นิวยอร์ก เพาะเลี้ยง หอยนางรม 1,000 ล้านตัว ป้องกันน้ำกัดเซาะชายฝั่ง


Cr. Illustration by Julia Wytrazek / Getty Images

เป็นเวลานานอย่างน้อย 6,000 ปีแล้วที่ “หอยนางรม” เติบโตได้ดีในปากแม่น้ำฮัดสัน ของรัฐนิวยอร์ก แต่ด้วยมลพิษในน้ำ และมนุษย์เก็บหอยไปกินจนทำให้หอยนางรมในบริเวณนี้หายไปเกือบหมด ทำให้ในช่วงสิบปีที่ผ่าน นิวยอร์กเพาะพันธุ์ตัวอ่อนหอยนางรม 150 ล้านตัว โดยมีเป้าหมายที่จะแพร่พันธุ์ 1,000 ล้านตัวในแหล่งน้ำของเมืองภายในปี 2035 เพื่อฟื้นฟูแหล่งที่อยู่อาศัยริมชายฝั่งของเมือง ปรับปรุงคุณภาพน้ำ และให้ความรู้แก่ประชาชน

ใครจะเชื่อว่า แต่เดิมมหานครนิวยอร์กเคยเป็นสถานที่ที่มีหอยนางรมขึ้นชื่อมานับพันปี โดยหอยนางรมเคยเป็นอาหารหลักของชาวเลนาเป ชนพื้นเมืองของรัฐนิวยอร์ก และเมื่อชาวยุโรปได้ลิ้มลองรสชาติของหอยก็เกิดความประทับใจจนกลายเป็นของเด็ดประจำเมือง จนกลายเป็นอุตสาหกรรมหลัก

แต่การบริโภคมากเกินไปและการสร้างระบบบำบัดน้ำเสียและทิ้งของเสียลงในน้ำ จากการระบาดของโรคอหิวาตกโรคในปี 1849 ทำให้จำนวนหอยนางรมลดลงอย่างรวดเร็ว หลังจากการระบาดของโรคอหิวาตกโรคไม่นาน ก็พบว่าการกินหอยนางรมอาจทำให้ป่วยเป็นโรคไทฟอยด์ กรมอนามัยได้ปิดแหล่งเพาะพันธุ์หอยนางรมทั้งหมด โดยแหล่งเพาะพันธุ์หอยนางรมแห่งสุดท้ายในนครนิวยอร์กปิดในปี 1927

เมื่อปี 2012 นิวยอร์กเจอกับพายุเฮอริเคนแซนดี้พัดถล่มนิวยอร์กและชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐ ทำให้เกิดการตั้งคำถามว่า จะดูแลชุมชนและชายฝั่งได้อย่างไร และคำตอบหนึ่งที่ได้ก็คือ “หอยนางรม” ช่วยแก้ปัญหานี้ได้


หอยนางรมถูกนำมาใช้ในการต่อสู้กับการกัดเซาะชายฝั่ง โดยสร้างแนวชายฝั่งที่มีชีวิตซึ่งสามารถปกป้องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและระดับน้ำทะเลที่เพิ่มสูงขึ้น - Cr. John Suhar for Billion Oyster Project

การทดลองทางการศึกษาในปี 2003 พีท มาลีโนวสกี อาจารย์และนักเรียนกลุ่มหนึ่งได้เพาะพันธุ์ตัวอ่อนหอยนางรมประมาณ 30,000 ตัว ลงในบริเวณท่าเรือ เมื่อหอยนางรมรวมตัวกันและเติบโตบนพื้นผิวแข็งที่จมอยู่ใต้น้ำ เช่น หินหรือเศษซากจากทะเล จะกลายเป็นแนวหอยนางรม ซึ่งสามารถป้องกันผลกระทบจากคลื่นพายุและการกัดเซาะชายฝั่งได้เพราะช่วงดังกล่าวมีพลังงานคลื่นจะเร่งขึ้นเหนือพื้นแม่น้ำ แต่แนวหอยนางรมจะสร้าง “วิฟเฟิลบอลเอฟเฟกต์” ซึ่งดูดซับโมเมนตัมส่วนใหญ่ไว้ได้

นอกจากนี้ เมื่อหอยนางรมกรองน้ำจะช่วยดูดซับมลพิษ โดยหอยนางรมโตเต็มวัย 1 ตัวสามารถกรองน้ำได้ 50 แกลลอนต่อวัน อีกทั้งยังช่วยเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพ สัตว์อย่างกุ้งและหอยทากเติบโตบนเปลือกซึ่งเป็นอาหารของปลา และยังเป็นปราการธรรมชาติในการป้องกันการกัดเซาะชายฝั่งอีกด้วย หอยนางรมจึงเป็นกุญแจสำคัญในการต่อสู้กับระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นและน้ำท่วม

หลังจากนั้น มาลีโนวสกีและนักเรียนของเขาได้ขยายขนาดและสร้างระบบเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำขนาดเล็ก จนสามารถเลี้ยงหอยนางรมได้ 2 ล้านตัวบนท่าเทียบเรือแห่งหนึ่ง จากนั้นโครงการนี้ก็กลายเป็นโครงการริเริ่มระดับเมืองในชื่อ “Billion Oyster Project” ที่ปัจจุบันได้จับมือกับสถาบันต่าง ๆ หลายแห่ง โรงเรียนกว่าร้อยแห่ง และร้านอาหาร 75 แห่ง ช่วยได้รีไซเคิลเปลือกหอยนางรม


โครงการปกป้องชายฝั่งที่เรียกว่า Living Breakwaters กำลังสร้างแนวปะการังหอยนางรมที่เคยเติบโตได้ดีนอกชายฝั่งทางใต้ของเกาะสเตเทนไอแลนด์ รัฐนิวยอร์ก ขึ้นมาใหม่ - Cr. SCAPE และ Ty Cole

ตั้งแต่ปี 2021 นิวยอร์กมีหอยนางรมเพิ่มเป็น 35 ล้านตัวในแหล่งน้ำของนิวยอร์ก และเกิดโครงการริเริ่มหลายแห่ง หนึ่งในนั้นคือ โครงการปกป้องชายฝั่งที่ชื่อว่า Living Breakwaters โดยสตูดิโอสถาปัตยกรรมภูมิทัศน์ Scape Landscape Architecture กำลังสร้างแนวหอยนางรมนอกชายฝั่งทางใต้ของเกาะสแตเทนขึ้นมาใหม่

ตามรายงานของ Scape เขื่อนกันคลื่นนี้จะมีความยาว 2,400 ฟุต ซึ่งจะช่วยกันคลื่น ลดการกัดเซาะชายหาด และเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยสำหรับหอยนางรม ปลาและสัตว์ทะเลชนิดอื่น ๆ โดยคาดว่าการก่อสร้างเขื่อนกันคลื่นเสร็จสิ้นในเดือนกันยายนปี 2024 และติดตั้งหอยนางรมบนเขื่อนเสร็จภายในปี 2027

พิปปา บราเชียร์ สถาปนิกของโครงการกล่าวว่า “โครงการนี้ไม่ใช่แค่ลดความเสี่ยงเท่านั้น แต่พื้นที่เขื่อนทั้งช่องว่างและรอยแยกพื้นผิวที่ซับซ้อนนี้ ยังเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ และเป็นที่สำหรับให้สัตว์ตัวเล็ก ๆ และสถานที่อนุบาลสัตว์แรกเกิดได้หลบซ่อนตัวจากนักล่า


เจ้าหน้าที่โครงการ Billion Oyster Project วางหอยนางรมลงในน้ำจากท่าเทียบเรือที่ Brooklyn Bridge Park ในนิวยอร์กซิตี้ - Cr. Ted Shaffrey/AP

