เราไม่ได้ดลบันดาล แต่ทุกอย่างมันเกิดจากตัวเราเองทั้งนั้น

รูปเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป
เวทนา (สุข ทุกข์ และเฉยๆ) เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป
สิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปเรียกว่า อนัตตา ดังนั้นควรเห็นว่า นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา

อันที่จริงหลายอย่างก็ไม่ได้เกิดจากเรา เช่น ความรู้สึกรัก ความหิว และอื่นๆ แต่เกิดจากสมองหลอกเราให้รู้สึกรักเพื่อจะสืบพันธ์ุ หลอกเราให้รู้สึกหิวเพื่อต้องการสารอาหาร ซึ่งถ้าเราเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วและมีสมาธิอยู่แค่กับปัจจุบันแล้วเราจะเข้าใจว่าไม่ต้องรักก็ได้ ไม่ต้องอยากกินสิ่งที่อยากแต่กินแค่เพื่อให้ร่างกายอยู่ได้ ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องโกรธ เพราะมันเป็นแค่กลไกลของสมองที่ถูกฝังไว้ในทุกคนที่ทุกคนจะมีเหมือนกัน จะเห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา DNA ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เราเกิดแล้ว เราแค่ใช้ชีวิตและทำตามมันก็เท่านั้น
ลองศึกษาเรื่องการทำงานของสมองก็จะได้รู้ว่ามันเป็นตัวแปลหลักเลย สมองมันคิดและตัดสินใจในหลายเรื่องเองโดยไม่ถามเราสักคำ

สมองของใครครับของคนอื่นหรือของเราที่มันทำให้เรา เกิดความรู้สึกรัก ความหิว หรือความรู้สึกอื่นๆ มันก็น่าจะเป็นสมองของเราที่ทำให้เรารู้สึกแบบนั้น อันนี้ในมุมมองของผมนะ

แต่สุดท้ายเราก็ยังเป็นเราอยู่ดี วันนี้เราอาจจะเป็นคน รอบหน้าเกิดมาเราอาจจะเป็นหมาเป็นแมวก็ได้ ใครจะรู้ ไม่ยึดติดกับร่างกาย
จิตใจก็เรื่องปกติมีตั่งอยู่ดับไป วันนี้เราชอบนาง A เพราะนมใหญ่ วันหน้าเราอาจจะไปชอบนาง B ก็ได้เพราะนมใหญ่กว่านาง A หรือ ไปชอบนาง C นมเล็กเพราะเลิกชอบคนนมใหญ่แล้ว เห็นไหมครับเพราะเราทั้งนั้น