ไม่ซื้อให้ จะไปไหนเดี๋ยวไปส่ง ถ้าไกลหรืออยากไปเองจะไปส่งที่สามารถนั่งรถหรือขนส่งอื่นๆไปต่อได้

อาจจะดีตรงผมอยู่ กทม. มันเลยพอมีตัวเลือก

อยู่ บ้านนอก ตจว มอไซ จำเป็นมากนะ ก็ต้องหัดให้คล่อง สอนการตัดสินใจ

ทางแยกชะลอไว้ก่อน จังหวะแซง 50-50 ไม่ควรแซง

ขนส่งสาธารณะ ไม่ตอบโจทย์หรอก เพราะรถ 2 แถว ก็แทบไม่มีแล้วยุคนี้

รถตู้ ก็อ้างว่าแก๊สแพง โก่งราคาไปอีก

เอาเงินมาเติมน้ำมัน 100 บาท คุ้มกว่า

ตอนเด็กๆ วัยรุ่น ที่บ้านผมไม่อนุมัติ ค้านหัวชนฝา(สมัยนั้น เพื่อนผมแต่งพวก Dash/ Tena ทรงตั๊กแตน) ตอนนี้รู้สึกขอบคุณผู้ใหญ่ ในครอบครัว

บางบ้าน ไม่ใช่แค่ห้ามขับ ถึงขั้นห้ามไปซ้อนมอไซค์เพื่อนด้วยซ้ำ ยังไงก็เพื่อความปลอดภัยของเด็กเองน่ะแหละ

พูดยากอ่ะจากใจคนเคยอยุ่ต่างจังหวัด ขนส่งมันไม่ได้ดีเหมือนกทม ถ้าไม่มีมอไซด์นี่ลำบากอ่ะ ถ้าจำเป็นก็คงต้องสอนดีๆวินัยการขับขี่ หมวกกันน็อคต้องใส่

พ่อเเม่ผมมีขอไว้ 3 เรื่องตั้งเเต่เกิด

ขอไม่ให้สูบบุหรี่
เรื่องสักถ้าเลี่ยงได้อยากให้เลี่ยง
ไม่ให้ขับเเละไม่สนับสนุนให้ขับมอเตอร์ไซค์

บ้านผมพี่น้องผู้ชาย 3 คน พ่อเเม่ คือ ไม่มีใครมีมอเตอร์ไซค์เลย รถยนต์กันล้วนๆ อย่างผมเองเพื่อนเคยสอนให้ลองขี่ดู พอจะลองออกถนนใหญ่นี่กลายเป็นเเพนิคเลย กลัวถนน เเต่ขับรถยนต์ผมไม่เป็นนะ

เเต่เข้าใจคนที่จำเป็นต้องใช้ เเต่ถ้าเลี่ยงได้ผมก้ว่าควรเลี่ยงถ้าเลือกได้

จริง ๆ แล้วปัญหาไม่ได้เกิดจากรถมันเกิดจากคนแต่สำหรับประเทศไทยเด็กไม่เหมาะกับมอเตอร์ไซค์ในทุกกรณีเพราะถนนประเทศไทยอันตรายมากการจะขับขี่ให้มีความปลอดภัยสูงสุดแค่ทำตามกฎจราจรไม่เพียงพอสำหรับถนนไทยเพราะคุณต้องมีญาณหยั่งรู้ การอนุมานคาดเดา สมาธิปัญญาและประสบการณ์ซึ่งเรื่องพวกนี้เด็ก ๆ มักจะไม่ค่อยมีแล้วมอเตอร์ไซค์ถ้าพลาดแล้วส่วนใหญ่มักจะไม่ได้โอกาสแก้ตัวไม่พิการก็ไปอยู่กับบรรพบุรุษ

ของผมคงให้ขี่แต่ cc ไม่ให้สูงมากให้เค้าระวังด้วยตัวเอง เน้นปลอดภัยเร็วกว่าก็แค่ไม่กี่นาที

บางทีไปตจว.ขับไม่เกิน 120 ก.ม./ช.ม. ก็เจอคันหลังวิ่งน่าจะ 160+ สรุปไปเจอจอดที่ด่านข้างหน้าประจำ

ไปเรื่อยๆ เอาที่ปลอดภัยเรา ดีกว่าไปนอนที่รพ.หรืออู่ซ่อมรถเป็นเดือนๆ

* ผมยังมาซื้อมอไซค์ตอนวัยเข้าเลข 3 แล้วเลยครับ โชคดีที่ตอนเด็กๆที่บ้านไม่มีปัญญาซื้อให้ คือเด็กๆก็อยากได้แหละ แต่ที่บ้านก็ไม่ได้มีเงินจะมาซื้อให้ ถือว่าเป็นความโชคดีไป ไม่งั้นคงคึกคะนองตามวัย


แต่พอโตขึ้น เราก็ระมัดระวังขึ้น มีมารยาทในการขับขี่ขึ้นตามวัยและคำนึงถึงหนี้สินที่อยู่กับตัวเราด้วยนี่ละ

ที่บ้านไม่สนับสนุนให้ขี่มอไซด์ ถ้าอยากเดินทางส่วนตัวก็ซื้อรถไปเลย แต่หลังจากเรียนจบนะ

ต้องดูความจำเป็นหละครับ
วัยมหาลัย ถ้าไม่มีมอเตอร์ไซค์ มันลำบากจริงๆ นะ ไม่นับใน กทม นะครับ

ขนาดบ้านผมให้รถยนต์มาขับ ผมยังเลือกมอเตอร์ไซค์เลย มหาลัยรถยนต์หาที่จอดยาก รอรถประจำทางในมหาลัยรอเป็นชาติ

ตอนผมเรียน มช ช่วงเย็นบางวันรถติดตรงหลังมอเป็นชั่วโมง ถ้าขี่มอไซด์ผมไปถึงบ้านนานละ เสียเวลาชีวิตจัดๆ

อยู่ ตจว อำเภอรอบนอก ไม่ มีแต่รถสองแถว
พอเข้ามัธยม เรียนในเมือง มันคนละทางกับที่พ่อแม่ทำงาน
ขากลับ รถสองแถวมันไม่ได้มีเยอะ รอทีเป็นชั่วโมง แล้วไม่ได้นั่งด้วยนะ ยืนโหนท้ายแบบเบียดกัน ทีนึงไม่ต่ำกว่า 5 คน /เหมือนบน bts ชั่วโมงเร่งด่วนเลย
พ่อแม่เลยซื้อมอเตอร์ไซค์ให้ครับ ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุใด ๆ
จนเข้ามหาลัย ก็เอามอเตอร์ไซค์คันนั้นมาใช้ มาปีสอง เจอเด็กมัธยมต้นจอดรถยนต์ข้างทาง จู่ ๆ มันก็หักขวาเพื่อจะกลับรถกลางถนน ผมขี่ชิดซ้ายมาดี ๆ บวกกันเต็ม ๆ เซ็งชิบ

แม่กับพ่อไม่อยากให้ซื้อขี่เลยครับ สมัยสัยรุ่นบิดดรีมกับเวฟหมดปลอกบ่อยไป พอมาขับรถยนต์กลายเป็นขับช้า 80 90 100 แค่นั้น