ช่วงปู เล่นไปสัก 10-20 นัด เคยหล่นไปอันดับใกล้โซนตกชั้นจำไม่ได้ที่เท่าไหร่แต่ห่างไม่กี่คะแนน แล้วปู่ก็ออก แล้วให้ลุง เคนนี่ มาคุมแทนหรือปล่าวนะ จำไม่ได้ แล้วก็ได้แชมป์บอลถ้วยแล้วเปลี่ยนโค้ช จำผิิดต้องขออภัย ช่วงปู่คุมบอกเลยไม่ได้ดูบอล อ่ะ มันปวดใจ

มันก็แย่นะ แต่มันไม่ได้เละเทะอะไรขนาดนั้น เวลาเจออริ ถ้าแพ้สกอร์มันก็ไม่ได้เละเทะอะไรมาก อย่างเจอแมนยู ก็ 3:1 บ้าง 2:0 บ้าง 1:0 บ้าง หรือมีบางปีที่ชนะในบ้าน ดึงเสมอบ้านเขาได้
ส่วนหนึ่งต้องบอกว่าเวลาเจอบิ๊กแมตช์คาแรกเตอร์หัวจิตหัวใจของหงส์มันสู้อยู่ เพียงแต่มันอาจเพราะฝีเท้าหรือระบบมันสู้ไม่ได้ หรืออย่างเจอทีมเล็กกว่ามันก็ยิงเขาไม่ได้ จวนมาเจียนไปแต่พอโดนเขาสวนก็น็อคเลย

อย่างช่วงที่เราถูกเรียก spice boy เล่นสวยต่อบอลงดงาม แต่ไม่มีปัญญายิงเขา หรือหนักไปทางความผิดพลาดส่วนบุคคลเช่น โกล์หาที่ไว้วางใจไม่ค่อยมี มีโผล่มาบ้างช่วงเรย์น่า
หรือมีจุดอ่อนให้เห็นเช่นแพ้ทางลูกโด่งโดนเตะมุมเหมือนโดนจุดโทษ หรือเขาเน้นรับให้แน่น เดี๋ยวสวนทีเดียวถึงประตู

รวมทั้งการบริหารทีมแต่เดิมที่เจ้าของเดียวไม่ใช่สมัยใหม่ ปรับเปลี่ยนล่าช้า ซื้อตัวผิดพลาดก็เยอะ พอมาเปลี่ยนมือดันมาเจอสองปลิงมะกันก็ไปกันใหญ่ ที่กู้มาซื้อแถมเอาหนี้มาทิ้งไว้จนเกือบพอทีมล้มละลาย

ช่วงเชียร์หงส์ช่วงนั้น มันจะเป็นแบบ เริ่มต้นฤดูกาลด้วยความหวัง กับจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้าย พอเข้ากลางฤดูเริ่มหมดลุ้น เหลือลุ้นไปถ้วยยุโรป พอท้ายๆ ฤดูเริ่มอยากเตะให้จบๆ จะได้เริ่มฤดูกาลใหม่ วนเวียนแบบนี้

แต่ถ้าอันดับช่วงในฤดูกาลที่แย่สุดก้น่าจะช่วงปู่รอย แถมนักเตะก็แบบใครว่ะ แถมฟอร์มการเล่นแบบทีมเล็กเน้นปลอดภัยเฉย มันไม่ไช่คาแลคเตอร์ของหงส์

ตามนี้เลยปีปู่รอย มีไปอยู่โซนตกชั้นอยู่ช่วงนึง
ปู่อยู่ถึงนัดที่20
เคนนี่มาพาทีมจบที่6 แต่ปีต่อมาจบที่8 กากสุดเลยต้องออก