https://youtu.be/j_94vhhNI7g?si=k9sYGfu8Xwmwv3Dd

จาก job bkk ที่น่าจะมีข้อมูลแน่นอยู่

ดูแล้วก็ ตำแหน่งงานมันไม่มีเพราะมีการใช้เทคโนโลยีเยอะขึ้น แถมตําแหน่งงานมันก็น้อยลงทุกวัน โดยเฉพาะ ตจว โรงงานทยอยปิดรายเดือน

ก็น่าสนใจนะ ต่อไปจะอยู่กันยังไง ยิ่งมี ai มากขึ้น แถมหนี้สาธารณะ หนี้ครัวเรือนพุ่งหนัก

คือถ้าหนี้ครัวเรือนพุ่ง รัฐอาจจะออกโครงการมาแก้ได้บ้าง แต่ถ้าหนี้สาธารณะพุ่งด้วย โครงการรัฐมันก็จะลดลง การช่วยจ้างงานรัฐก็ลดอีก

ดูแล้วไทยในอีก 2-3 ปีข้างหน้านี้ ไม่สดใสเท่าไรเลยสำหรับเด็กเจน Z ทั่วไป หรืออาจจะเป็นไปได้ว่าอาจจะเกิดเทรนด์งานใหม่ๆ แล้วไปลงตัวอีกทีที่เจนอัลฟ่าเลยก็ได้ ตลาดแรงงานอาจจะเปลี่ยนแบบพลิกขั้วเลย

ปัญหาของตลาดแรงงงานช่วงนี้คือ AI แต่ไม่ใช่ว่า AI ทดแทนคน อันนั้นยังอีกนาน
แต่หลายบริษัทแม่งไม่รู้ว่า AI คืออะไร แต่เจือกจะอยากใช้ AI ในบริษัทของตัวเองจนกำหนดตำแหน่งไม่ถูก

อย่างเช่นเป็นวิศวะเคมีงี้ ปกติก็ใช้การคำนวณออกแบบพวกแพลนท์ ถ้ารันแพลนท์ก็เรียนรู้วิธีการ operate ไป ต่อยอดสเกลก็อาจจะใช้ Simulator ช่วยเอา
แต่พอบริษัทแม่มเห่ออยากจะมี AI ก็รับวิศวะเคมีจบใหม่เข้ามา แต่บอกให้สร้าง AI ที่สามารถเรียนรู้แล้วก็ปรับค่าต่างๆในโรงงานได้อัตโนมัติงี้ คือของพวกนี้มันไม่ได้เสกกันง่ายๆ ต้องยัดข้อมูลลงไปกี่สิบปี แล้วความแม่นยำมันก็สู้คนไม่ได้ เอาแค่ให้มันลองรันซิมูฯบางทียังปรับผิดปรับถูก เอา่ไปใช้งานจริงคงมีข่าวแพลนท์ระเบิดทุกวัน

พวกรายย่อยก็เหมือนกัน คือเข้าใจแหละว่าต้นทุนมันสูงในการจ้างพนักงานใหม่ก็เลยอยากเอา AI มาใช้ทดแทนตำแหน่งนั้นตำแหน่งนี้ ประเด็นคือหลายอย่างมากแม่งใช้ไม่ได้ ไอที่อยู่ก็ไม่อยากขัดใจก็ทำออกมาลวกๆให้พอใช้งานได้ ให้หัวหน้าให้เจ้าของบริษัทเขาเอาไปอวดได้ สรุปแม่มบางทีแค่เป็น if else logic ธรรมดาๆเนี่ยแหละ แต่ทำหน้า UI ให้สวยๆบอกเป็น AI อันนี้คือพูดถึงพวกงานสาย White Collar ทั้งหลาย

ถ้าพวก Blue Collar (กลุ่มใช้แรงงานและค้าขาย) พวกนี้แปรผันตามโรงงานก็โดนผลกระทบพอๆกัน
ไม่เจอปัญหางี่เง่าแบบด้านบนที่บ่นมา ก็เจอปัญหากดค่าแรงขี้แตกเพราะไม่มีอะไรจะไปสู้กับจีนได้
บางบริษัทก็เลือกจะใช้ "AI" มาแทน ซึ่งบางทีก็ทำไรไม่ได้เลย โดนหลอกซื้อสำเร็จรูปมาแล้วก็ต้องมาลำบากให้วิศวกรภายในมานั่งจูนให้มันพอทำอะไรได้บ้าง ไม่ให้ระดับบนๆเสียหน้าว่าซื้อมาแล้วใช้งานไม่ได้

