะความต่างของ รร

เป็นแบบนี้คือเหมือนผิดที่ผิดทางไปหมด ยัดวิชาการความเครียดให้เด็ก โตขึ้นใครไม่ไหวถีบออก ส่วนคนที่ไหวก็ต้องขวนขวายหา รร ที่ดี

บางวิชาเอาออกไปเถอะ ไม่รู้จะเรียนไปทำไม

วิชาการอย่างเดียวเลยสมัยเรียนแถมเหยียดนักเรียนที่ไม่ได้เก่งวิชาการอีก
อย่างห้องผมโดนเหยียดประจำแต่เวลามีงานแบบหัวข้อยาเสพติดงี้ ห้องผมขอทำหนังสั้นยังโดนเหยียดเลยจนทำเสร็จนั่นแหละถึงชม แถมไม่ได้ช่วยสนับสนุนอะไรด้วยนะอุปกรณ์ก็คนในห้องช่วยกันหามาเองเวลาในการถ่ายก็เอาเวลาส่วนตัวล้วนๆ องค์ความรู้ก็ลองผิดลองถูกกันเองอาจารย์ไม่ได้มีประโยชน์อะไร

เข้มงวดแต่ไม่มีคุณภาพป่าว หลักสูตรก็น่าจะคนละเรื่องละนะ

อ่อ อ่านผิดๆ

สำหรับโรงเรียนผม วิชาการมันเข้มข้น จริงๆนะ ซึ่งมันปนระหว่างที่ผมโง่ด้วย 55 หัวไม่ไว กว่าจะเข้าใจก็โคตรช้า

(อันนี้จากตัวเอง ตอนเรียนสายวิทย์นะ)

มันเน้นทำข้อสอบ ท่องจำในวิชาต้งอท่อง จำวิธีการคำนวณแต่จริงๆ(ผม)ไม่ได้เข้าใจมันหมด

ไม่ได้เน้นเข้าใจ หรือ มีวิธีการอธิบายที่เข้าใจจริงๆ




ผมยังคิดว่า หลักสูตรเดิมๆ ที่เรียน ... ถ้าเปลี่ยนวิธีการสอน วิธีการทำให้เด็กเข้าใจ มันอาจจะสนุก และนำไปใช้ได้ดีกว่า

แต่นั่นแหละ บุคลการที่จะสอนสไตล์ที่เด็กสนุก และเข้าใจง่าย มันไม่มี หรือมันมีน้อยมากกกกกก



ถ้าให้ตอบโดยสรุป มันเข้มงวด หรือ เด็กไม่เก่ง ก็ไม่รู้ 5555


ผมยังโชคดี (ประเมินตัวเอง) ที่คิดว่า แม้จะเรียนไม่เก่ง
แต่ก็จบมาแบบเอาตัวรอดได้ดี ไม่ลำบาก ไม่เหนื่อย มีธุรกิจเล็กๆที่โอเคเลย

ทุกอย่างภายใต้ความเป็นพิธีการแบบสุดโต่งแบบไทยๆ

ผมว่าประสิทธิภาพและประสิทธิผลมันค่อนข้างต่ำสวนทางกับความเข้มงวด

(ความเข้มงวดแบบที่่คนรุ่นเก่าๆเค้ายึดถือกันเป็นสรณะ)

วงการการศึกษามีแต่พวกสวมหัวโขนเต็มไปหมด โดยเฉพาะพวกราชการลิซึ่มแบบสุดโต่ง

จริตความเป็นเจ้าพระยศเจ้าพระยา 90% ตั้งใจทำงาน 10%

ไม่ได้สอนให้เกิดจินตนาการ​ นึกภาพตามหัว คิดเป็นหลัก puzzle game ไม่ได้

อีกส่วนนึงคือหนังสือเรียน เรียบเรียง​ไม่น่าอ่านด้วย