พื้นที่บางส่วนตามแนวชายฝั่งของซานดิเอโกก็ได้รับการปรับปรุงดัดแปลงใหม่ โดยเฉพาะส่วนของแอ่งน้ำขัง (Tidepool) ที่อยู่ตามแนวโขดหิน ให้เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น ลุค มิลเลอร์ นักชีววิทยาทางทะเลจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐซานดิเอโกกล่าวว่า “เมื่อน้ำลง คุณจะพบสาหร่ายชนิดต่าง ๆ มากมายและสัตว์ต่าง ๆ มากมายอาศัยอยู่ ทั้งในแอ่งน้ำขังและตามขอบเหล่านั้นด้วย”

บราเชียร์ กล่าวว่าชุมชนชายฝั่งอื่น ๆ ในสหรัฐที่เผชิญกับคลื่น ความเสียหาย และการกัดเซาะอาจใช้กลยุทธ์ที่คล้ายคลึงกัน โดยในรัฐแคลิฟอร์เนีย รัฐวอชิงตัน และฟลอริดาได้ดำเนินการดังกล่าวแล้ว แม้ว่าจะมีขนาดเล็กกว่าก็ตาม

นายกเทศมนตรีกรุงลอนดอน ซาดิก ข่าน ยังบินลัดฟ้ามาศึกษาโครงการนี้ และมุ่งมั่นที่จะสำรวจบทบาทของหอยนางรมในแม่น้ำ ซึ่งอาจจะนำไปช่วยทำความสะอาดแม่น้ำเทมส์ ซึ่งเดิมทีเคยมีแนวหอยนางรมเคยทอดยาวเป็นระยะทางหลายกิโลเมตรของปากแม่น้ำเทมส์เช่นกัน

นอกจากนี้ในบังกลาเทศ ออสเตรเลีย และฮ่องกง กำลังดำเนินการฟื้นฟูหอยนางรมด้วยเช่นกัน โดยแต่ละโครงการมีขนาดและลำดับความสำคัญที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นการชะลอการกัดเซาะชายฝั่ง การป้องกันคลื่นพายุ หรือการปรับปรุงคุณภาพน้ำ

ที่มา: https://www.bangkokbiznews.com/environment/1156225, https://www.bbc.com/future/article/20241118-how-new-yorkers-are-reclaiming-their-harbours-heritage, https://www.cbc.ca/radio/thecurrent/how-millions-of-oysters-could-protect-coastlines-against-climate-change-1.7345920, https://www.fastcompany.com/91218265/artificial-reefs-new-york-city-may-offer-protection-future-storms, https://theweek.com/environment/oysters-from-new-yorks-past-could-shore-up-its-future

################################################################

การเลี้ยงวัวเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม การให้อาหารเสริมจากสาหร่ายลดการปล่อยก๊าซมีเทนเกือบ 40%


วัวเนื้อกินหญ้าบนฟาร์มในดิลลอน มอนทานา พร้อมเครื่องที่ปล่อยอาหารเสริมสาหร่ายและวัดการปล่อยก๊าซมีเทนจากวัว - Cr. Paulo de Méo Filho / UC Davis

การเลี้ยงวัวให้ยั่งยืนมากขึ้นเป็นไปได้ด้วยอาหารเสริมจากสาหร่าย งานวิจัยจาก University of California, Davis พบว่าการให้อาหารเสริมสาหร่ายในรูปแบบเม็ดกับวัวเนื้อที่เลี้ยงในทุ่งหญ้าช่วยลดการปล่อยก๊าซมีเทนได้เกือบ 40% โดยไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพหรือการเพิ่มน้ำหนักของวัว

การศึกษานี้ได้รับการตีพิมพ์เมื่อวันที่ 2 ธันวาคมในวารสาร Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS)

ผลการทดลองและความสำคัญ
นี่เป็นการทดลองครั้งแรกของโลกที่ทดสอบการใช้สาหร่ายกับวัวเนื้อที่เลี้ยงในทุ่งหญ้า โดยมีข้อมูลพื้นฐานจากงานวิจัยก่อนหน้านี้ที่พบว่า

✿ การใช้สาหร่ายช่วยลดการปล่อยก๊าซมีเทนในวัวเลี้ยงในฟาร์มปิดได้ถึง 82%
✿ ลดการปล่อยก๊าซมีเทนในวัวนมได้มากกว่า 50%

ก๊าซมีเทนจากวัวมาจากไหน?
✿ ปศุสัตว์ปล่อยก๊าซเรือนกระจก 14.5% ของทั่วโลก โดยส่วนใหญ่เป็นมีเทนที่เกิดจากการเรอของวัว
✿ วัวที่เลี้ยงในทุ่งหญ้าปล่อยก๊าซมีเทนมากกว่าวัวที่เลี้ยงในฟาร์มหรือวัวนม เพราะพวกมันกินไฟเบอร์มากกว่า
✿ ในสหรัฐฯ มีวัวนมประมาณ 9 ล้านตัว และวัวเนื้อกว่า 64 ล้านตัว

ศาสตราจารย์ Ermias Kebreab จากภาควิชาวิทยาศาสตร์สัตว์ของ UC Davis กล่าวว่า

"วัวเนื้อใช้เวลาเลี้ยงในฟาร์มปิดเพียง 3 เดือน และส่วนใหญ่จะเลี้ยงในทุ่งหญ้าซึ่งปล่อยก๊าซมีเทน เราจึงต้องทำให้อาหารเสริมสาหร่ายนี้เข้าถึงง่ายขึ้นสำหรับวัวเลี้ยงในทุ่งหญ้า เพื่อลดผลกระทบจากการเลี้ยงวัวขณะตอบสนองความต้องการเนื้อสัตว์ของโลก"


Cr. Matthias Zomer via Pexels

ความท้าทายในการลดก๊าซมีเทนจากวัวเลี้ยงในทุ่งหญ้า
การให้อาหารเสริมในฟาร์มเปิดยากกว่าฟาร์มปิดหรือฟาร์มวัวนม เพราะวัวมักหากินในพื้นที่ไกลและใช้เวลานาน

การทดลองครั้งนี้ ทำการทดลองกับวัวเนื้อ 24 ตัว (พันธุ์แองกัสและวากิว) แบ่งเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ได้รับอาหารเสริมสาหร่ายและกลุ่มที่ไม่ได้รับ ทำการทดลองเป็นเวลา 10 สัปดาห์ในฟาร์มที่มอนทานา ผลลัพธ์ที่ได้ วัวกินอาหารเสริมสาหร่ายโดยสมัครใจ และสามารถลดการปล่อยก๊าซมีเทนได้เกือบ 40%

Kebreab กล่าวว่า "วิธีนี้เป็นแนวทางใหม่ที่ทำให้อาหารเสริมจากสาหร่ายเข้าถึงสัตว์ในทุ่งหญ้าได้ง่ายขึ้น เช่น การทำในรูปแบบแท่งให้วัวเลีย"

นอกจากนี้ ยังกล่าวว่าการทำฟาร์มแบบเปิดซึ่งรองรับผู้คนหลายล้านในพื้นที่เปราะบางต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ จำเป็นต้องลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อช่วยต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

การปรับปรุงการผลิตปศุสัตว์ในประเทศรายได้น้อยและปานกลาง
บทความที่เกี่ยวข้องใน PNAS ฉบับเดียวกัน โดย ศาสตราจารย์ Alison Van Eenennaam จาก UC Davis แนะนำว่า

"การใช้พันธุกรรมที่ดีขึ้น การให้อาหารที่มีคุณภาพ และการดูแลสุขภาพอย่างเหมาะสมในประเทศกำลังพัฒนา เป็นแนวทางที่ดีที่สุดในการตอบสนองความต้องการเนื้อสัตว์ทั่วโลกพร้อมจำกัดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก"

งานวิจัยนี้ชี้ให้เห็นถึงศักยภาพของการเลี้ยงวัวแบบยั่งยืนด้วยการใช้อาหารเสริมจากสาหร่าย ซึ่งสามารถช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและสนับสนุนการต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ที่มา: https://www.pnas.org/doi/10.1073/pnas.2410863121, https://phys.org/news/2024-12-climate-friendly-farming-scientists-grazing.html

################################################################

นักโบราณคดีคาดการณ์ว่าซากเรือใกล้ชายฝั่งเคนยา อาจเป็นเรือจากการเดินทางครั้งสุดท้ายของวาสโก ดา กามา


