ท่านไม่ได้อยู่กับแฟนเค้าน่าจะไม่อยากให้ท่านออกไปไหน ลองมาอยู่ด้วยกันก่อนเดี๋ยวก็เบื่อหน้ากันไปเอง
อีกอย่าง ผมเดาว่าแฟนไม่สนิทกับเพื่อนท่านใช่ไหม ถ้าใช่ลองพยายามพาแฟนไปเจอเพื่อน พอเริ่มสนิทกันผมว่าน่าจะดีขึ้นนะ
ถ้าทำสองข้อนี้แล้วยังเหมือนเดิมก็แล้วแต่ท่านเลยว่าไปต่อหรือพอซำนี้

เป็นผม ผมไปแน่นอนถ้าไม่ได้เจอกับเพื่อนบ่อยๆ

ค่อยง้อทีหลัง ถ้าง้อไม่ได้ก้ให้มันรุ้ไปคับ

มันเป็นเรื่องต้องเปิดใจคุยครับ ชีวิตคู่มันจะอยู่รอด มันต้องเป็นความสบายใจให้กันในพาร์ทหลักของชีวิตได้ครับ อีกอย่างมันอาจเป็นภาพจำเขาสมัยคุณทำตัวแย่รึเปล่า เลยลามมาถึงความไม่ไว้ใจในปัจจุบัน ลองนั่งคุยกันให้เยอะขึ้น ทางออกมันอาจจะมีมากกว่านั้นก็ได้

เรื่องแบบนี้ปรึกษาแป๊บเดียวไม่จบหรอกครับ

มีเวลาว่างซักสองกลมมั้ยล่ะ

ผมว่าอนาคตท่านเหนื่อยนะ ผมมีคนใกล้ตัวที่แต่งกับคนประมาณนี้แหละ

คือผญ.ต้องการให้เวลาทั้งหมดนอกจากงานต้องอยู่ด้วยกันเท่านั้น

สุดท้ายสังคมคุณจะหายไปหมดเลย อาจจะรวมถึงครอบครัวท่านเองด้วย

ต้องคุยให้รู้เรื่อง บาลานซ์เวลาให้ดี ไม่งั้นก็ต้องทำตามแบบนี้ไปเรื่อยๆ วันนึงท่านทนไม่ไหวมันจะมีปัญหาเอา

ก็ไปคนเดียว เย็นมารับตามปกติ แต่ต้องมีของมาง้อ

บอกตรง ๆ ถ้าทรรศนะคติไม่ตรงกัน ฝืนกันไปก็เลิกอยู่ดี อย่าคิดว่าการหมั้นการแต่งจะมาช่วยได้นะ ไม่เกี่ยวเลย ถ้าอยู่ไปมันอึดอัด มันก็อยู่ด้ยกันไม่ได้เชื่อเถอะ คุณออกตัวว่ายอมทุกอย่าง แล้วคุณเคยขออะไรให้เขายอมคุณบ้างรึยัง ขอแล้วเขายอมทำให้คุณรึปล่าว

เคยเป็นแบบนี้ สุดท้ายก็ต้องเดินออกมา

ปัญหานี้จะมีไปเรื่อยๆครับ

คนมันเปลี่ยนยากครับ

เปลี่ยนคนเปลี่ยนง่ายกว่าครับ

ถ้าไม่เปลี่ยนก็ทำใจครับ

คำว่าเพื่อนพูดเบาๆก็คิดถึงจริงๆนานๆทีมีโอกาสพบปะเพื่อนเก่าบรรยากาศเก่าๆ ส่วนเรื่องแฟนท่านเก็บไว้ก่อนอย่าคิดเยอะเดี่ยวบรรยากาศกร่อยสู้ๆท่าน

มันต้องหาต้องกลางให้ได้อ่ะ อาจจะไม่กลางเป๊ะ แต่กลางไปทางเค้า หรือทางเรา

แต่จะตึงขนาดนี้มันยาก สังคมคนมันต้องมี

คนรักกัน คบกัน มันรักกันยังไง มันก็ต้องมีสเปซสังคมของตัวเองด้วย

ขอให้หาทางออกได้ครับ

อ้อ อย่างที่หลายๆท่านบอกให้ลองย้ายไปใช้ชัวิตด้วยกัน อันนี้ช่วยนะ

ผมตอนอยู่ห่างแฟน เจอเดือนละครั้ง มันก็มีงอแงแหละ โอกาสเจอกันก็น้อย

ถ้ามีติดงานอื่น อาจจะตึงๆบ้าง หรือมาเจอกันแต่ไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันเต็มที่ ก็มีอาการ

พอมาอยู่ด้วยกัน เจอกันตลอด เวลาส่วนตัวมันน้อยลง เค้าก็เริ่มเรียกหาเวลาส่วนตัวคืนบ้าง

จนมันได้บาลานซ์เอง

สู้ๆครับ ระบายมันออกมาแล้วต้องหาทางแก้ไปด้วย

เคยมีอาการแบบนี้ครับ สักวันจะถึงจุดที่ทนไม่ได้ ต่อให้เค้ายังมีข้อดีข้ออื่นก็ตาม

แต่ข้อเสียที่มุมมอง ทัศนคติ วิธีคิดมันจะหนักเกินไป จนหนักกว่าข้อดีที่มี

แค่2ปีท่านยังสะเทือนขนาดนี้ แล้วตอนนี้ยังไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันด้วยนะ เพราะถ้าอยู่ด้วยกันแล้ว ท่านจะเพิ่มความรู้สึกพวกนี้อีกหลายเท่า แถมจะมีเรื่องอื่นๆตามมาอีกมากมาย ถ้าท่านคิดว่าตอนนี้ท่านโอเคกับความรู้สึกนั้นและอนาคตอาจจะเพิ่มขึ้นอีกมันก็ไม่มีปัญหาครับ แต่ความอดทนคนเรามันมีจำกัดนะ

เรื่องคบกันแล้วเปลี่ยนนิสัยหรือพฤติกรรมที่สุ่มเสี่ยงมันก็เป็นเรื่องดีครับ แต่จริงๆแล้วมันควรปรับเข้าหากันทั้ง2ฝ่าย คนละนิดคนละหน่อยก็ยังดี เค้าน่าจะผ่อนเรื่องพวกนี้ให้ท่านบ้าง คนที่ใช่มันควรใช้ชีวิตอยู่ด้วยแบบสบายใจซิครับ

ผมเองก็เป็นคนไม่ติดเพื่อนเลยไม่ค่อยมีปัญหา แต่ผมอ่ะหลายครั้งก็อยากอยู่บ้านเฉยๆในตอนที่เค้าอยากไปหาพ่อแม่เค้า(ไปบ่อยกว่า) ส่วนผมก็อยากไปหาแม่ที่บ้านบ้าง แต่แฟนผมก็ไม่ค่อยอยากไป ก็มีตึงๆกันบ้าง แต่บางที่ก็เบื่อที่จะทะเลาะเลยปล่อยผ่าน มันเบื่อๆเครียดๆเหมือนกันนะ

สุดท้ายก็ได้แต่ให้กำลังใจกันไป

มีแฟนแล้วต้องตัดคนรอบข้างทิ้ง คืออยากรู้เลยว่าข้อดีต้องขนาดไหนคุณถึงยอมทน

เป็นผมๆเปิดใจคุย ไม่okก็เลิกแน่นอน

ทุกวันนี้แฟนผมก็เป็นคล้ายๆแฟนท่านแต่ยังไม่หนักมาก ถ้ามากกว่านี้ผมก็คงต้องเลิกเหมือนกัน