เมื่อบ่าย ผมเดินเที่ยวกับพ่อหาไรกิน ฟุตบาทร้านค้าตั้งมาครึ่งพื้นมีน้ำมันของทอดอยู่ขวา ฝั่งซ้ายติดถนนมีรถเข็นเล็กขายลูกอม พ่อผมไม่รู้ยังไงไม่มองพื้นเลย หันไปมองของทอดคุยว่าอยากกินละสะดุดเลย คนฝั่งสวนไม่มีใครเข้ามารับเอียงหลบกันหมด

ผมนี่ยืนข้างๆกว่าจะรู้ตัวคือจับไม่ทันละ แต่พ่อบอกไม่เป็นอะไร หาหมอไหมก็บอกไม่เป็นไร

ไปกะคนสูงอายุเผื่อไว้ตลอดว่าเขาล้มได้ครับ เชื่อผม

ญาติผมก็ท่านหนึ่ง ล้มหน้าบ้านแล้วอายุเยอะ สรุปกลายเป็นอัมพฤกครึ่งซีก เพิ่งเสียไปตอนต้นปี หลังจากผ่านมาหลายปีอยู่

ตอนนี้ไปกะพ่อกะแม่ผมจับมือตลอดอะ กลัวล้มละเป็นไรไป

คิดถึงเหตุการณ์ล่วงหน้าครับ​ 2-3​ แบบ​ บางทีทำเราวิตกจริตเหมือนกัน​ แต่ถ้าไม่คิดเผื่อไวพอมีอะไรไม่คาดคิดรีเฟล็คเราจะช้ากว่าคนที่คิดไว้แล้วครับ

แกไม่ชอบให้จับมือครับ บางทีบทจะเดินไวคือเดินไปเลย ชอบกินสตรีทฟูดด้วยนะ ทั้งๆที่ร้านในห้างนี่ก็มีหมดอ่ะ ที่จัดบูธของกิน

กำไข่ไก่ ยืดแขนไปข้างหน้าให้ตึง แล้วปล่อยไข่ไก่ รับให้ทัน วันล่ะ แพ๊ค

สติสำคัญสุดครับ ความตระหนักรู้ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร อยู่กับใคร มีอะไรต้องระวัง
การตอบสนอง = สถานการณ์ - สติ + การตัดสินใจ + การสั่งการกล้ามเนื้อ

เช่น คนเดินข้ามถนนโดนรถบีบแตร
คนไม่มีสติหยุดชะงักอยู่กับที่
คนที่วิ่งเพื่อไม่ให้ชน

ไม่ต่างกับการฝึกการเป็นผู้รักษาประตู หรือการอ่านเกมของนักเตะ outfield

ขอบคุณครับ หลังจากนี้คงต้องเดินตามหลังแทนการเดินคู่ละครับ พอดีแกไม่ชอบให้จับมือถือแขนหรือจูง เวลาเดินอาจจะต้องลดการเพลินจากการเดินมาเน้นคุมหรือระวังแทนละ

สมัยเล่นประตูผมใช้วิธีโยนลูกเทนนิสเข้ากำแพงแล้วรับให้ทัน ไม่ต้องไกลมาก แต่ถ้ามีคนอยู่ด้วยก็ให้เค้าโยนให้ เริ่มจากช้าไปเร็ว

มองข้ามชอตครับ มองและคิดล่วงหน้า ว่ามีอุปสรรคใดต่อการเดินไปจุดนั้นๆน่ะครับ ผมก็ทำแค่นั้นเลย
อย่างผมเองไปเดินห้างกับตาหรือยาย ก็จะมีมุมที่อาจเกิดอันตรายหรือลื่นล้มได้
ผมก็จะไปเดินประคองใกล้ๆ เช่นทางลาด บันไดเลื่อน เข้าออกลิฟท์ จุดที่มีของให้สะดุด
แม้แต่หมาแมวใกล้ๆ ที่อาจเดินตัดหน้าได้ตลอดเวลา ฯลฯ

เช่น บันไดเลื่อนเวลาขึ้น ผมจะรอซ้อนอยู่ด้านหลัง เผื่ออยู่ๆแกล้ม หงายหลังหรือหน้ามืดขึ้นมา
ก็จะล้มมาติดที่ตัวเรา หรือถ้าลงบันได ผมก็ไปยืนด้านหน้าแทน อะไรเงี้ยครับ

Reflex ไม่น่าฝึกได้นะฮะ พรสวรรค์อะอันนี้ ที่ทำได้คือระวังล่วงหน้านั่นแหละฮะ แบบที่ท่านอื่นว่าจูงมือเลยชัวร์สุด

ญี่ปุ่นใช้วิธีให้ผู้สูงอายุฝึกสควอทครับ เผื่อล้มบางทีก็มีกล้ามเนื้อไว้พยุงไว้ได้

การตระหนักรู้พอช่วยได้ครับ ทำให้ระวังตัวมากขึ้น เหตุการณ์ของคุณคือพ่อมัวแต่คุยไม่ระวัง

ผมเดินเกาะแขนเสมอนะ แต่ถ้าพ่อลุงแกชอบไม่ยอมเสียฟอร์มมั้งผมเลยคอยดูห่างๆแทน