ตัวแทนของ nau, เรือใบ และ caravela de armada จากศตวรรษที่ 16 จากคาสโตร "Roteiro do Mar Roxo" ประมาณ 1538 - Cr. Journal of Maritime Archaeology (2024). DOI: 10.1007/s11457-024-09431-5

นักโบราณคดีจากมหาวิทยาลัยโคอิมบรา ร่วมกับผู้เชี่ยวชาญจากพิพิธภัณฑ์แห่งชาติเคนยาและพิพิธภัณฑ์การเดินเรือเบอร์เกน สงสัยว่า ซากเรือที่พบใกล้ชายฝั่งทางตอนใต้ของแอฟริกา อาจเป็นซากของเรือ São Jorge ซึ่งเป็นเรือกัลเลียนโปรตุเกสที่เชื่อว่าจมระหว่างการเดินทางครั้งสุดท้ายของนักสำรวจชื่อดัง วาสโก ดา กามา


วาสโก ดา กามา วาสโก ดา กามา ถวายพระราชสาส์นของกษัตริย์มานูเอลที่ 1 แห่งโปรตุเกส แก่ชาวซาโมรินแห่งเมืองกาลิกัต ประเทศอินเดีย - Cr. britannica.com

การค้นพบและการวิจัย
ในปี 2013 มีการค้นพบซากเรือที่จมอยู่ใต้ทะเลห่างจากชายฝั่งเมืองมาลินดีของเคนยาเพียง 500 เมตร โดยซากเรือนี้อยู่ลึกประมาณ 6 เมตร บนแนวปะการัง การวิจัยเกี่ยวกับซากเรือเป็นเรื่องท้าทายเนื่องจากสภาพของเรือที่เสื่อมโทรมและฝังตัวอยู่ในปะการังเป็นเวลานานกว่า 500 ปี

นักโบราณคดีได้เก็บตัวอย่างสิ่งของที่พบในซากเรือ เช่น งาช้าง และ แท่งทองแดง ซึ่งบ่งชี้ถึงต้นกำเนิดของเรือในยุคโปรตุเกส นอกจากนี้ทีมวิจัยยังได้ขุดค้นบางส่วนของซากเรือและเก็บตัวอย่างแผ่นไม้จากโครงสร้างของเรือและตัวเรือเพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ของมัน

หลักฐานและความสำคัญ
หลักฐานที่ค้นพบจนถึงปัจจุบันชี้ว่าเรือลำนี้อาจเป็น São Jorge ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกองเรือในการเดินทางครั้งสุดท้ายของวาสโก ดา กามาในปี 1524 วาสโก ดา กามาเป็นนักสำรวจชาวยุโรปคนแรกที่แล่นเรือรอบปลายสุดของแอฟริกาเข้าสู่อินเดีย โดยการเดินทางครั้งแรกของเขาเกิดขึ้นในปี 1497 และครั้งสุดท้ายในปี 1524 ซึ่งเขาเสียชีวิตระหว่างการเดินทางนั้น คาดว่าเขาอาจเสียชีวิตจากโรคมาลาเรีย


วาสโก ดา กามา (Vasco da Gama) (1460/1469–1524) เป็นนักสำรวจชาวโปรตุเกสที่มีชื่อเสียงในฐานะชาวยุโรปคนแรกที่เดินเรือรอบแหลมกู๊ดโฮปเข้าสู่อินเดียในปี 1498 การเดินทางของเขาเปิดเส้นทางการค้าเครื่องเทศระหว่างยุโรปและเอเชีย ทำให้โปรตุเกสกลายเป็นมหาอำนาจทางทะเลในศตวรรษที่ 16 ดา กามาได้รับแต่งตั้งเป็นขุนนางและผู้ว่าราชการแห่งอินเดียของโปรตุเกสในปี 1524 แม้เขาจะเสียชีวิตในปีเดียวกันจากโรคมาลาเรีย การเดินทางของเขาถือเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญของยุคแห่งการสำรวจโลก - Cr. portugaltravelguide.com

แผนการวิจัยเพิ่มเติม
ทีมวิจัยวางแผนที่จะศึกษาซากเรือเพิ่มเติมเพื่อยืนยันตัวตนของเรือ หากสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นเรือ São Jorge จริง การค้นพบนี้จะเป็นเรื่องสำคัญในแง่ของประวัติศาสตร์การเดินเรือและการสำรวจโลกของโปรตุเกส

นักวิจัยกล่าวว่า "หากพิสูจน์ได้ว่านี่คือซากเรือ São Jorge มันจะเป็นการค้นพบที่สำคัญมาก เพราะจะช่วยเติมเต็มเรื่องราวของการเดินทางครั้งสุดท้ายของหนึ่งในนักสำรวจที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์"

การค้นพบนี้ไม่เพียงแต่ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การเดินเรือยุคแรก แต่ยังสะท้อนถึงความท้าทายและความสำเร็จของมนุษย์ในการสำรวจโลกในยุคศตวรรษที่ 16

ที่มา: https://link.springer.com/article/10.1007/s11457-024-09431-5, https://phys.org/news/2024-11-archaeologists-shipwreck-kenya-vasco-da.html

################################################################

นักรบเถื่อนในยุคโรมัน อาจใช้สารกระตุ้นระหว่างการต่อสู้


นักรบดั้งเดิมรับสารกระตุ้นที่จินตนาการโดย Stanislav(Stanisław) Kontny โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ Praehistorische Zeitschrift - Cr. Stanisław Kontny via Praehistorische Zeitschrift

วัตถุเล็กๆ รูปทรงคล้ายช้อนที่พบติดอยู่กับปลายเข็มขัดของนักรบในแหล่งโบราณคดีทั่วยุโรปเหนือ อาจถูกใช้ในการตวงสารกระตุ้นก่อนการต่อสู้ ตามข้อเสนอจากการศึกษา

หลักฐานเกี่ยวกับการใช้สารกระตุ้นในยุคโบราณ
การใช้สารเสพติดอย่างฝิ่นในกรีซและโรมันโบราณ ได้รับการบันทึกไว้อย่างกว้างขวางในแหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์ และยังได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานทางโบราณคดี อย่างไรก็ตาม สำหรับชนเผ่าเถื่อนที่อาศัยอยู่นอกจักรวรรดิโรมัน ยังไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน และมักมีการสันนิษฐานว่าพวกเขาใช้น้อยมาก นอกเหนือจากการบริโภคแอลกอฮอล์

การวิเคราะห์ใหม่โดยศาสตราจารย์ Andrzej Kokowski และนักชีววิทยาจากมหาวิทยาลัย Maria Curie-Skłodowska ในเมืองลูบลิน ประเทศโปแลนด์ ได้ให้มุมมองใหม่ในเรื่องนี้

การค้นพบวัตถุโบราณ
นักวิจัยได้วิเคราะห์และจัดประเภทวัตถุเล็กๆ 241 ชิ้น ที่มีลักษณะเหมือนช้อน พบในแหล่งโบราณคดี 116 แห่ง โดยส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่สแกนดิเนเวีย เยอรมนี และโปแลนด์ ซึ่งมีอายุในช่วงยุคโรมัน

วัตถุเหล่านี้มีด้ามจับยาวประมาณ 40-70 มิลลิเมตร และปลายเป็นชามเว้าเล็กหรือจานแบนกว้างประมาณ 10-20 มิลลิเมตร พวกมันถูกติดไว้กับเข็มขัดของชาย แต่ไม่มีบทบาทใดๆ ในการใช้งานของเข็มขัด

วัตถุเหล่านี้ทั้งหมดถูกพบร่วมกับอุปกรณ์ที่ใช้ในสงคราม ซึ่งบ่งชี้ว่าสารกระตุ้นอาจถูกใช้ในประวัติศาสตร์เพื่อเพิ่มความพยายามของทหาร ลดความเครียด และความกลัวที่เกิดจากสงคราม นักรบอาจใช้วัตถุเหล่านี้เพื่อวัดปริมาณสารกระตุ้นให้พอดี เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการ และลดโอกาสเกิดการใช้เกินขนาด


