ส่วนตัวผมมองว่าเค้าเคยชินครับ แฟนเก่าผมก็เป็นนะ แบบพอจะไปกับเพื่อนก็จะมีแบบ ไปจริงๆเหรอ ไปจริงดิ บางทีก็แบบ เออ ไปเลย ไปเลยนะ เราก็แบบโอ๋ๆไปไม่นานหรอกนะ หอมแก้มไรแบบนี้ แต่ผมก็ไปนะ บางทีก็ต้องมีดื้อบ้างครับ ชีวิตมันมีกันแค่ 2 คนไม่ได้ไปตลอดหรอก ผมพอเข้าใจนะแฟนเก่าเค้าไม่ค่อยมีเพื่อน พอมีเราก็อยู่กับเรา

แฟนอายุเท่าไหร่ครับ ที่เขาไม่อยากให้ไปไหนเพราะกลัวท่านจะไปเจอสิ่งเร้าใหม่ๆหรือปล่าวครับ? แต่พูดไม่เก่งเลยแสดงออกแบบนั้น

ถ้าคิดจะมีชีวิตคู่จริงจัง เรื่องการเข้าสังคมนี่ต้องเปลี่ยนแปลงเลยครับ บางคนหายไปเลยก็มี ส่วนตัวผมเวลาไปงานแต่งเพื่อนในกลุ่ม พองานเลิกก็ขอตัวกลับตลอด ไม่เคยอยู่ after party เลยเพราะไม่ชอบงานปาร์ตี้อยู่แล้ว

อ่านเรื่องราวของท่านแล้วนึกถึงเพลงนี้เลย

ถ้าอธิบายให้คนที่เข้าใจ มันใช้เวลาไม่นานเลยครับ

จะ 40 เท่ากันเลยครับ

ผมเข้าใจท่านนะ เข้าใจจริงๆ ถึงเมียผมจะไม่ได้เป็นแบบแฟนท่าน แต่ชีวิตผมพบเจอ ผญ แบบนี้มาเยอะพอสมควรในรูปแบบแฟนเพื่อน แฟนคนที่ทำงาน แฟนรุ่นพี่ ผมบอกตรงๆถ้าไลฟ์สไตล์มันไปกันไม่ได้ ถ้าท่านยอมเสียสละ ยอมเปลี่ยน แต่ข้างในใจมันรู้สึกว่าฝืนอยู่ตลอด ท่านจะเหมือนคนติดคุกตลอดชีวิตเลย ยังดีที่ยังไม่แต่งกัน

ถ้าคบกันแล้วมันไม่เป็นตัวของตัวเอง วันนี้อาจทนได้ แต่ซักวันมันอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้

จริงๆ มันก็ต้องหาจุดตรงกลางที่รับกันได้ทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ เปิดอกคุยกันดีๆ ซะตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า

อธิบายทั้งเรื่องที่เราคิดจะจริงจังเรื่องชีวิตคู่ กับเรื่องการใช้ชีวิตของเราความสุขอยู่ตรงไหน ที่มันไม่ไปเกินเลย

ได้แค่ไหน เอาแค่นั้น หาจุดตรงกลางของความสบายใจทั้งสองฝ่ายให้เจอ มันจะไม่มีใครถูกใจที่สุดอยู่แล้วครับ
ค่อยๆทำให้เขาไว้ใจท่านให้ได้ จากที่ท่านเกริ่นมาเรื่องของท่านเอง ผมว่าท่านรู้ตัวดีว่า เขาไม่สบายใจ เชื่อใจ ในเรื่องไหนของท่าน

ชีวิตคู่นั้นไม่ง่าย ถ้าไม่รู้ว่าสิ่งไหนคือจุดตรงกลาง

ไม่เข้าใจอย่าเลือกที่จะเงียบ บางทีเราเปิดใจไปก่อน เขาอาจจะเปิดใจพูดบ้างก็ได้ การทะเลาะกันไม่ใช่เรื่องไม่ดีอย่างเดียวนะ บางทีมันก็มีข้อดี ถ้าทะเลาะแล้วเข้าใจเหตุผลร่วมกันได้หลังจากนั้น

