จากเรื่องซุนกวนธาตุไฟแตก ถามว่าทำไมถึงไม่มีคนห้ามหรือคัดค้าน คำตอบคือมีแล้ว แต่ผลคือคนค้านโดนปลดบ้างไม่ก็โดนเนรเทศ ลกซุนคือหนึ่งในนั้น

เมื่อครั้งที่ซุนกวนเพิ่งสร่างเมาแล้วพบว่าในราชสำนักกำลังเละเทะจากปัญหาชิงอำนาจ แทนที่เขาจะแก้ให้ถูกจุด เขาดันไปฟังคำยุแยงจากลูกสาวคือซุนลู่ปัน ทำให้จะปลดซุนโหออกจากรัชทายาท ตอนนั้นลกซุนทำฎีกาคัดค้านโดยมีเนื้อหาว่า

“องค์รัชทายาท (ซุนโห) มีความชอบธรรมในการสืบทอดอำนาจ จึงควรมีรากฐานมั่นคงประดุจภูผาที่ไม่สั่นคลอน ในขณะที่หลู่อ๋อง (ซุนป๋า) มีศักดิ์เป็นรอง จึงควรให้องค์ชายได้รับรู้สถานะของตน ได้อำนาจน้อยกว่าองค์รัชทายาท ถ้าผู้คนทั้งหมดได้รับรู้ลำดับฐานะที่ชัดเจนขององค์ชายทั้งสองแล้ว เหล่าขุนนางทั้งหลายก็จะยอมอยู่ในความสงบแต่โดยดีไปเอง”

“ข้าพเจ้าจึงขอยอมโขกศีรษะกระทั่งโลหิตไหลอาบใบหน้า เพื่อวิงวอนให้ฝ่ายบาทโปรดทรงวินิจฉัยด้วยเถิด”

แต่ซุนกวนไม่ฟัง แล้วกลายเป็นว่าคนที่เกี่ยวข้องกับลกซุนโดนหางเลขเล่นงานไปด้วย เช่น งอซาน หนึ่งในกุนซือคนสำคัญที่ร่วมงานมาตั้งแต่ศึกผาแดง และเป็นราชครูให้ซุนโห ก็โดนเล่นงานถึงขั้นสั่งขังคุกและถูกประหารชีวิต

ลกซุนเสียใจมาก แล้วซุนกวนยังสั่งปลดลกซุนออกจากตำแหน่งทั้งหมด ต้องเก็บตัวอยู่ในที่พัก ซุนกวนยังส่งคนไปตำหนิลกซุนอีกหลายครั้งจนลกซุนตรอมใจ แล้วป่วยหนัก สิ้นชีพลงในที่สุด

สรุปได้ว่า มีคนค้านแล้ว แต่คนค้านถึงตายครับ แล้วขนาดลกซุนยังไม่รอด คนอื่นจะไม่กล้าก็ไม่แปลก

ปล.ชีวิตดีๆลงตัวที่ง่อก๊ก และฮ่องเต้ซุนกวน ส่วนพวกคำถามว่าก๊กไหนน่าอยู่สุด ให้คิดใหม่ได้



ที่มา เพจสามก๊ก History Teller

จริงเหรอ

เอาจริงๆผมว่าวุยก๊กนี่แหละที่ไม่น่าอยู่น้อยที่สุดแล้ว

จ๊กก๊กงี้ ต้องตามใจขงเบ้งคนเดียว ไม่ตามใจอยู่ยาก ตอนเล่าปี่อยู่ก็มีดีแค่ PR อย่างอื่นไม่เห็นมีอะไร พอเล่าปี่ตาย ฮ่องเต้บ้ากามแถมปัญญาอ่อนอีก ก๊กมันจะไม่ตกต่ำได้ยังไง พอสิ้นขงเบ้งไปก็จบ ระบบไม่มีเหลือห่าอะไร