มีความเป็นไปได้ในการใช้สารกระตุ้นในรูปแบบต่าง ๆ - Cr. Oriol Garcia i Quera, ASOME-Universitat Autònoma de Barcelona

สารกระตุ้นที่เป็นไปได้ในยุคนั้น
ศาสตราจารย์ Kokowski และทีมงานได้สำรวจว่าสารกระตุ้นชนิดใดที่ชุมชนชาวเยอรมันในยุคโรมันอาจมีโอกาสเข้าถึง ทั้งจากพืชท้องถิ่นและพืชที่นำเข้ามาในรูปแบบแห้งจากที่ไกลๆ

พวกเขาสรุปว่า ชาวเยอรมันในยุคนั้นน่าจะสามารถเข้าถึงสารกระตุ้นหลากหลายชนิด เช่น

✿ ฝิ่น
✿ ฮอปส์
✿ กัญชา
✿ พืชพิษ เช่น เฮนเบน และ เบลลาดอนนา
✿ เห็ดหลากหลายชนิด

สารกระตุ้นเหล่านี้อาจถูกบริโภคในรูปของเหลว (เช่น ผสมในแอลกอฮอล์) หรือในรูปผง

ข้อสรุปจากงานวิจัย
นักวิจัยเชื่อว่าการใช้สารกระตุ้นโดยชนชาวเยอรมันในยุโรปเหนืออาจแพร่หลายอย่างมากในระหว่างความขัดแย้งทางทหารในยุคโรมัน

นอกจากนี้ การจัดหาสารกระตุ้นในปริมาณและประเภทที่จำเป็นต้องอาศัยความรู้และการจัดการที่ดี นักวิจัยยังเชื่อว่า สารกระตุ้นอาจถูกใช้ในวัตถุประสงค์อื่นๆ นอกเหนือจากสงคราม เช่น ในการแพทย์และพิธีกรรม

"ดูเหมือนว่าความตระหนักถึงผลกระทบของสารธรรมชาติประเภทต่างๆ ต่อร่างกายมนุษย์ เป็นผลจากความรู้เกี่ยวกับแหล่งที่พบ วิธีการใช้งาน และความตั้งใจที่จะใช้สมบัติเหล่านี้อย่างมีสติ เพื่อวัตถุประสงค์ทางการแพทย์และพิธีกรรม"

งานวิจัยนี้ถูกตีพิมพ์ในวารสาร Praehistorische Zeitschrift

ที่มา: https://phys.org/news/2024-12-barbarian-warriors-roman.html, https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/pz-2024-2017/html

################################################################

ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับการผลิต Nebra Sky Disc


The Nebra Sky Disc - Cr. Juraj Lipták, State Office for Heritage Management and Archaeology Saxony-Anhalt

Nebra Sky Disc เป็นวัตถุโบราณที่มีอายุเก่าแก่กว่า 3,600 ปี และได้รับการบรรจุในทะเบียน "Memory of the World" ของยูเนสโกตั้งแต่ปี 2013 ถือเป็นหนึ่งในวัตถุโบราณที่มีการศึกษามากที่สุด แต่คำถามเกี่ยวกับกระบวนการผลิตยังไม่ได้รับคำตอบอย่างสมบูรณ์

การค้นพบใหม่เกี่ยวกับการผลิต
การวิเคราะห์ทางโลหะวิทยาใหม่เผยให้เห็นว่า Sky Disc ถูกผลิตด้วยกระบวนการตีร้อนที่ซับซ้อน (hot forging) ซึ่งแตกต่างจากการหล่อ (casting) โดยตรง การผลิตต้องผ่าน 10 รอบ ซึ่งแต่ละรอบประกอบด้วยการให้ความร้อนถึงประมาณ 700°C การตี (forging) และการอบ (annealing) เพื่อผ่อนคลายโครงสร้างของโลหะ

การหล่อในขนาดและความบางแบบนี้ไม่สามารถทำได้ในยุคนั้น
ความท้าทายของกระบวนการผลิต แม้ว่าดิสก์จะดูเรียบง่าย แต่การตีแผ่นดิสก์ทองสัมฤทธิ์ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 31 เซนติเมตร และความหนาเพียงไม่กี่มิลลิเมตรเป็นงานที่ซับซ้อนมาก การทดลองล่าสุดโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์ภาพสมัยใหม่ เช่น กล้องจุลทรรศน์แบบแสง, X-ray spectroscopy, และ electron backscatter diffraction แสดงให้เห็นรายละเอียดของกระบวนการผลิต

ผลการทดลองทำซ้ำ
ช่างทองแดงผู้เชี่ยวชาญ Herbert Bauer ได้ทดลองสร้างแบบจำลองของ Nebra Sky Disc โดยใช้กระบวนการตีร้อน Bauer ต้องผ่านรอบการตีโลหะมากกว่าที่ใช้ในดิสก์ดั้งเดิม ซึ่งชี้ให้เห็นว่าต้นฉบับอาจมีแผ่นโลหะที่ใหญ่และบางกว่าที่ใช้ในแบบจำลอง


ช่างตีทองแดง (Herbert R. Bauer) ผลิตแบบจำลองของ Nebra Sky Disc โดยการตีด้วยค้อนเกลียว - Cr. Juraj Lipták

ความเชี่ยวชาญของช่างยุคสำริด
ศาสตราจารย์ Harald Meller นักโบราณคดีแห่งรัฐซัคเซิน-อันฮัลต์ กล่าวว่า

"การค้นพบใหม่ที่สำคัญนี้ แสดงให้เห็นถึงความก้าวหน้าของเทคนิคการแปรรูปโลหะในยุคสำริดตอนต้น"

ช่างโลหะในยุคสำริดสามารถทำงานที่ซับซ้อน เช่น การตีร้อนและการผลิตขวานแบบผลิตจำนวนมาก Sky Disc แสดงให้เห็นถึงระดับความเชี่ยวชาญที่โดดเด่น และการออกแบบงานที่ไม่เหมือนใคร

การตรวจสอบใหม่ด้วยเทคนิคสมัยใหม่
งานวิจัยล่าสุดชี้ว่า การตรวจสอบวัตถุโบราณที่เคยศึกษาไปแล้วด้วยเทคโนโลยีใหม่ สามารถให้ข้อมูลที่ลึกซึ้งและเปิดเผยความซับซ้อนที่ไม่เคยทราบมาก่อน Sky Disc เป็นหลักฐานที่ชัดเจนถึงความสามารถทางวิศวกรรมและความรู้เชิงลึกเกี่ยวกับโลหะของมนุษย์ในยุคสำริด ซึ่งยังคงสร้างความประทับใจและความน่าทึ่งในปัจจุบัน

บทสรุป
✿ Sky Disc ถูกสร้างขึ้นด้วยกระบวนการตีร้อนที่ซับซ้อน
✿ การศึกษาใหม่นี้เน้นย้ำถึงความก้าวหน้าของช่างฝีมือในยุคสำริด
✿ การตรวจสอบใหม่ช่วยเปิดเผยข้อมูลที่ซับซ้อนมากขึ้นเกี่ยวกับเทคโนโลยีโบราณ

ที่มา: https://phys.org/news/2024-11-insights-production-nebra-sky-disc.html, https://www.nature.com/articles/s41598-024-80545-5

################################################################

กรณีศึกษาชี้ให้เห็นว่าโอกาสที่เพิ่มขึ้นดึงดูดผู้คนสู่ชุมชนขนาดใหญ่และกระตุ้นนวัตกรรมเมื่อ 6,000 ปีก่อน


ภาพวาดแสดงฉากการประชุมในชุมชน Cucuteni-Trypillia บ่งบอกว่าชุมชนเหล่านี้ในยุครุ่งเรืองมีลักษณะเด่นคือ ความเท่าเทียมทางสังคม - Cr. Susanne Beyer, Uni Kiel

แนวคิดใหม่จาก ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (HDI)
ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (Human Development Index) ของสหประชาชาติเสนอคำอธิบายใหม่เกี่ยวกับความ
สำเร็จของชุมชนขนาดใหญ่แห่งแรกในยุโรป