อีกเรื่องนึงที่ต้องบ่นจริงๆสำหรับเด็ก Z จริงๆคือ "เอ็งเป็นอะไรนักหนาวะเรื่องทำตามระเบียบเนี่ย"
เจอเยอะชิบหาย แม่งชอบมี Mindset แปลกๆว่า "ถ้าไม่ได้เขียนเป็นกฎไว้ ตูทำได้หมด"
อย่างเช่น เขามีขั้นตอนการทำไว้ A-B-C-D อยู่ด้วยเหตุผลเชิงเซฟตี้หรือ QC
แม่งจะชอบทำอะไรแบบซิกแซก ทำ B,C ก่อนเพราะมันง่ายบ้าง มันไวกว่าบ้างงี้ แล้วสุดท้ายก็ต้องมานั่งแก้งาน ถ้าหนักๆเลยก็ต้องรื้อทำใหม่หมด

แล้วก็งงกับความมือหนักปากหนัก คือพูดขอโทษหรือขอบคุณไรงี้ไม่เป็น บางทีทำงานพลาดจนเขาเดือดร้อนกันหมดก็ไม่พูดสักคำ พอไล่จี้มากๆก็หงุดหงิด เฟียสใส่อีก ที่ ironic ชิบหายคือดันเป็นอาการแบบเดียวกับพวกใกล้ๆเกษียณแล้ว (Gen X ต้นๆ)

หลังๆเลยต้องมานั่งคัดตั้งแต่สัมฯ ให้นั่งเขียนโลจิคการทำงานให้ดู เอาเหตุและผลที่เลือกวิธีนี้ๆ
เพราะ 80% ที่ต้องคัดออกคือหาเหตุผลไม่ได้นอกจากแค่ว่า "ก็มันง่ายสุด" ไม่ก็ "ก็มันไวสุด"
หรือบางทีก็แค่ตกม้าตายเพราะเราถามแบบพลิกแพลงนิดเดียวก็ไปไม่เป็น ขนาดยอมให้เปิดมือถือหาคำตอบแล้ว เช่น สมมติว่าวิธีการทำกะเพราหมู เราแค่ถามว่าลองเปลี่ยนหมูเป็นไก่ แล้วเลือกใช้ความร้อนที่สูงขึ้นเพื่อให้สุกไวขึ้นงี้ จะทำให้เราได้ลูกค้าเยอะขึ้นไหมเพราะผัดเร็วขึ้น หรือมีความเสี่ยงที่มันจะสุกไม่เท่ากัน อันตรายต่อลูกค้า?

คือแค่นี้บางทีก็นั่งนิ่งแล้ว เราถึงขนาดบอกว่าเห้ยใช้มือถือช่วยหาได้นะ ChatGPT อะไรงี้ก็ได้ เพราะเราอยากเห็น Logic การได้คำตอบซึ่งไม่ใช่คำตอบเป๊ะๆ (ไม่ได้คัดไปมาสเตอร์เชฟโว้ยยยย )
ก็ไม่ยอมหา เหมือนแบบอะไรที่อยู่นอกสิ่งที่เตรียมมา = blank page/ error 404

เลยเหนื่อย ถ้าสมมติเด็กใหม่ๆจบมาอยากหางานได้ พยายามแก้ไขปัญหาตรงนี้นิดนึง คือรุ่นนี้มันเรียน remote น้อยลงแล้วอะ ไม่น่ามีปัญหาเหมือนเด็กรุ่นก่อนหน้านี้ที่พอมันไม่ได้เจอคน มันก็ถกปัญหา แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่เก่งเท่าพวกที่มานั่งเรียนในห้องแล้วมีเพื่อนช่วยกันแก้ไขได้ หรือมีอาจารย์พร้อมถามงี้

Edit : เรื่อง WFH กับ Work life balance ก็เหมือนกัน ไอเราก็เข้าใจว่ามันเป็นโลจิคที่ถูกต้องแหละ
แต่หลายตำแหน่งมันเป็นงานที่ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกันอะ ถ้าเอ็งจะเอาแนวคิดที่ว่า "ถ้าไม่มีตูแล้วงานเดินไม่ได้คือวางแผนกันไม่ดี" มาเป็นหลักงี้ เอ็งก็ต้องเข้าใจว่าบริษัทเขาก็สามารถที่จะคิดได้ว่า "งั้นเลือกจะไม่มีเอ็งแต่แรกดีกว่าไหม?"