ง่อก๊กงี้ ซุนกวนตอนแรกเหมือนจะดี แต่สุดท้ายก็บ้าอำนาจ

วุยก๊กนี่แหละ ถึงแม้จะมีการชิงดีชิงเด่นกัน แต่สุดท้ายแล้วมันก็พิสูจน์ได้ว่าการมีคนเก่งเยอะๆไปรวมกัน ถึงแม้ว่าจะทำให้มันมีการแย่งชิงอำนาจและวุ่นวายอยู่บ้าง แต่สุดท้าย มันก็มีช่องให้คนเก่งได้เติบโตจนถึงที่สุด ส่วนใครไม่ทะเยอทะยานอยากอยู่แบบสงบ ก็มีช่องทางให้พอทำได้มากที่สุดแล้ว

ฮ่องเต่ในประวัติศาสตร์ จะคนไหนๆ เสียหมาตอนแก่หมด

คนยิ่งแก่ ยิ่งดื๊อ ยิ่งไม่แหลมคม ยิ่งขี้กังวล
สมองแย่ลง ความระแวงเยอะขึ้น อัตตาล้นตัว
จะไปเหลือซากอะไร ปณิธานอะไรที่เคยมี ละลายหมดละ

ไปไล่ดูได้หมดเลย

- หลี่ซื่อหมิง
รวบรวมอำนาจ แผ่อิทธิพลไปโคตรไกล สู้ศึกรวมประเทศ
ตอนแก่ไปหลงนางจิ้งจอกบูเช็คเทียน ส่งความวอดวายถึงรุ่นหลาน

- หลี่หลงจี
อุตส่าห์ฟาดฟันตั้งหลายศึกภายใน กว่าจะครองอำนาจ
ตอนหนุ่มๆ อุตส่าห์แผ่อิทธิพลจะจดยุโรปอยู่แล้ว
แก่มาเอาโยนลงส้วมหมด

- จูหยวนจาง
ตะกายมาจากขอทาน ขับไล่ชาวต่างถิ่น กู้ชาติเป็นของชาวฮั่น
ดันตั้งหลานปัญญาอ่อน ตายไปไม่ถึง 5 ปี โดนอ๋องหัวเมืองกระทืบซะ

วุยก๊ก ถ้าไม่มีโจโฉ จะน่าอยู่มาก ทำหน้าที่อยู่ดีๆ มาขอยืมหัวบ้าง ละเมอฆ่าบ้าง

อ่านถึงจ๊กก๊ก....

เตงงายมาเห็นประโยคท้ายๆคงคิดว่าใช่เหรอ

ผู้พิชิตจ๊กก๊กเลยนะนั่นแต่ชะตากรรมโคตรอนาถ

ถ้าเป็นรูปแบบทำงาน ถ้าไม่ได้จะถวายตัวให้ที่ทำงาน ก็ของวุยก๊กละ แต่อย่าพลาดขึ้นมา ถูกด่า ถูกปลด บทให้ก็สุด บทไม่ให้ก็เล่นหนัก ยกเว้นว่าเป็นคนโปรด ซึ่งกว่าจะชนะใจก็ยาก หรือเห็นว่ามีคนทดแทนไม่ต้องการใช้งานก็พร้อมเขี่ยทิ้ง

ส่วนทำเรื่อยๆ ไม่เน้นเติบโต มีระบบคนโปรดคนเดิมๆ รักไปจนตาย คนอื่นทำดียังไงก็ขึ้นยากก็ จ๊กก๊ก คนโปรดทำพลาดเสียหายหนักก็ไม่ฟันทิ้ง ส่วนพวกตัวเล็กๆก็จะไม่เกิดข้อผิดพลาดเลยอาจจะอยู่ได้นาน

ไปที่วุยก๊ก คนรุ่นใหม่มีโอกาสพิสูจน์ตัวเอง อายุน้อยๆ ให้ความเชื่อมั่นก็น่าทำงานนะส่วน เถ้าแก่ ผู้ประกอบการ เปลี่ยนไปก็ตัวใครตัวมัน เพราะโดนทุกคน ยันคนโปรด