✿ การขุดค้นทางโบราณคดีมักพบวัตถุโบราณ เช่น เศษภาชนะดินเผา ร่องรอยฐานบ้าน และกระดูก
✿ ข้อมูลเหล่านี้ให้เบาะแสเกี่ยวกับวัฒนธรรมทางวัตถุ แต่การทำความเข้าใจโครงสร้างสังคมหรือความคิดของคนในอดีตยังคงเป็นเรื่องท้าทาย

นักโบราณคดีจาก Kiel University ได้นำแนวคิด Capability Approach มาประยุกต์ใช้กับข้อมูลโบราณคดีเพื่อศึกษาเรื่อง อัตลักษณ์ และ การจัดระเบียบทางสังคม โดยใช้ชุมชนขนาดใหญ่ที่มีอายุ 7,000–5,000 ปีที่ผ่านมาในยุโรปเป็นกรณีศึกษา

การประยุกต์ใช้ Capability Approach
แนวคิด Capability Approach พัฒนาโดย Amartya Sen นักเศรษฐศาสตร์และนักปรัชญาชาวอินเดียในช่วงปี 1970–1980

✿ แนวคิดนี้เน้นว่าความเป็นอยู่ที่ดีของมนุษย์ไม่ได้วัดจากทรัพย์สินเท่านั้น แต่รวมถึงโอกาสในการดำรงชีวิตอย่างกระฉับกระเฉง
✿ ปัจจุบัน แนวคิดนี้เป็นรากฐานของดัชนีการพัฒนามนุษย์ของสหประชาชาติ

ความท้าทาย
การใช้แนวคิดนี้กับชุมชนในอดีตเป็นเรื่องยาก เนื่องจากต้องแปลข้อมูลวัตถุโบราณแบบคงที่ไปสู่การวิเคราะห์กิจกรรมและโครงสร้างที่เคลื่อนไหวในอดีต

✿ การวิเคราะห์ชุมชน Cucuteni-Trypillia
✿ ชุมชนเหล่านี้ตั้งอยู่ในปัจจุบันในโรมาเนีย มอลโดวา และยูเครน
✿ มีขนาดใหญ่ถึง 320 เฮกตาร์ และรองรับประชากรได้สูงสุด 17,000 คน
✿ โครงสร้างแบบวงแหวนของชุมชนสะท้อนความเท่าเทียมทางสังคมในช่วงรุ่งเรือง


โมเดลบ้าน Cucuteni-Trypillia จากไซต์ขนาดใหญ่ต่างๆ (a และ b) โวโลดีมิริฟกา; (ค) รอซโซคูวัตกา และ (d) Sushkivka (หลัง Ohlrau, 2015)

ผลการวิเคราะห์
✿ ยืนยันความเท่าเทียมทางสังคมและโอกาสที่เปิดกว้าง
✿ การวิเคราะห์ยืนยันว่าผู้คนในชุมชนเหล่านี้มีโอกาสทำกิจกรรมต่างๆ อย่างกว้างขวาง

การอธิบายใหม่
✿ ก่อนหน้านี้ มีการเชื่อว่า การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และ การเพิ่มขึ้นของประชากร เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้เกิดนวัตกรรม
✿ แต่ผลการวิจัยใหม่ชี้ว่า โอกาสที่เปิดกว้างในชุมชนอาจเป็นสิ่งที่ดึงดูดผู้คน ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มจำนวนประชากรและนวัตกรรมทางเทคโนโลยีและการเมือง

การนำแนวคิดนี้ไปใช้ในอนาคต
แนวทางนี้สามารถนำไปใช้ศึกษาสังคมในอดีตและบริบททางโบราณคดีอื่นๆ ได้

"สิ่งนี้ช่วยตั้งคำถามกับรูปแบบการอธิบายแบบเดิมๆ ในโบราณคดี และกระตุ้นให้เกิดการอภิปรายใหม่เกี่ยวกับการตีความสิ่งที่ค้นพบ" Dr. Vesa Arponen กล่าว

การศึกษาชี้ว่าโอกาสที่เพิ่มขึ้นและการมีส่วนร่วมในชุมชนเป็นแรงผลักดันสำคัญที่ดึงดูดผู้คนสู่ชุมชนขนาดใหญ่ในยุโรปเมื่อ 6,000 ปีก่อน และนำไปสู่การเติบโตของประชากรและนวัตกรรม ซึ่งช่วยให้เราเข้าใจความซับซ้อนของโครงสร้างสังคมในอดีตมากขึ้น

ที่มา: https://phys.org/news/2024-11-case-opportunities-drew-people-mega.html, https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/opar-2024-0013/html

################################################################

ข้อมูลพันธุกรรมยุคหินใหม่ชี้ให้เห็นว่าเกษตรกรกลุ่มแรกในยุโรปกลางดำรงชีวิตอย่างเท่าเทียม


แผนที่วัฒนธรรม LBK และสถานที่ศึกษา - Cr. Nature Human Behaviour (2024) DOI: 10.1038/s41562-024-02034-z

ทีมนักวิจัยนานาชาตินำโดย Pere Gelabert และ Ron Pinhasi จากมหาวิทยาลัยเวียนนา ซึ่งทำงานร่วมกับ David Reich จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ได้สร้างชุดข้อมูลพันธุกรรมยุคหินใหม่ (Early Neolithic) ที่สมบูรณ์ที่สุดจากยุโรปกลางจนถึงปัจจุบัน

ผลการศึกษา เผยแพร่ในวารสาร Nature Human Behaviour ชี้ให้เห็นว่า วัฒนธรรม Linear Pottery Culture (LBK) ซึ่งเป็นกลุ่มเกษตรกรที่ขยายตัวในยุโรปกลางเมื่อ 8,000 ปีก่อน ไม่มีสัญญาณของการแบ่งแยกชนชั้นในสังคม

การขยายตัวของเกษตรกรรมในยุโรปกลาง
เกษตรกรรมแพร่กระจายเข้าสู่ยุโรปกลางในช่วง 6,000 ปีก่อนคริสตกาล
เกษตรกรจากภูมิภาคบอลข่านเดินทางผ่านหุบเขาแม่น้ำดานูบไปยังพื้นที่ที่ปัจจุบันคือฝรั่งเศส ฮังการี และยูเครน
ร่องรอยวัฒนธรรมเกษตรกรเหล่านี้มีความเหมือนกันทั่วพื้นที่หลายพันกิโลเมตร
อย่างไรก็ตาม การขาดข้อมูลพันธุกรรมจากหลายครอบครัวทำให้ยากต่อการประเมินว่า ชุมชนเหล่านี้มีโครงสร้างทางสังคมอย่างไร

การค้นพบใหม่เกี่ยวกับการเดินทางไกล
ทีมนักวิจัยกว่า 80 คน ซึ่งประกอบด้วยนักพันธุกรรม นักมานุษยวิทยา และนักโบราณคดี ได้วิเคราะห์ข้อมูลพันธุกรรมจากบุคคลกว่า 250 คน รวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับโครงกระดูก การหาอายุด้วยคาร์บอน-14 บริบทของสุสาน และข้อมูลด้านอาหาร

ผลลัพธ์
✿ พบญาติที่ห่างไกลในสโลวาเกียและเยอรมนี ซึ่งอยู่ห่างกันกว่า 800 กิโลเมตร
✿ การศึกษาแสดงให้เห็นว่า คนในยุคหินใหม่สามารถเดินทางและตั้งถิ่นฐานไกลออกไปได้ภายในเพียงไม่กี่ชั่วอายุคน

ชีวิตที่เท่าเทียมในชุมชน LBK
การวิเคราะห์ชี้ว่า ครอบครัวในชุมชนที่ศึกษา เช่นใน Nitra (สโลวาเกีย) และ Polgár-Ferenci-hát (ฮังการี)

✿ ไม่มีความแตกต่างในอาหารที่บริโภค
✿ ไม่มีความแตกต่างในของใช้ที่ถูกฝังไปกับศพ
✿ ไม่มีสัญญาณของความไม่เท่าเทียม เช่น การเข้าถึงทรัพยากรที่แตกต่างกัน