เพราะเคยเจอบางทีแม่มเลิกงานปุ๊ปทิ้งงานเลย ไม่มีการบรีฟไม่มี่การส่งงานต่อให้อีกคนที่มารับต่อ โทรตามก็ไม่กระตือรือร้นจะรับสายเท่าไหร่ คือบางทีแค่ทิ้งโน้ตไว้ก็ได้อะว่าทำอะไรไว้บ้างวันนี้ แล้วมีอะไรที่อีกคนต้องรับรู้
หลังๆต้องออกเป็นกฎให้มันทำ แรกๆก็ทำได้ หลังๆเริ่มลืมบ้างอะไรบ้าง จนทนไม่ไหวเอามันเสียบในห้องประชุม ดีว่ามันรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร รีบกลับมาทำเหมือนเดิม ไม่งั้นคือได้หาคนใหม่แทนแล้ว เพราะงานมันสะดุด

ส่วนเรื่อง WFH ถ้ามีวินัยก็ทำไปเหอะ แต่ส่วนมากแล้วที่เจอไม่ค่อยได้วินัยเท่าไหร่ หลังๆก็เลยใช้ว่าถ้าพ้นโปรค่อยให้ WFH ได้อาทิตย์ละครั้งเอา

น่าจะต้องกลับไปทำภาคแรงงานมากขึ้น

อยากได้ แรงงานมีฝีมือ
แต่เน้นผลิต ปริญญาตรี

โฟกัสของประเทศ กับงบที่ลง ไปคนละทิศ

ถ้าไม่ตั้งกำแพงภาษีสินค้าจีน ปิดโรงงานเพิ่มอีกเรื่อยๆ

สวนทางกับค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงเด็กด้วยไหมนี่ หนักจัด

จีนแม่มเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด ส่วนยุ่นเพื่อนแท้ที่อย่างน้อยก็เคยลากเรามากลับเดินถอยกลับบ้านกันหมด

ถ้ายังไม่รีบแก้ ไม่เกิน 1-2 ปี กู่ไม่กลับแน่ๆ

หวังเงินเยอะ งานสบาย

คำถามแรกๆที่เจอจากเด็กคือ WFH ไหม

ภาคการท่องเที่ยวติดลมบนไปแล้ว
เหลือแต่ภาคการเกษตร และภาคอุตสาหกรรม นี้แหลถที่งูๆ ปลาๆ ความรู้ด้านเทคโนโลยีอะไรก็มีน้อย ทำให้ไปต่อลำบาก ภาครัฐก็สนับสนุนไม่จริงจัง เน้นซื้อเข้ามาดีกว่าพัฒนาคร

ผมพิมพ์ๆลบๆ 2-3 รอบว่าจะพูดถึงเรื่องอื่นไหม

สาเหตุหลักๆคือ post-covid นั่นแหละครับ ที่ทำให้ trend/innovative ของงานหลายๆอย่างเปลี่ยน

แล้วไทยดันเป็นประเทศรับจ้างผลิตในโลกแบบเก่าอีก ไม่มี knowledge ไม่มี innovative ก็ไปต่อยากแล้ว

งานสาย oil&gas หลังยุค covid ถึงกับล้มหายตายจากกันเลย แล้ว trend ที่ว่าจะไปทาง solar farm ก็ดันคว่ำอีกเพราะโลกพลิกด้านไปสาย wind/wave/hydrogen fuel แทน

เจอมาล่าสุด จบใหม่ ไม่มีประสบกาณ์ สายงานพนักงานขาย
เรียกเงินเดือน 30000
.
ถามพร้อมเริ่มงานตอนไหน
.
ยังไม่แน่ใจ
.

