กลับบ้านปีใหม่ เจอที่ Central ตลอดไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน

ประหม่า กับทุกคน

เคยเจอสองครั้ง ครั้งแรก เพิ่งทิ้งไปแล้วก็ตามภาษาไปกับเด็กใหม่เลย แล้วทิ้งอย่างเลวด้วย ไม่พูดไม่จา แต่ตอนนั้นพยายามแก้ปัญหาแล้ว แต่เขาไม่ช่วยกันแก้ ก็เลยแยกย้ายดีกว่า ไม่ชอบดราม่า นั่งทานข้าวอยู่กับเด็กใหม่ นั่งๆอยู่รู้สึกโดนสายตาจับจ้อง จากโต๊ะข้างๆเงยหน้าขึ้นมาก็แจ็คพอต เลยรีบกินรีบไป

กับอีกเคสไปเที่ยวโรงแรมกับแฟน เจอผู้หญิงคนแรกที่รักมากตั้งแต่ตอน ม ต้น เป้นเด็กติ๋มๆจีบไม่ติด บ้าเขาอยู่ 7 8 ปี โดนแฟนเขากระทืบนั้นนี้ เขาทั้งบล้อคทั้งไม่อยากเจอเรา คือกีดกันเราสุดๆ สุดท้ายมันถึงวันนึง น่าจะ 8 ปีได้ ก็แบบพอละ วิธีนี้ไม่เวิร์ค จากนั้นเราก็เปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ดูดีขึ้น นั้นนี้ กลายเป็นที่หมายปองของสาวๆ เอาง่ายๆว่าหลังจากนั้นจีบใครโอกาสก็ติดสูง ไปเจอเขามากับครอบครัวเขากับลูกตัวน้อย ตอนนั้นเขาน่าจะอายุแค่ 26 เรียนจบมาก็ไปเป็นแอร์ พอมีลูกก็ออกมาดูแลลูก แต่สภาพก็ดูโทรมลงตามภาษาผุ้หญิงมีลูก แฟนเขาก็ดูไม่ค่อยสนใจละ เจอก็เดินผ่านไปเฉยๆไม่ได้ทัก แต่เขาก็มองมา งงๆ เหมือนเขาจำเราได้ ไม่คิดว่าไอ้หนุ่มติ๋มๆ กระจอกๆคนนั้น โตมาจะมีปัญญามีแฟนสวยขนาดนี้ เพรราะเมื่อก่อนเป็นเราเจอแล้วต้องหนี ไม่มีความมั่นใจ จนสุดท้ายได้ข่าวมาว่ากลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ไปละ

บอกแฟนไป คนมันเนื้อหอม

หมายถึงทำท่าจุ๊ปากใส่แฟนเก่าหรอฮะ ประมาณว่า ว่างๆนะ

ประมาณว่า "อย่าทัก เดี๋ยวบ้านแตก"

ส่วนตัวหย่ากันไปได้เกือบ 1 ปี ก็ยังเจอกันบ้างเรื่อย ๆ เพราะทำงานสายเดียวกัน
ก็มีทักไม่ทักกันบ้างตามโอกาส แต่ก็ดีใจ+เสียใจทุกครั้งที่ต้องเจอกัน (ไม่เจอน่าจะโอกว่า)
ล่าสุดปีใหม่ เจอโพสเขาว่ากล่าวถึงบน FB ก็ได้แต่เฉย
วันหนึ่งที่ไม่เจอกันเลยก็คงจะสบายใจกันขึ้นบาง

.