โครงกระดูกจากการสังหารหมู่ที่ Asparn-Schletz - Cr. State Collections of Lower Austria

ความรุนแรงในยุคหินใหม่
วัฒนธรรม LBK สิ้นสุดลงประมาณ 5,000 ปีก่อนคริสตกาล ซึ่งบางสมมติฐานชี้ว่าเกิดจากวิกฤตทางสังคมและเศรษฐกิจ รวมถึงความรุนแรง

เหตุการณ์สำคัญ
✿ การสังหารหมู่ Asparn-Schletz (ออสเตรียตอนล่าง) พบโครงกระดูกกว่า 100 คน ที่แสดงร่องรอยการฆาตกรรมอย่างรุนแรง
✿ Herxheim (เยอรมนี) เป็นหนึ่งในสถานที่ที่พบการสังหารหมู่ในยุคหินใหม่มากที่สุด

ข้อมูลพันธุกรรมเกี่ยวกับการสังหารหมู่
การวิเคราะห์พันธุกรรมแสดงให้เห็นว่า

✿ ผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ Asparn-Schletz น้อยกว่า 10 คนมีความเกี่ยวข้องทางพันธุกรรม
✿ ไม่มีญาติที่ใกล้ชิดในกลุ่มผู้เสียชีวิต
✿ การไม่พบผู้หญิง แต่พบโครงกระดูกเด็กและผู้ชายจำนวนมากในกลุ่มเหยื่อ เปิดโอกาสให้มีการตีความเหตุการณ์ในหลายรูปแบบ

บทสรุป
การศึกษาแสดงให้เห็นว่าชุมชนยุคหินใหม่ในยุโรปกลางดำรงชีวิตในลักษณะที่เท่าเทียมกัน แต่ในช่วงท้ายของวัฒนธรรม LBK อาจเผชิญกับความรุนแรงและการล่มสลายของสังคม บทวิเคราะห์ทางพันธุกรรมให้มุมมองใหม่เกี่ยวกับโครงสร้างสังคมและวิถีชีวิตของเกษตรกรยุคแรกในยุโรป

ที่มา: https://phys.org/news/2024-11-early-neolithic-genetic-central-europe.html, https://www.nature.com/articles/s41562-024-02034-z

################################################################

การค้นพบข้าวโพดยุคโบราณในบราซิลชี้ถึงบทบาทสำคัญของอเมริกาใต้ในการพัฒนาข้าวโพดเป็นพืชเลี้ยง


ลักษณะทางสัณฐานวิทยาของตัวอย่างเทโอซินเตที่พิพิธภัณฑ์โบราณคดีและชาติพันธุ์วิทยาพีบอดี มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ในสหรัฐอเมริกา - Cr. Flaviane Malaquias Costa

นักวิจัยชาวบราซิลได้ค้นพบหลักฐานสำคัญในตัวอย่างข้าวโพดยุคโบราณที่ยังไม่ถูกทำให้เป็นพืชเลี้ยงอย่างสมบูรณ์ (semi-domesticated) ซึ่งถูกขุดพบในหุบเขา Peruaçu รัฐมีนัสเชไรส์ ประเทศบราซิล การค้นพบนี้มีความสำคัญเนื่องจากหุบเขาดังกล่าวอยู่ไกลจากเม็กซิโก ซึ่งเป็นศูนย์กลางต้นกำเนิดของข้าวโพดมากถึง 7,150 กิโลเมตร ทำให้ตัวอย่างข้าวโพดเหล่านี้เป็นตัวอย่างที่พบในพื้นที่ไกลจากต้นกำเนิดมากที่สุดจนถึงปัจจุบัน

จากการศึกษาโดยนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยเซาเปาโล (USP) และ EMBRAPA บริษัทวิจัยการเกษตรของบราซิล ได้มีการตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับการค้นพบนี้ในวารสาร Science Advances ซึ่งสนับสนุนทฤษฎีว่าการทำให้ข้าวโพดเป็นพืชเลี้ยงอาจไม่ได้เกิดขึ้นเพียงในเม็กซิโก แต่กระบวนการดังกล่าวอาจเสร็จสมบูรณ์ในอเมริกาใต้เช่นกัน ทฤษฎีนี้เคยถูกเสนอไว้ในปี 2018 ในวารสาร Science และตอนนี้มีหลักฐานเพิ่มเติมที่ช่วยยืนยันข้อสันนิษฐานนี้

ข้าวโพดจากอดีตถึงปัจจุบัน
ตัวอย่างข้าวโพดที่ถูกนำมาวิเคราะห์ในงานวิจัยนี้ประกอบด้วยซังข้าวโพด ฟาง และเมล็ด ซึ่งมาจากการขุดค้นทางโบราณคดีในหุบเขา Peruaçu ตั้งแต่ปี 1994 ตัวอย่างเหล่านี้ในตอนแรกเคยถูกมองว่าเป็นข้าวโพดที่ล้มเหลวในการเจริญเติบโตจนถึงระดับที่สมบูรณ์ แต่จากการศึกษาข้อมูลพันธุกรรมอย่างละเอียด นักวิจัยพบว่าตัวอย่างข้าวโพดเหล่านี้มีลักษณะทางพันธุกรรมและรูปร่างคล้ายกับพันธุ์ต้นกำเนิดที่พบในเม็กซิโกเมื่อ 9,000 ปีก่อน

แม้ว่าจะพบหลักฐานว่ามนุษย์อาศัยอยู่ในหุบเขา Peruaçu ตั้งแต่ 10,000-9,000 ปีก่อน แต่ตัวอย่างข้าวโพดที่ขุดพบในพื้นที่นี้มีอายุเพียง 1,010-500 ปี ซึ่งอยู่ในช่วงก่อนยุคอาณานิคมของยุโรป การศึกษาชี้ให้เห็นว่าข้าวโพดอาจเดินทางจากเม็กซิโกสู่ภูมิภาคแอมะซอนตะวันตกเฉียงใต้เมื่อ 6,000 ปีก่อน และจากนั้นจึงมาถึงบราซิลในอีก 1,500 ปีต่อมา


การกระจายทางภูมิศาสตร์ของบันทึกทางโบราณคดีของข้าวโพดทั่วทั้งทวีปอเมริกา - Cr. Flaviane Malaquias Costa, Universidade de São Paulo

ลักษณะของข้าวโพดยุคโบราณ
หนึ่งในคุณสมบัติที่สำคัญในการวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างข้าวโพดที่ถูกทำให้เป็นพืชเลี้ยงและพันธุ์ดั้งเดิมคือจำนวนแถวของเมล็ดในซัง ตัวอย่างข้าวโพดยุคโบราณที่ขุดพบในหุบเขา Peruaçu มีแถวของเมล็ดเพียง 4-6 แถว ซึ่งเป็นลักษณะของข้าวโพดป่า (teosinte) ในขณะที่ข้าวโพดพันธุ์สมัยใหม่ในอเมริกาใต้มีจำนวนแถวอยู่ระหว่าง 8-26 แถว การศึกษานี้วิเคราะห์ตัวอย่างถึง 296 ตัวอย่าง รวมถึงซังข้าวโพด ฟาง และเมล็ด

นักวิจัยยังพบความสัมพันธ์ระหว่างตัวอย่างเหล่านี้กับพันธุ์ข้าวโพด Entrelaçado ที่พบในรัฐ Rondônia และ Acre ของบราซิล รวมถึงในประเทศอุรุกวัย ซึ่งเป็นพันธุ์ข้าวโพดที่คาดว่าเกิดจากการคัดเลือกและปรับปรุงพันธุ์ในอเมริกาใต้

การศึกษาเชิงลึกและความสำคัญ
ตัวอย่างข้าวโพดยุคโบราณเหล่านี้ถูกเก็บรักษาไว้ในถ้ำและตะกร้าที่ฝังไว้ใต้ดิน ซึ่งคาดว่าเป็นเครื่องเซ่นไหว้สำหรับผู้เสียชีวิต นอกจากนี้ยังพบภาพวาดข้าวโพดบนผนังถ้ำในหุบเขา Peruaçu ซึ่งเป็นหนึ่งในตัวอย่างหายากของศิลปะหินที่แสดงภาพพืชผล