ถ้าไม่แก้ระบบ ผญบ ประเทศนี้ก็มาสุดได้แค่นี้แหละ

ปัญหาของตลาดแรงงงานช่วงนี้คือ AI แต่ไม่ใช่ว่า AI ทดแทนคน อันนั้นยังอีกนาน
แต่หลายบริษัทแม่งไม่รู้ว่า AI คืออะไร แต่เจือกจะอยากใช้ AI ในบริษัทของตัวเองจนกำหนดตำแหน่งไม่ถูก

อย่างเช่นเป็นวิศวะเคมีงี้ ปกติก็ใช้การคำนวณออกแบบพวกแพลนท์ ถ้ารันแพลนท์ก็เรียนรู้วิธีการ operate ไป ต่อยอดสเกลก็อาจจะใช้ Simulator ช่วยเอา
แต่พอบริษัทแม่มเห่ออยากจะมี AI ก็รับวิศวะเคมีจบใหม่เข้ามา แต่บอกให้สร้าง AI ที่สามารถเรียนรู้แล้วก็ปรับค่าต่างๆในโรงงานได้อัตโนมัติงี้ คือของพวกนี้มันไม่ได้เสกกันง่ายๆ ต้องยัดข้อมูลลงไปกี่สิบปี แล้วความแม่นยำมันก็สู้คนไม่ได้ เอาแค่ให้มันลองรันซิมูฯบางทียังปรับผิดปรับถูก เอา่ไปใช้งานจริงคงมีข่าวแพลนท์ระเบิดทุกวัน

พวกรายย่อยก็เหมือนกัน คือเข้าใจแหละว่าต้นทุนมันสูงในการจ้างพนักงานใหม่ก็เลยอยากเอา AI มาใช้ทดแทนตำแหน่งนั้นตำแหน่งนี้ ประเด็นคือหลายอย่างมากแม่งใช้ไม่ได้ ไอที่อยู่ก็ไม่อยากขัดใจก็ทำออกมาลวกๆให้พอใช้งานได้ ให้หัวหน้าให้เจ้าของบริษัทเขาเอาไปอวดได้ สรุปแม่มบางทีแค่เป็น if else logic ธรรมดาๆเนี่ยแหละ แต่ทำหน้า UI ให้สวยๆบอกเป็น AI อันนี้คือพูดถึงพวกงานสาย White Collar ทั้งหลาย

ถ้าพวก Blue Collar (กลุ่มใช้แรงงานและค้าขาย) พวกนี้แปรผันตามโรงงานก็โดนผลกระทบพอๆกัน
ไม่เจอปัญหางี่เง่าแบบด้านบนที่บ่นมา ก็เจอปัญหากดค่าแรงขี้แตกเพราะไม่มีอะไรจะไปสู้กับจีนได้
บางบริษัทก็เลือกจะใช้ "AI" มาแทน ซึ่งบางทีก็ทำไรไม่ได้เลย โดนหลอกซื้อสำเร็จรูปมาแล้วก็ต้องมาลำบากให้วิศวกรภายในมานั่งจูนให้มันพอทำอะไรได้บ้าง ไม่ให้ระดับบนๆเสียหน้าว่าซื้อมาแล้วใช้งานไม่ได้

อีกเรื่องนึงที่ต้องบ่นจริงๆสำหรับเด็ก Z จริงๆคือ "เอ็งเป็นอะไรนักหนาวะเรื่องทำตามระเบียบเนี่ย"
เจอเยอะชิบหาย แม่งชอบมี Mindset แปลกๆว่า "ถ้าไม่ได้เขียนเป็นกฎไว้ ตูทำได้หมด"
อย่างเช่น เขามีขั้นตอนการทำไว้ A-B-C-D อยู่ด้วยเหตุผลเชิงเซฟตี้หรือ QC
แม่งจะชอบทำอะไรแบบซิกแซก ทำ B,C ก่อนเพราะมันง่ายบ้าง มันไวกว่าบ้างงี้ แล้วสุดท้ายก็ต้องมานั่งแก้งาน ถ้าหนักๆเลยก็ต้องรื้อทำใหม่หมด

แล้วก็งงกับความมือหนักปากหนัก คือพูดขอโทษหรือขอบคุณไรงี้ไม่เป็น บางทีทำงานพลาดจนเขาเดือดร้อนกันหมดก็ไม่พูดสักคำ พอไล่จี้มากๆก็หงุดหงิด เฟียสใส่อีก ที่ ironic ชิบหายคือดันเป็นอาการแบบเดียวกับพวกใกล้ๆเกษียณแล้ว (Gen X ต้นๆ)

