ผมพอดีได้มีโอกาสดู Light Shop ก็อินประมาณนึงเลย เพราะชีวิตผมผ่านช่วงนั้นมา

เกริ่นเล็กน้อย
เรื่อง ทั้งพ่อและแม่ผม ผมเคยพิมแชร์ความรู้สึกกับเพื่อนๆในนี้บ้างแล้ว

โดยทั้งพ่อ แม่ ผมก่อนเสีย ก็โคม่า ทั้งคู่

แม่ผมเสียก่อน โดยที่ไม่ได้สั่งเสียอะไรกันเลย เพราะเส้นเลือดที่ท้ายทอยเข้าก้านสมองอุดตันเฉียบพลัน แล้วด้วยความที่อยู่ที่ต้นคอ กว่าจะเจอก็สายไปเสียแล้ว แค่ สิบชั่วโมง แม่ผมก็นิ่ง แล้วอีก 1-2 ชั่วโมงก็หัวใจหยุดเต้นไป

พ่อผมเสีย โดยโคม่า ติดเชื้อในกระแสเลือด เนื่องจาก เข้าๆออกๆโรงบาลเป็นเวลา ร่วมๆ 10 เดือน โดยตลอด เวลาที่แกป่วย แกไม่สามารถพูดกับผมได้เลยสักคำ นอนติดเตียง อัมพาตครึ่งซีก แล้วสมองเสียหายจากการเส้นเลือดตีบ โดยไม่ได้ตีบแค่สมอง ตีบทั้งตัว ตอนดูแลแก ก็ชวนแกคุยหยอกล้อ กอดแก หอมแก้มแกประจำ แกก็ยิ้มให้แล้วพยายามพูดอ้อแอ้ นึกทีไรก็ยังคิดถึงแก

แล้วตอนโคม่าผมนอนแทบไม่หลับ เพราะเค้าไม่ให้เข้าไปเฝ้าเลย ต้องอยู่ห้อง RICU วิกฤตทางเดินหายใจ ผมก็จะชื่อย่อไม่ได้ละ

พอได้ดูซีรีย์เรื่องนี้ มันก็อินในหลายๆมุมนะ เอาตรงๆ มันยังมีความคิดแว็บเข้ามาในหัวอยากจะทำแบบในหนังเลย แต่เนื่องจากผมไม่ได้ป่วยไง และมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่มันก็คาใจผมอยู่ดี เพราะทั้งคู่จากผมไป แบบเงียบมาก

ตอนดูน้ำตาแตกในหลายๆความรู้สึก อินแบบจินตนาการว่า ถ้ามีแบบนั้นจริง ก็อยากไปอยู่กับแกพร้อมหน้าอีกครั้งนึงนะ

แต่ก็รีบดึงอารมตัวเองกลับมาไม่ให้มันดิ่งไปมากกว่านี้ และเราเลือกที่จะอยู่กับปัจจุบันและความจริงตรงหน้า

และก็นั่งคิดเล่นๆ

เชี่ยยยย.... แล้วถ้าคนที่พึ่งเจอเรื่องพวกนี้ หรือกำลังเจอเรื่องพวกนี้ หรือ คนที่จิตตก ซึมเศร้า ได้ดูเรื่องนี้ คนเดียว จะเป็นยังไงว่ะ คิดแล้วก็กังวลเล็กๆ และไม่แน่ใจว่า ตัวซีรีย์ได้มีการ ขึ้นเตือนไว้ไหม แต่สำหรับผมผมว่าเตือนหน่อยก็ดีนะ หรือผมอาจจะไม่ทันเห็นเอง

มันก็มีคำ คำนึงประจำในผม ปัญหาแต่ละคนเล็กใหญ่ หนักเบา ไม่เท่ากัน เป็นไปได้ผมจะไม่เปรียบเทียบว่า เห้ยคนโน้นหนักกว่าอีกเค้ายังสู้ ผมจะไม่พูดแบบนี้ เพราะผมเข้าใจดีตอนผมเจอปัญหา คนมาพูดแบบนี้ผมรู้สึกแย่กว่าเดิมอีกนะ สู้ไม่พูดเลยดีกว่าอีก

บางครั้งแค่การมองหน้าแล้วยิ้มให้เบาๆ ก็เป็นการให้กำลังใจจากใจจริงๆ ที่เพียงพอแล้ว

EPที่มีแขวนคอ มีขึ้นเตือนตอนต้นเลยครับ

ลองคิดกลับกันว่าพ่อแม่ท่านเค้าได้พบแสงของตัวเองแล้ว ถ้าท่านอยากไปเจอกับพวกเค้า ท่านอาจจะไม่ได้พบแล้วอาจจะหลงอยู่ในความมืด ติดอยู่ในซอยนั้นตลอดไปก็ได้เพราะบ่วงของความคิดถึง

เป็นกำลังใจให้ครับ มันผ่านมาได้แล้ว ซีรีส์นี้ทำได้แค่สะกิดให้คิดถึงเรื่องเศร้าในวันเก่า แต่ท่านก็เดินหน้าผ่านเรื่องแบบนั้นมาได้ ความคิดถึงเป็นเรื่องปกติของการจากลา ทุกวันนี้ผมก็ยังคิดถึงป๊ามากๆเช่นกัน

สำหรับผมที่ดูจบแล้วรู้สึกว่าเป็นได้สองทางคือ คนที่ดูแล้วซึมเศร้าหดหู่เพิ่มขึ้นไปอีก ส่วนอีกทางดูแล้วเข้าใจชีวิต เห็นคุณค่าของการมีอยู่และเข้าใจเรื่องการลาจากครับ