ต่างกับผมโคตร ไปงานแต่งคนเดียวมันก็ยอมให้ผมไป หรือไปรับไปส่งผม
หรือมันไปด้วยเพราะผู้หญิงชอบแต่งตัว แต่งหน้า ทำผม หน้าที่มันขากลับเป็นโชเฟอร์ขับรถให้ผม
เพราะผมเมาแอ๋แน่นอน

แค่อ่านของท่านผมก็อึดอัดแล้วครับ สู้ๆนะ
มันมีสองทางเลือก คุยให้รู้เรื่อง กับแยกกันซะ

เพื่อนผมก็แบบท่านนี่แหละ ยอมได้มา4-5ปี จนหมั้น วันนึงเกิดทนไม่ไหวขึ้นมาก็เลิกอยู่ดี

สำหรับผมข้อดีมีทุกคนแหละครับผญ อยู่ที่ว่าข้อเสียเรารับได้แค่ไหน

คนเราต้องคบกันแบบโตๆครับ มีความสบายใจทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายนึง

ถ้าท่านเปิดอกคุยแล้วว่ารู้สึกอึดอัดขนาดนี้ เค้ายังไม่ยอมเปลี่ยนแปลง หัวชนฝา

สำหรับผมเค้ารักตัวเองมากกว่ารักท่านเยอะไปหน่อยครับ

คนแต่ละคนมันจะมีคนที่เหมาะกับตัวเองเสมอ ผมคิดงั้น ถ้ายังไม่เจอก็ไม่ตำเป็นต้องฝืน

เจ็บทั้งคู่ไม่ทางใดก็ทางนึง

อะไรที่มันไม่ใช่ตัวเรา เดี๋ยววันนึงมันก็ทนไม่ไหวครับ คู่ของผมก็เหมือนกัน สุดท้ายมันก็ระเบิดออกมา

แต่คู่ผมมีลูกแล้วเลยเอาลูกเป็นที่ตั้ง เรื่องของเรามันเลยไปต่อได้ ประมาณว่าเรื่องอะไรที่มีปัญหาถ้าแก้ได้ก็แก้

ถ้าแก้ไม่ได้ก็ยอมรับมันไป มันก็อยู่กันมาได้ครับ ในกรณีของคุณถ้าคุณคิดว่าแฟนคนนี้เหมาะสมแล้วจริงๆ

การที่คุณจะไม่ไปหาเพื่อนตอนนี้มันคุ้มกับแฟนคนนี้ ก็ยอมไปเถอะครับ แล้วพอแต่งกันไปนานๆ เดี๋ยวมันก็จะมีเรื่องระเบิดออกมา

ของทั้งคุณและแฟน หลังจากนั้นก็จำเรื่องผมไว้ให้ดี ยอมได้ยอมปรับได้ปรับ สำหรับผม การมีคู่ชีวิตที่ดี

คือสิ่งที่ดี เพราะคุณต้องอยู่กันไปจนแก่ กับเพื่อน แม้ว่าจะหายไป 10 ปีแล้วกลับมาเจอกันใหม่ ยังไงมันก็เหมือนเดิมครับ

อ่านดู เหมือนท่านยอมให้เขากดมากกว่า

โดนความปัญญาอ่อนของเขากดอ่ะ

มันก็จะเป็นแบบนี้

มันต้องมีกึ่งกลางบ้าง

ไปกินข้าวกับน้องยังมีปัญหา นี่ไม่ใช่แล้ว

หัดแยกแยะบ้าง

วันนี้ทนได้ วันหน้าถามใจตัวเองดู ทนไหวไหม

คุยตอนนี้ ที่ยังแค่พออึดอัดใจ ดีกว่าคุยตอนที่โกรธและระเบิดไปแล้ว

คำพูดในการคุยจะคนละแบบเลย

ใจเย็นๆก่อนนะครับอย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจผูกข้อไม้ข้อมือหรือแต่งงาน เรื่องทรรศนคติมันใหญ่กว่าที่เราคิด ในฐานะที่ผมประสบปัญหานี้อยู่

การอยู่ด้วยกันได้ ต่อให้ดีในทุกๆ ด้านก็ไม่ช่วยครับ ถ้าไปทำให้อีกฝ่ายอึดอัด

ใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นส่วนหนึ่งของกัน แต่ไม่ใช่เจ้าของ ที่จะต้องเอาตามใจตัวเองทุกอย่าง

แน่นอนทุกคนต่างอยากเอาใจตัวเอง ต้องปรับกันไปเรื่อยๆ แต่ถ้ามันขัดกันมากขนาดนี้ ใช้ค่าเฉลี่ยของสังคมตัดสิน

ซึ่งจากที่เล่ามา มันไม่ใช่ความปกติของคู่อื่นๆ เลยครับ เหมือนถูกขัง ผมได้อิสระกว่านี้ บางครั้งยังรู้สึกอึดอัดเลย