การศึกษาเชิงลึกเกี่ยวกับตัวอย่างเหล่านี้กำลังดำเนินการในระดับชีวพันธุศาสตร์ด้วยเทคนิคล้ำสมัย โดยนักวิจัยต่างชาติหวังว่าจะสามารถวิเคราะห์จีโนมทั้งหมดของข้าวโพดที่พบในหุบเขา Peruaçu เพื่อสร้างแผนภูมิต้นไม้สายวิวัฒนาการ (phylogenetic tree) ได้อย่างแม่นยำ


ซากข้าวโพดที่ปลูกแบบกึ่งเลี้ยงในตะกร้าที่ฝังอยู่ในถ้ำในหุบเขา Peruaçu - Cr. Fábio de Oliveira Freitas

ผลกระทบทางภูมิรัฐศาสตร์
หากการศึกษาชี้ชัดว่าการทำให้ข้าวโพดเป็นพืชเลี้ยงเสร็จสมบูรณ์ในอเมริกาใต้ ข้าวโพดจะไม่ถูกจัดเป็นพืชต่างถิ่นอีกต่อไป และบราซิลจะมีบทบาทสำคัญในการอนุรักษ์ทรัพยากรทางพันธุกรรมของข้าวโพดในระดับโลก การค้นพบนี้ยังส่งผลต่อการเจรจาสิทธิในทรัพยากรพันธุกรรมภายใต้สนธิสัญญาระหว่างประเทศ ซึ่งอาจเปลี่ยนแปลงแนวทางการบริหารจัดการทรัพยากรทางการเกษตรในอนาคต

การค้นพบตัวอย่างข้าวโพดยุคโบราณในหุบเขา Peruaçu ของบราซิลเป็นหลักฐานสำคัญที่บ่งชี้ว่าการทำให้ข้าวโพดเป็นพืชเลี้ยงอาจไม่ได้เกิดขึ้นในเม็กซิโกเท่านั้น แต่ยังอาจเสร็จสมบูรณ์ในอเมริกาใต้ การศึกษาเหล่านี้เผยให้เห็นถึงบทบาทสำคัญของชนพื้นเมืองในอดีตในการคัดเลือกและปรับปรุงพันธุ์ข้าวโพด ซึ่งยังส่งผลต่อความหลากหลายทางพันธุกรรมของข้าวโพดในปัจจุบันและอนาคต

ที่มา: https://phys.org/news/2024-12-ancient-maize-samples-brazilian-caves.html, https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.adn1466, https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.adn1466

################################################################

การค้นพบเข็มเย็บผ้าที่ทำจากกระดูกสัตว์ขนหนาโดยมนุษย์ยุคแรกในอเมริกาเหนือ


เข็มรูปตาที่ทำจากกระดูกสุนัขจิ้งจอกสีแดงซึ่งพบที่แหล่งโบราณคดีลาพรีลในเขตคอนเวิร์สเคาน์ตี้ รัฐไวโอมิง - Cr. Todd Surovell

ที่แหล่งโบราณคดี LaPrele ในรัฐไวโอมิง สหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นสถานที่ที่มนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์เคยล่าและชำแหละช้างแมมมอธเมื่อเกือบ 13,000 ปีก่อน นักโบราณคดีค้นพบว่า มนุษย์ยุคหินเก่า (Paleoindians) ใช้กระดูกสัตว์ที่มีขนหนา เช่น หมาจิ้งจอก กระต่าย แมวป่า (เช่น บ็อบแคต, สิงโตภูเขา และลิงซ์) รวมถึงเสือชีตาห์อเมริกาที่สูญพันธุ์ไปแล้ว มาทำเป็นเข็มเย็บผ้า เข็มเหล่านี้ถูกใช้ในการเย็บเครื่องนุ่งห่มจากขนสัตว์เพื่อให้ความอบอุ่นในสภาพอากาศที่เย็น

ผลการศึกษา
การค้นพบครั้งนี้ถูกเผยแพร่ในวารสาร PLOS ONE โดยนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยไวโอมิง นำโดย Spencer Pelton นักโบราณคดีของรัฐไวโอมิง การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่ระบุสายพันธุ์ของสัตว์และองค์ประกอบที่ถูกใช้ในการสร้างเข็มกระดูกยุคหินเก่าอย่างละเอียด

นักวิจัยเขียนไว้ในงานวิจัยว่า "ผลการศึกษาของเราให้หลักฐานที่ชัดเจนเกี่ยวกับการผลิตเสื้อผ้าปรับแต่งเฉพาะตัวโดยใช้เข็มกระดูกและหนังสัตว์ขนหนา เสื้อผ้าเหล่านี้ช่วยให้มนุษย์ยุคหินสามารถขยายขอบเขตการอยู่อาศัยไปยังพื้นที่หนาวเย็นได้สำเร็จ"

หลักฐานที่สำคัญจากแหล่ง LaPrele
ที่แหล่งโบราณคดีแห่งนี้ นักวิจัยพบโครงกระดูกแมมมอธวัยรุ่นที่ถูกฆ่าหรือเก็บเกี่ยวซาก รวมถึงเศษกระดูกเข็มเย็บผ้า 32 ชิ้นและลูกปัดกระดูกกระต่าย ซึ่งถือเป็นลูกปัดกระดูกที่เก่าแก่ที่สุดในอเมริกา หลักฐานทั้งหมดนี้ชี้ให้เห็นถึงการใช้ทรัพยากรสัตว์ในกิจกรรมที่นอกเหนือจากการหาอาหาร

การวิเคราะห์ตัวอย่างกระดูกเหล่านี้ทำโดยใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ เช่น ZooMS (Zooarchaeology by Mass Spectrometry) และ Micro-CT scanning เพื่อตรวจสอบองค์ประกอบทางเคมีของกระดูกและคอลลาเจนที่เหลืออยู่


มุมมองทางอากาศของแหล่งโบราณคดี LaPrele ใกล้เมืองดักลาส รัฐไวโอมิง - Cr. Todd Surovell

การใช้ทรัพยากรสัตว์เพื่อสร้างเสื้อผ้า
จากการเปรียบเทียบตัวอย่างกระดูกเข็มเย็บผ้ากับสายพันธุ์สัตว์ในยุค Paleoindian ซึ่งอยู่ในช่วง 13,500–12,000 ปีก่อน นักวิจัยพบว่ากระดูกสัตว์ขนหนา เช่น หมาจิ้งจอก แมวป่า และกระต่าย ถูกใช้ในการผลิตเข็มเหล่านี้ การค้นพบนี้ยืนยันว่ามนุษย์ยุคนั้นใช้เสื้อผ้าที่ตัดเย็บอย่างพิถีพิถันเพื่อป้องกันความหนาวเย็น และช่วยให้พวกเขาสามารถอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีอากาศหนาวจัด ซึ่งก่อนหน้านี้มนุษย์อาจไม่สามารถอยู่รอดได้

นักวิจัยกล่าวว่า "เข็มกระดูกและหนังสัตว์ที่ใช้สร้างเครื่องนุ่งห่มช่วยให้มนุษย์ยุคใหม่สามารถขยายพื้นที่การอยู่อาศัยไปยังเขตหนาวเย็นและเอาชนะภัยคุกคามจากอุณหภูมิที่เย็นจัดได้"

การดักจับสัตว์เพื่อวัตถุประสงค์นอกเหนือจากอาหาร
การค้นพบนี้ยังชี้ให้เห็นว่ามนุษย์ยุคหินเก่าไม่ได้ดักจับสัตว์เพียงเพื่อการบริโภคเท่านั้น แต่ยังเพื่อนำทรัพยากรอื่นๆ เช่น กระดูกและหนัง มาใช้ประโยชน์ในกิจกรรมอื่นๆ เช่น การทำเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัว

ความสำคัญของการค้นพบ
การศึกษาเข็มกระดูกยุคหินเก่าในครั้งนี้ไม่เพียงแต่ช่วยให้เข้าใจวิถีชีวิตของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ในอเมริกาเหนือ แต่ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของนวัตกรรมทางวัฒนธรรมและความสามารถในการปรับตัวของมนุษย์ การดักจับสัตว์ขนหนาเพื่อสร้างเสื้อผ้าแสดงถึงความก้าวหน้าในการใช้ทรัพยากรธรรมชาติในรูปแบบที่ซับซ้อนเกินกว่าที่คาดไว้สำหรับยุคสมัยนั้น

ที่มา: https://phys.org/news/2024-11-early-north-americans-needles-bones.html, https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0313610

################################################################

การค้นพบเครื่องดนตรีในศิลปะหินยุคโบราณของซิมบับเว


ตามรอยชายสามคนกำลังเล่นแตรที่ Guruve - Cr. Garlake, 1995 ใน Kumbani และ Díaz-Andreu 2024

การวิจัยล่าสุดโดยนักโบราณคดี ดร.โจชัว คุมบานี และ ศาสตราจารย์มาการีตา ดิแอซ-อันเดรอู เผยความสัมพันธ์ที่น่าสนใจระหว่างศิลปะหินยุคโบราณในซิมบับเวและเครื่องดนตรี โดยผลการศึกษานี้ได้รับการเผยแพร่ในวารสาร Azania: Archaeological Research in Africa

ศิลปะหินเป็นหนึ่งในแหล่งข้อมูลทางโบราณคดีที่สำคัญในซิมบับเว โดยเฉพาะทางตะวันออกของประเทศ แม้จะมีการค้นคว้าเกี่ยวกับศิลปะหินมาอย่างยาวนาน แต่ความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะหินกับเครื่องดนตรีกลับได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อย งานวิจัยนี้จึงเน้นไปที่ศิลปะหินที่สร้างโดย กลุ่มนักล่าสัตว์ยุคโบราณ ซาน (San) ซึ่งใช้วิธีการวาดภาพละเอียดบนผนังถ้ำและก้อนหิน ศิลปะหินของกลุ่มซานในซิมบับเวมักมีอายุประมาณ 2,000 ถึง 10,000 ปี ก่อนปัจจุบัน

ศิลปะหินกับการแสดงเครื่องดนตรี
นักวิจัยได้จำแนกเครื่องดนตรีในศิลปะหินออกเป็น 4 ประเภทตามระบบ Hornbostel-Sachs ได้แก่

✿ อีดีโอโฟน (Idiophones) เครื่องดนตรีที่เกิดเสียงจากการสั่นตัวเอง เช่น ลูกกระพรวน
✿ เมมเบรนโอโฟน (Membranophones) เครื่องดนตรีที่เกิดเสียงจากการสั่นของเยื่อ เช่น กลอง
✿ คอร์โดโฟน (Chordophones) เครื่องดนตรีสาย เช่น คันธนูดนตรี
✿ แอโรโฟน (Aerophones) เครื่องดนตรีเป่าลม เช่น ขลุ่ยและแตร


ผู้หญิงสองคนที่ Manemba ถือเครื่องดนตรีที่เขย่าแล้วมีเสียง - Cr. Kumbani และDíaz-Andreu 2024

ลักษณะของเครื่องดนตรีที่ค้นพบ
นักวิจัยพบว่าในศิลปะหินยุคโบราณของซิมบับเว มีภาพวาดเครื่องดนตรีหลากหลาย เช่น

✿ ลูกกระพรวน (Rattles) พบทั้งที่ถือด้วยมือและผูกติดกับแขนหรือไหล่
✿ กลอง (Drums) มักปรากฏร่วมกับภาพนักเต้น
✿ แตรและขลุ่ย (Trumpets and Flutes) แสดงให้เห็นว่าถูกใช้ในการแสดงร่วมกับการเต้นรำหรือพิธีกรรม
✿ ลูกดิ่งหมุนเสียง (Bullroarer) เครื่องมือที่สร้างเสียงโดยการหมุน

ในขณะที่ลูกกระพรวนแบบผูกขาที่พบมากในศิลปะหินของแอฟริกาใต้กลับไม่มีในซิมบับเว ซึ่งอาจสะท้อนถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรมระหว่างกลุ่มชนโบราณ


Mucheka ฉากที่มีคนหลาย ๆ คนถือลูกกระพรวน - Cr. Coulson, E_2013-2034-23011

ความเชื่อมโยงกับพิธีกรรม
เครื่องดนตรีในศิลปะหินมักปรากฏร่วมกับ สัญลักษณ์แห่งความทรงจำและพิธีกรรม เช่น

✿ ทรานซ์โมทีฟ (Trance Motifs) ภาพมนุษย์-สัตว์ผสม (Therianthropes), ท่าก้มตัว, ผมชี้ตั้ง, และรูปร่างที่ยืดยาว
✿ ภาพเหล่านี้สื่อถึงการเต้นรำในพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับการรักษาโรคหรือการเข้าสู่สภาวะจิตเคลิบเคลิ้ม
✿ ลูกกระพรวนและกลองมักเชื่อมโยงกับพิธีกรรม ขณะที่แตรและขลุ่ยมักใช้เพื่อความบันเทิงหรือประกอบการเต้นรำในบริบทอื่น

บทบาททางเพศและเครื่องดนตรี
การศึกษาแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างด้านเพศในผู้ใช้เครื่องดนตรี

ลูกกระพรวนถูกใช้ทั้งโดยชายและหญิง
เครื่องดนตรีประเภทแอโรโฟน เช่น ขลุ่ยและแตร ปรากฏเฉพาะในภาพวาดของผู้ชาย ซึ่งอาจสะท้อนถึงบทบาททางวัฒนธรรมที่เกี่ยวกับเพศ หรือความชื่นชอบส่วนบุคคลในสมัยนั้น

ดร.คุมบานี กล่าวว่า "เรายังไม่แน่ใจว่านี่เป็นเพราะสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่ลึกซึ้งหรือเป็นเพียงความชอบของผู้ชายในการเล่นเครื่องดนตรีเหล่านี้"

ความสำคัญของการศึกษา
การค้นพบนี้ช่วยเปิดมุมมองใหม่เกี่ยวกับการเชื่อมโยงระหว่างดนตรี ศิลปะหิน และพิธีกรรมในยุคโบราณ อีกทั้งยังเป็นแนวทางสำหรับการวิจัยในอนาคตเกี่ยวกับบทบาทของดนตรีในอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชนโบราณ การศึกษาเหล่านี้ช่วยเติมเต็มช่องว่างความเข้าใจเกี่ยวกับวิถีชีวิตและความเชื่อของมนุษย์ในอดีต.

ที่มา: https://phys.org/news/2024-11-archaeologists-reveal-musical-instruments-depicted.html, https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/0067270X.2024.2415211#d1e491

พอได้ที่กำลังจะเริ่มกำ
มู้สาระก็โผล่มาซะงั้น
อ่านจบนอนเลยดีกว่า

อ่านเพลินมากครับ ขอบคุณครับผม

อยากกินหอยนางรมตัวอวบๆ

น่าจะเรียงลำดับความสำคัญใหม่ ผมเข้ามาไม่อยากรู้เรื่องอื่น ต้องมาเสียเวลาไล่อ่าน ถ้าเป็นคนสมาธิสั้นคงออกไปแล้ว อาจไม่ได้สาระไร แต่ก็ขอบคุณครับ

เป็นวิธีป้องกันไม่ให้น้องชายหักโหมของผมด้วยครับ

ต้องขอโทษจริงๆครับ คอนเซ็ปต์คือเรียงลำดับบทความตามอายุความเก่าแก่ที่ค้นพบ อาจจะมีสลับกันบ้างอันสุดท้ายเพราะอายุไล่เลี่ยกัน ส่วนตรงหัวข้อค่อยจิ้มอีกทีตอนกระทู้ทั้งหมดเสร็จแล้ว บางทีหัวข้อเลยอาจมาไว บางครั้งก็อาจอยู่ท้ายๆแบบบทความนี้