ใช้ชีวิตคู่ให้มีความสุขครับ

อึดอัดใจเรื่องอะไรก็พูดกับเค้าไปตรงๆครับ ขอให้หาจุดตรงกลางให้เจอนะครับ

ดูๆไม่น่าอะไรมากนะ ที่เค้าทำก็เพราะหวง
ถ้าตัดสินใจว่าไปต่อ ก็ต้องเอาให้สุด

ผมไม่ชอบนะถ้าเจอผู้หญิงแนวนี้ มาคอยบังคับ มาสั่งมาห้าม

ปัญหาแนวนี้ผมเจอจากเพื่อนเยอะ คือมันต้องคุยตั้งแต่แรกครับ อย่างที่ท่านเล่าเช่นอยากไปงานแต่งเพื่อน อยากอยู่ยาวๆ กว่าจะได้เจอกันแบบนี้ก็นานๆที ถามเขาแล้วเขาไม่สะดวกก็บอกเขาถ้าลาเต็มๆไม่ได้ก็ไม่ต้องมาหรอก เราไปเอง จะได้อยู่กับเพื่อนหน่อย ขอเวลาได้อยู่กับเพื่อนบ้าง ถ้าเขาไม่ยอมก็ต้องคุยให้เครียเลยว่าแบบนี้ไม่ไหวนะ จะไม่ให้มีเพื่อนอะไรเลยแบบนี้ไม่ได้ อะไรก็ว่าไป ไม่ใช่ยอมให้เขาแล้วเราก็มาไม่พอใจอยู่อ่ะ

พอยอมให้เขาแบบนี้ต่อไปก็ต้องยอมเรื่อยๆ และพอทนไม่ได้สุดท้ายผมก็เห็นเพื่อนผมมันก็เลิกทั้งนั้น อยู่ที่ทนนานแค่ไหนแค่นั้นเอง ข้อดีอื่นๆก็เห็นมีเยอะแยะเหมือนกัน แต่ถ้าคุยกันตรงนี้ไม่เครีย ท่านไม่มีความสุข เดี่ยวมันก็มีจุดแตกหัก แล้วไปแตกหักทีหลังก็ยิ่งเสียเวลาเปล่าๆ

ถ้าหวังจะคบยาวๆพวกนี้คุยให้เครียตั้งแต่แรกช่วยได้จริงๆนะ

ผมเป็นฝ่ายโดนนะ เพื่อนสนิทมางานแต่ง ไกลอยู่ แต่มาได้แปปๆเพราะเมียจะกลับไว เข้าใจเพื่อนแหละ แต่บอกตรงๆว่า จะค่อยๆมองลบไปเรื่อยๆเพราะพฤติกรรมเมียมัน ถ้ายอมไปเรื่อยๆไม่ปรับความเข้าใจ ก็เตรียมอยู่กัน 2 คนในโลกได้เลย

รักที่มากับความเข้าใจ ยังไงก็อยู่ยาวๆ
แต่รักที่ต้องใช้ความอดทน เมื่อทนจนถึงเมื่อไหร่ สุดท้ายก็คือจบ

แอบสงสัยนิดนึงพฤติกรรมที่ท่านบอกว่าลดละเลิกไปเยอะแล้วในอดีตคือมันด้านแย่แค่ไหนหว่า คือไม่ใช่อะไร ผมกำลังคิดว่าแฟนท่านไม่ไว้ใจท่านหรือเปล่าเคยไปทำอะไรไม่ดีไหมอะไรงี้(คือผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าท่านนะ) แค่สงสัยว่าทำไมแฟนท่านถึงไม่อยากให้ออกไปไหนคนเดียวเลยมากกว่า เหมือนกลัวท่านเถลไถลอะ บอกไม่ถูก

เอาเป็นว่าให้กำลังใจนะครับ ขอให้หาจุดตรงกลางระหว่างสองฝ่ายได้เร็วๆนะครับ

ก็ไม่บอกตรงๆไป โตๆแล้ว