หลังๆเลยต้องมานั่งคัดตั้งแต่สัมฯ ให้นั่งเขียนโลจิคการทำงานให้ดู เอาเหตุและผลที่เลือกวิธีนี้ๆ
เพราะ 80% ที่ต้องคัดออกคือหาเหตุผลไม่ได้นอกจากแค่ว่า "ก็มันง่ายสุด" ไม่ก็ "ก็มันไวสุด"
หรือบางทีก็แค่ตกม้าตายเพราะเราถามแบบพลิกแพลงนิดเดียวก็ไปไม่เป็น ขนาดยอมให้เปิดมือถือหาคำตอบแล้ว เช่น สมมติว่าวิธีการทำกะเพราหมู เราแค่ถามว่าลองเปลี่ยนหมูเป็นไก่ แล้วเลือกใช้ความร้อนที่สูงขึ้นเพื่อให้สุกไวขึ้นงี้ จะทำให้เราได้ลูกค้าเยอะขึ้นไหมเพราะผัดเร็วขึ้น หรือมีความเสี่ยงที่มันจะสุกไม่เท่ากัน อันตรายต่อลูกค้า?

คือแค่นี้บางทีก็นั่งนิ่งแล้ว เราถึงขนาดบอกว่าเห้ยใช้มือถือช่วยหาได้นะ ChatGPT อะไรงี้ก็ได้ เพราะเราอยากเห็น Logic การได้คำตอบซึ่งไม่ใช่คำตอบเป๊ะๆ (ไม่ได้คัดไปมาสเตอร์เชฟโว้ยยยย )
ก็ไม่ยอมหา เหมือนแบบอะไรที่อยู่นอกสิ่งที่เตรียมมา = blank page/ error 404

เลยเหนื่อย ถ้าสมมติเด็กใหม่ๆจบมาอยากหางานได้ พยายามแก้ไขปัญหาตรงนี้นิดนึง คือรุ่นนี้มันเรียน remote น้อยลงแล้วอะ ไม่น่ามีปัญหาเหมือนเด็กรุ่นก่อนหน้านี้ที่พอมันไม่ได้เจอคน มันก็ถกปัญหา แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่เก่งเท่าพวกที่มานั่งเรียนในห้องแล้วมีเพื่อนช่วยกันแก้ไขได้ หรือมีอาจารย์พร้อมถามงี้

Edit : เรื่อง WFH กับ Work life balance ก็เหมือนกัน ไอเราก็เข้าใจว่ามันเป็นโลจิคที่ถูกต้องแหละ
แต่หลายตำแหน่งมันเป็นงานที่ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกันอะ ถ้าเอ็งจะเอาแนวคิดที่ว่า "ถ้าไม่มีตูแล้วงานเดินไม่ได้คือวางแผนกันไม่ดี" มาเป็นหลักงี้ เอ็งก็ต้องเข้าใจว่าบริษัทเขาก็สามารถที่จะคิดได้ว่า "งั้นเลือกจะไม่มีเอ็งแต่แรกดีกว่าไหม?"

เพราะเคยเจอบางทีแม่มเลิกงานปุ๊ปทิ้งงานเลย ไม่มีการบรีฟไม่มี่การส่งงานต่อให้อีกคนที่มารับต่อ โทรตามก็ไม่กระตือรือร้นจะรับสายเท่าไหร่ คือบางทีแค่ทิ้งโน้ตไว้ก็ได้อะว่าทำอะไรไว้บ้างวันนี้ แล้วมีอะไรที่อีกคนต้องรับรู้
หลังๆต้องออกเป็นกฎให้มันทำ แรกๆก็ทำได้ หลังๆเริ่มลืมบ้างอะไรบ้าง จนทนไม่ไหวเอามันเสียบในห้องประชุม ดีว่ามันรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร รีบกลับมาทำเหมือนเดิม ไม่งั้นคือได้หาคนใหม่แทนแล้ว เพราะงานมันสะดุด

ส่วนเรื่อง WFH ถ้ามีวินัยก็ทำไปเหอะ แต่ส่วนมากแล้วที่เจอไม่ค่อยได้วินัยเท่าไหร่ หลังๆก็เลยใช้ว่าถ้าพ้นโปรค่อยให้ WFH ได้อาทิตย์ละครั้งเอา

ประเทศเรามันหลงทางมาตลอดแหละผมว่า
ข้อแรก ยอมเป็นมือปืนรับจ้าง รับจ้างผลิต รับจ้างประกอบ แต่ไม่สร้างนวัตกรรมของตัวเอง ถ้าเทียบง่ายๆ ก็ญี่ปุ่นสร้างเบ็ดมาให้เราตกปลา แต่เราไม่เคยสร้างเบ็ดขึ้นมาเอง วันใดวันหนึ่ง ญี่ปุ่นยึดเบ็ดไป แล้วกลับประเทศ เราก็เป็นง่อย แทบทำอะไรไม่ได้เลย ส่วนจีน เอาเบ็ดมาเอง ตกเองในประเทศไทย แล้วแบ่งปลาที่ได้ให้ 10%
นี่เราแทบไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเองเลย

ข้อสองนี่ ประเทศเราไม่ค่อยทุ่มทุนกับภาคเกษตรกร ที่เน้นใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วย ถ้าเราเอาดีทางการเกษตร เป็นปากท้องให้คนทั้งภูมิภาคอาเซียน หรือทั้งเอเชีย ผมว่า สภาพดินฟ้าอากาศบ้านเรานี่ เอื้อเฟื้อโคตรๆ แต่เราไม่ทุ่มกับตรงนี้ ถ้าทุ่มไปกับตรงนี้ แรงงานที่ต้องการในตลาดแรงงานก็เพิ่มมหาศาลละ

ปล.ผมวิแคะเอง ไม่มีอะไรยืนยันทั้งนั้น 555555

อุตสาหกรรมไทยตามหลังโลกมานาน มีแต่อุตสาหกรรมเก่าๆ ซ้ำยังมีนโยบายเอื้อจีนจากรัฐบาลสายเอียงเผด็จการปล่อยให้เขาเข้ามาฆ่าธุรกิจในประเทศด้วยข้อได้เปรียบที่เยอะกว่าไม่ว่าจะเป็นฟรีภาษีหรืออุดหนุนด้วยเงินภาษีให้บริษัทจีน

เงินไหลออกเยอะกว่าเงินเข้าจนเงินในประเทศฝืด หรือง่ายๆคือ money supply ลดลง เกิด pessimistic ซ้ำเติมด้วยธนาคารก็ปล่อยกู้ยากขึ้นทำให้ money supply ฝืดขึ้นไปอีก และก็ consumption ในประเทศก็ยิ่งลดลงด้วย หดไปกันหมด

ไหนจะอัตราการเกิดที่น้อยกว่าการตาย ทำให้ productivity น้อยลง consumption ก็น้อยลงเรื่อยๆทุกปี ส่งผล potential GDP ต่ำลงเรื่อยๆ

ปัญหาพวกนี้ผมยังไม่เห็นรัฐบาลจะสนใจแก้ไขสักที ก็ไม่แปลกใจเพราะเป็นรัฐบาลที่ไม่ได้มาด้วยประชาธิปไตยเต็มใบ คนแพ้ก็มาเป็นรัฐบาลได้ จึงยึดโยงกับประชาชนน้อย เพราะมีกลไกที่ทำให้ถึงบริหารได้ห่วยแตกจนประชาชนไม่อยากได้ก็ยังได้เป็นรัฐบาลได้ในอนาคต

อยากจะแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจตอนนี้ต้องแก้จากเรื่องนโยบายที่เอื้อจีนมากกว่าคนในประเทศ เพื่อแก้ไขปัญหาขาดดุลของ net export ซะก่อน เพื่อไม่ให้เงินฝืดไปมากกว่านี้ ไม่ว่าจะการเก็บภาษีหรืออะไรก็ตาม

แล้วอัดงบส่งเสริมอุตสาหกรรมใหม่ให้มีนวัตกรรมสินค้าหรือบริการที่จะไปขายต่างชาติได้ เพื่อให้ net export เป็นบวก เพื่อสร้าง money supply ให้เงินหมุนในระบบเยอะขึ้น

แล้วเลิกงบอุดหนุนอุตสหากรรมเก่าที่สู้เขาไม่ได้เพราะไม่มีปัญหาจะสร้างอุตสาหกรรมใหม่ที่จะเป็น megatrend ด้วย

แต่ก่อนอื่นตราบใดที่ยังมีกลไกให้พวกที่แพ้เลือกตั้งได้เป็นรัฐบาลได้ ก็อย่าหวังว่ามันจะสนใจเสียงประชาชนมากขึ้น

น่าจะเหมือน interstellar

คือคนจะต้องโดนบังคับให้ทำงานตำแหน่งเท่าที่ยังจำเป็น

อย่างพระเอกเป็นระดับวิศวกร นักบินทดสอบ

ยังต้องมาทำไร่ เพราะงานมันเหลือแค่นี้