ถ้าเป็นไปได้ เอากระทู้นี้ไปให้อ่านครับ ไม่แตกก็ไปต่อ ไม่งั้นไปเรื่อยไม่แก้ มันจะระเบิด

ต้องคุยกันครับ
ท่านปรับเค้าปรับ จูนกัน
ท่านอาจจะยอมได้เรื่อย ๆ แต่มันจะสะสมรอวันระเบิดครับ

ไม่รู้นะ แต่มนุษย์เราเป็นสัตว์สังคมอะ มันผิดธรรมชาติไปเยอะมาก ชีวิตเรามันสั้นนะฮะ

ผมเข้าใจท่านนะครับ
ผมเคยมีเคสนี้เหมือนกัน งานแต่งซ้อนกันสองงาน งานนึงของเพื่อนแฟน
งานนึงเพื่อนผม

ซึ่งผมไปงานเพื่อนแฟนก่อน เพราะใกล้กว่า แต่ผมจะต้องไปงานเพื่อนต่อ ถึงเวลาเลยบอกว่าไปกันเถอะ เดี๋ยวงานเพื่อนจะจบแล้ว ไปถ่ายรูปก็ยังดี

แต่เธองอนมากบอกจะรอที่นี่แหละ ไม่ไปนะ ผมไม่สนใจ ไปก็คือไปแหละ
ก็ไปแบบ งอนๆนี่แหละทำไงได้อะ


ล่าสุดก็เรื่องย้ายบ้าน เพราะผมทำงาน กทม แหนกับลูก 4 คน อยู่อยุธยา กับแม่ยาย และน้องแฟน ซึ่งผมต้องการให้ย้าบมา กทม เเพราะผมไม่สามารถเปลี่ยนงานได้ แต่แฟนบอกไม่ทีอะไรพร้อม จะย้ายมายังไง

ผมก็เอ้อ ไม่เป็นไร เอาที่สะดวกละกัน แต่ความในใจผมคือมันไม่มีทางพร้อมหรอก เพราะเงินหมดไปกับค่าเดินทางนี่แหละ

ข้อดีของเธอเยอะมาก แต่ข้อเสียคือ Ego นี่แหละครับ ซึ่งผมเลิกไม่ได้ละ พยานรัก 4 คน

เป็นกำลังใจให้ครับ

อะไรที่คุณไม่เปลี่ยน แปลว่าคุณกำลังเลือกมัน

ในทุกคู่ทุกความสัมพันธ์ พื้นที่ส่วนตัว เป็นสิ่งสำคัญครับ รักกัน ให้เกียรติกัน จะดีต่อความสัมพันธ์ระยะยาว

ไม่ต้องไปบ้าจี้ตามความเห็น SS มากหรอกครับพอมาแนวนี้หลายคนก็จะบอกทนทำไมเลิกๆไปสิ...ผมแนะนำเอาความอึดอัดของท่านไประบายให้เค้าฟังครับ ผลลัพท์เป็นไงค่อยว่ากันอีกทีแค่นั้นแหละครับ

ส่วนตัวแต่ก่อนผมก็เที่ยวยับ แต่พอโตเพื่อนๆแยกย้ายไปมีครอบครัวก็แทบจะไม่ได้เจอแล้วครับ บางทีนัดกันผมยังขี้เกียจจะออกไปเลย เราชินไปแล้วกับการอยู่แบบสงบๆในพื้นที่ของเรา 5555

เคสนี้แก้ได้ด้วยการลองอยู่ด้วยกันครับ สักเดือนน่าจะรู้เรื่อง

ตอนนี้แยกกันอยู่ ฝ่าย ญ เค้าก็ห่วงเป็นธรรมดานะ อีกอย่างเราก็ยอมมาตลอด มันก็ตามนั้น

ถ้าอยู่ด้วยกัน เจอกันทุกวันเดี๋ยวมันจะกลืนไปเอง เผลอๆ จะเป็นท่านที่ไม่อยากออกไปไหนเพราะ ขก

ส่วนตัวผมพอแต่งงานมีลูกก็แทบไม่ได้เจอเพื่อนเลยครับ ปีนึง 1-2 ครั้ง แต่ก็แชทคุยกันตลอด

แต่ทั้งนี้ มันอยู่ที่คนด้วยแหละ อย่างผมไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องแบบนี้ด้วย

ผมมีเพื่อนผู้ช แล้วมีแฟนเป็นแบบแฟนท่านเด๊ะๆเลย มาหาเพื่อนได้น้อยมากๆ ต้องกลับบ้านตรงเวลาทุกวัน แต่เรื่องนี้นานาจิตตัง ผมให้คำแนะนำเพื่อนได้ว่าถ้าเป็นแบบนี้นานๆไป มันจะอึดอัดรึเปล่า เพราะมันต้องอยู่แบบนี้ทั้งชีวิต แต่สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับตัวเพื่อนเองว่ารับเรื่องนี้ได้ไหม ถ้ารับได้ก็คงไม่มีปัญหาอะไร