จิตวิญญาณอันเร่าร้อนของวัยรุ่น ม.ปลาย มันเป็นแบบนี้สินะ!

ปล. ชอบกองหลัง เบอร์ 5 ของ RKU เอมะ ซาโตะ เล่นดี เหนียวแน่น นิ่งจัด

บอลไทยสกิดกันนิดเดียวเครื่องก็ติดพร้อมต่อยกันแล้ว เอาไรมาก

บรรยากาศนี่ไม่ผิดกับดู นันคัตสึ กับ เมวะ ในกัปตันซึบาสะ ชัดๆ

กัปตันซึบาสะ in real life

ของเขาดีจริง

ของเราก็คงบอล 7 สีที่ดังสุด แต่ขอเป็นบอล 11 คนปังๆไปเลย

สมัยก่อนจะมี ยามาฮ่า ไทยแลนด์คัพ ที่แต่ละจังหวัดมาแข่งกัน

บอลกรมพละ ผมก็เคยเล่นนะ แต่มันก็ไม่มีใครสนใจเท่าบอล 7 สีผมว่าต่อยอดได้ดีที่สุด

ดูไทยลีค หาววอดๆ ดูบอลนักเรียน ญป ลุ้นจนเกร็ง 555

ตอนจารย์สกลออกมาพูด ช่วงรายการบอล7 สี ว่าให้แบ่งกันเตะ

เด็กอะคาเดมี่ก็ไปเจอกับอะคาเดมี่ด้วยกัน

ส่วนบอลนักเรียน ก็ใช้นักเรียนมาแข่งกัน


แล้วทัวร์ก็ไปลงแก แซะแก ว่ากลังเจอคนเก่งเหรอ , ต้องเจอเด็กเก่งดิจะพัฒนา >> (แทนที่จะเพิ่มจำนวน ประชากรคนเตะฟุตบอลเยอะๆ)
นั่นแหละ Mindset ของฟุตบอล และคนดูฟุตบอลบ้านเรา



ไม่ต้องแปลกใจทำไมฟุตบอลบ้านเด็กบ้านเรา ยังห่างกับเขา

แฟนบอลที่มาเชียร์คือ จังหวัดที่เข้าชิง ผมเข้าใจถูกมั้ยครับเยอะจัดๆเลย

เยาวชน เราไม่แพ้ ดูน้อง มัธยมเล่นแล้ว ไม่แพ้จริงป่าว 55555 คุ้นๆว่า พวกเล่นมัธยม กับพวกที่ ได้เล่นเข้าสโมสรแล้วมันแยกกันด้วยมั้งนะ พอไปอีกสเตปก็มี บอลมหาลัย กับ พวกที่เข้าระบบอาชีพ แต่ทั้ง สองฝั่งมีตัวโหดตลอดเลย

เอาจริง U20 ที่เราอยู่สายเกาหลี ญี่ปุ่น ไอสองชาตินี้มันโหดตั้งแต่ U20 แล้วนา U17 ไม่รู้ แต่ U20 ญี่ปุ่นโหดนะ ห่างเป็นทุ่งอะ ไม่งั้นไม่เรียก เอราวัณ กะ มิติเนนมาหรอก ถ้าเด็กไทยสู้ได้จริง ความเชื่อที่ตอนเด็กเราตบได้ เท่าที่รู้เค้าไม่ใช่ชุดโหดเฉยๆแหละ พอเข้าทัวร์นาเม้นวัดผล มันถึงจะชัด

แล้วเด็กพวกนี้ เพิ่งเข้าชมรมตอนม .4 (อายุ 15) ก็ต้องย้อนไปอีกว่า ระบบเยาวชนที่เด็กกว่านั้น เค้าปั้นขึ้นมากันยังไง

ของไทยเดี๋ยวนี้สโมสรคัดเข้าทีมตั้งแต่เด็กๆ โตมาจนเล่นอาชีพเบสิคยังห่วยอยู่เลย

5หมื่นกว่าที่ดู คือซื้อบัตรด้วยนะ ไม่ใช่เข้าดูฟรี
ปล.เบอร์8 ทั้ง2ทีมดูมีอนาคตเลย

บางคนดีกว่าเด็กเล่นอาชีพที่ขึ้นชุดใหญ่ในไทยลีคอีก

คนโดนเปลี่ยนตัวออกแบบร้องไห้เลยอ่ะ

เอาจริงเอาจังมาก สุดจริงง

ดูบอลเด็กเขา แล้วหันมาเจออดีตวันเดอคิดส์ไทย
พะโล้ยายฮวย สภาพ

ตอนอ่านการ์ตูน เห็นบอลนักเรียนคนดูเต็มสนาม ผมก็นึกว่าคนเขียนมันเขียนให้เวอร์
ที่ไหนได้ ของจริงนี่หว่า