อยากขอคำแนะนำสมาชิกSSครับ ผมมีนิสัยที่อยากเปลี่ยนครับ
เพื่อน พี่ น้อง หลายๆคนที่อยู่รอบตัวผม จะบอกว่าผมนิสัยดี ใจเย็น เป็นที่ปรึกษาได้ดี เฮฮาร่าเริง มีมนุษย์สัมพันธ์ดี เข้ากับคนได้ง่าย
แต่ในฐานะแฟน ผมเป็นแฟนที่ไม่ค่อยดีครับ คือเอาแต่ใจ ปากเสีย โมโหร้าย พูดจาเจ็บช้ำน้ำใจ ทำให้ฝ่ายหญิงเสียน้ำตาเพราะคำพูดหลายครั้ง เก็บเอาคำพูดคนอื่นมาคิดที่พูดถึงแฟนเรา ยิ่งกินแอลกอฮอล์ยิ่งควบคุมได้ยากขึ้น

เพื่อนสนิทแนะนำให้ผมก่อนจะทำอะไร หรือ ระเบิดอารมณ์ให้ตั้งสติก่อน แต่ค่อนข้างทำได้ยากครับ ผมอยากแก้ไขตรงจุดนี้ อยากขอคำแนะนำ คำปรึกษา วิธีที่ได้ผล นอกจากตั้งสติครับ

ต้องฝึกครับ นับ1-10 ก่อนที่จะพูดอะไรออกไป
เวลาใจร้อน พอเริ่มรู้ตัวว่าจะใจร้อน ก็ให้นับ1-10 ก่อนตัดสินใจทำอะไรลงไป
ค่อยๆทำครับ
อะไรที่ไม่ต้องเอามาใส่ใจได้ก็ปล่อยไปบ้างครับ
แต่คนเราไม่ใช่คอมพิวเตอร์ที่แบบกดสวิตช์แล้วจะได้เลย
มันต้องค่อยๆปรับไปเรื่อยๆ
สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้

คือถ้าทำบ่อยๆแล้วมันจะแก้ยากครับ แต่แก้ได้คือ เวลาผมโมโหผมจะไม่พูดเลี่ยงได้เลี่ยงเดินหนีไปเลยก็ได้ พอใจเย็นแล้วค่อยมาพูด บางทีผมใช้วิธีคิดเรื่องที่มันตลกหรือขบขันหรือจะคิดเรื่องที่ทำให้ตัวเองสบายใจก็ได้ครับ แต่ท่านต้องเริ่มทำนะครับ อย่ารีรอ อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง

วิธีผมนะ เหมือนเคยดูจากพี่เหว่งหรือที่ไหนซักที่แล้วลองมาใช้
คือพอเริ่มมีอารมณ์ หรือรู้สึกโมโหให้เอามือลูบไหล่ตัวเองเหมือนเป็นการดึงสติดึงความคิดตัวเองกลับมาอยู่กับตัวเองขณะนั้น
ผมเลยลองทำดูก่อนจะด่าหรือเริ่มโมโหมันทำให้ผมนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดแล้วตามทันอารมณ์ตัวเองได้จริงนะครับ

บวชพระซัก 1 เดือน คิดว่าคงดีขึ้น

คิดทุกสิ่งที่พูด อย่าพูดทุกสิ่งที่คิด

ลองฟังคลิปนี้นะครับ



ยังไงสะ ก็ต้องฝึก "คิดก่อนพูด ก่อนทำ" ครับ

ถ้าไม่อยากฝึก สักวันท่านก็จะต้องสูญเสียอะไรบางอย่าง จนทำให้ท่านต้องคิดก่อนพูดอยู่ดีครับ

เพราะงั้น อย่ารอให้สูญเสียอะไรจะดีกว่านะครับ (เพราะผมเคยผ่านมาแล้ว เลยอยากจะแนะนำครับ)

ผม ถือ คติเดียวในเรื่องนี้ คือ ไม่อยากให้ใครมาทำนิสัยแบบนั้นใส่ผม ผมก็จะไม่ไปทำนิสัยนั้นใส่ใคร

แต่ก่อนผมก็เป็นแบบท่านนะ ก็ได้พิจารณาตัวเองเรื่อยมา เลยคิดว่ามีสิ่งที่ต้องเปลี่ยนเช่น
- นึกถึงคำพูดมากขึ้นคิดในมุมมองของคนฟัง เราจะส่งสารอะไร
- พื้นฐานคนเราไม่เหมือนกัน จะให้เข้าใจทุกอย่างจากเราไม่ได้
- คนที่อยู่ใกล้เราคือครอบครัวและแฟน ต้องแคร์เค้า เค้าไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์
- ใช้เวลาคิดก่อน
- อยากให้เค้าอยู่กับเรา เราต้องยอมแลกข้อเสียออก
- อย่าเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง
คหสต

พูดง่ายทำยากครับ ผมชอบเรื่องเล่านึงในโลกอินเตอร์เน็ต
ที่พ่อให้ลูกตอกตะปูใส่ไม้ทุกครั้งที่หรือรู้สึกโมโหหรือโกรธ
เมื่อผ่านไปเป็นระยะเวลาหนึ่งตะปูถูกตอกเต็มไม้แล้วพ่อให้ลูกถอนออก
แล้วบอกว่าเวลาที่เราโกรธโมโหแล้วพูดจาหรือทำไม่ดีใส่คนอื่นก็เหมือนการตอกตะปูใส่ไม้
ต่อให้เราถอนออกไปแล้วไม้มันก็ยังมีรูตะปูคงเหลืออยู่
สิ่งสำคัญผมว่าคือการที่เราแคร์ความรู้สึกของคนใกล้ตัวให้มากขึ้นครับ

ผมมาเดาละกันนะครับ

คุณเป็นคนที่แคร์คนไกลมากกว่าคนใกล้ ซึ่งมันก็ปกตินะ คนส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ คนไกลมันไม่ได้มาเห็นเราตลอดและเรามักหน้าบางกับคนที่ไกลตัว แต่หน้าด้านกับคนใกล้ตัว (เราตดต่อหน้าแฟนได้แต่คงไม่ตดต่อหน้าเพื่อนมั้ง) แน่นอนว่าวิธีแก้คือหัดเกรงใจคนใกล้ตัวให้มากกว่าคนไกลตัว เพราะสุดท้ายไอ่พวกที่อยู่ไกลๆเวลาเราเดือดร้อนมันไม่ได้มาเดือดร้อนกับเรา ไม่ได้มาร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา คิดไว้แค่นี้ ผัวเมียเลิกกันมาเยอะละเพราะคำยุของพวกคนวงนอก โดยเฉพาะญาติ

ไม่รู้ว่าตรงไหมนะ