ตามนั้นครับ ประสบความสำเร็จ Success แค่ไหนแล้ว

คำถามหมายถึง เพื่อน ญาติวัยใกล้เคียงกัน อาจจะ สมัยเรียนประถม มัธยม มหาลัย เงื่อนไขคืออายุ +_ไม่เกิน 5 ปี ครับ ทั้งสนิท กับไม่ได้สนิทอะไรกันก้อได้

คนท็อปของห้องสมัยเรียน ทำธุรกิจส่วนตัวจนร่ำรวย หรือไปประกอบวิชาชีพเฉพาะทาง บลาๆ

แล้วเพื่อนสอบได้ลำดับกลางๆของห้องเป็นยังไงแล้วบ้าง ลองแชร์เล่าสู่กันฟังครับ

ผมรวยสุดแล้วครับในห้องอ่ะ

ถ้าเป็นราชการ/เอกเชนก็เริ่มเป็นระดับอาวุโส หัวหน้างาน manager บางคนก็ ผอ.กรม กอง เล็กๆ

เอาแค่เรียนมาด้วยกัน

คนนึงเรียนคนละห้อง แต่ได้เรียนว่ายน้ำด้วยกัน เป็นเซเลปเริ่มจากเพจสอนแต่งหน้า จนไปเล่นหนัง ทำเพลง รวยไปละ วันเกิดทีนึงดาราที่ผมรู้จักอวยพรกันเพียบ ชีวิตดี๊ดี

อีกคนก็สนิทกับคนแรก มีความสามารถ มีเอกลักษณ์ เป็นคนดังในวงการกะเทย

รุ่นน้องอีกคนเป็นมิสทิฟฟานี่ ดังค่ด ๆ


ส่วนชายแทร่อย่างผมที่เคยแกล้งพวกเขา ทำงานออฟฟิศเงินเดือนหมื่นห้างับ

ที่ทำธุรกิจเองไม่เกี่ยวกับทำธุรกิจเดิมของที่บ้าน แล้วยังรอดได้อยู่ก้มีประมาณนึงคัรบ แต่ที่ปังจริงๆมีแค่คนสองคน

ปังสุดคือ ทำธุรกิจร้านตัดแว่น ที่ ตจว โตขึ้นแบบเห็นได้ชัดเลย ส่วนคนที่ทำร้านอาหารหลายคนเจอไปหนักตอนช่วงโควิด น่าเห็นใจ

แต่ถ้าเป็นพนักงานทำงานกับบริษัทใหญ่ๆไม่ได้ทำธุรกิจเอง แล้วไปได้ดีก้มีพอสมควร พวก คูโบต้า LINE ปตท อะไรพวกนี้

อันนี้รุ่น 30 กลางๆนะฮะ

ถ้าคนรวยสุดในรุ่นอยู่ที่ 1 ผมก็อยู่ราวๆที่ 7-8 อะ ถ้าวัดแค่ บ้านรถลูกเมียอะนะ แต่ถ้านับพอทด้วยผมน่าจะอยู่ราวๆ5-6กลางๆ

ไปไกลสุดถึงขั้นเสียชีวิตไปเเล้วก้หลายคนอยู่ครับ

ถ้าในฐานะหน้าที่การงานก้เป็นเจ้าของโรงพยาบาลเครือนึงเเหละ เเต่เค้ารวยมาเเต่เเรกเเล้ว คนอื่นถ้าราชการก้ระดับหัวหน้าฝ่าย กับรอง ผอ. เอกชนก้ระดับผู้จัดการปกติ หรือไม่ก้ออกมาทำธุรกิจเองก้เยอะ

เหนือนับล้าน ใต้เพียงไม่กี่คน แบบนี้ถือว่านับได้ป่ะ?

ถ้านับแค่คนธรรมดาก็เป็นเจ้าของกิจการระดับภูมิภาค สืบต่อจากครอบครัว ส่วนผมนี่อันดับท้ายๆล่ะ

ของผมอยู่ ตจว. ถ้านับหัวพีระมิดที่เคยเรียนมาซัก 4 คน เรียนเก่งคนนึง กลางๆคนนึง เรียนไม่เก่งอีก 2 คน ทำออนไลน์ 3 คนอีกคนนึงเป็นเซลล์ ที่มีบ้านหลังใหญ่ มีรถยนต์

แล้วก็ระดับกลางๆมีบ้านแฝดมีรถยนต์ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินมีอยู่อีกนิดหน่อย ที่เหลือน่าจะเป็นระดับใช้ชีวิตเดือนชนเดือนซะส่วนใหญ่ พนักงานทั่วๆไป ข้าราชการตัวน้อยๆ

เพื่อนห้องผมสมัย ม.ปลาย ไม่มีใครโดดเด่นแบบขึ้นสุดสักคน ก็เหมือนๆกันหมด รับราชการ เป็นพนงบริษัทก็ทรงๆ มีบางคนรับธุรกิจต่อจากที่บ้าน แต่ก็ไม่ได้แบบรวยเวอร์วังอลังการ และที่สำคัญ ทุกคนติดต่อกันตลอด พูดคุยกันตลอด นัดเจอกันบ่อยๆ มีความสุขดีครับ

ซ้ำ

เพื่อนคนเก่งสุดที่รู้จักตอนเรียนราม จบนิติ ราม 2 ปีครึ่ง สอบผู้พิพากษาได้ตอนน่าจะอายุ 27

เพื่อนที่สนิทตอนเรียนราม สอบตั๋วทนายได้รุ่นเดียวกัน รับราชการพร้อมๆกันแต่คนละหน่วยงาน ปัจจุบันเป็นผู้พิพากษาได้ 3-4 ปีละ

เพื่อนในกลุ่มที่เรียนไม่เก่งจบช้าสุดในกลุ่ม ปัจจุบัน พนง.สอบสวน ยศร้อยตำรวจเอก

เพื่อนที่นั่งเรียนเนติด้วยกัน คนนึงเป็นผู้พิพากษา คนนึงข้าราชการกำลังจะขึ้นชำนาญการพิเศษ อีก 3 คน ข้าราชการองค์กรอิสระ ไม่สอบอะไรอีกละดองตัวเองที่ชำนาญการ

รุ่นน้องสมัยรับราชการเป็นผู้พิพากษา 1 คน อัยการ 2 คน

ส่วนผมแย่สุด เป็นเป็ดที่พอมีเงินกินข้าว ทำธุรกิจส่วนตัว มีบ้านเป็นของตัวเอง 1 หลัง รถซื้อมามือสอง 2 คัน เงินสดน้อย เอาไปลงกับอย่างอื่นที่ขึ้นๆลงๆ

เอาจริงๆในรุ่นไกล้ๆกัน แถวบ้าและที่เรียนมัธยมด้วยกัน
(ที่บ้านอยู่ตรว. ที่ไม่ค่อยเจริญ)
ประสบความสำเร็จจนมีชื่อเสียงหรือรายได้ยกฐานะจริงๆไม่มีเลย (รายได้>1M/Y)

ส่วนตัวก็ไม่

ที่ยังเห็นอยู่ก็เป็นครูครับ ทั้งในกรุงเทพและในโคราช
ส่วนบางคนก็เปฺ็นนายทหาร
อีกคนก็ทำงาน การไฟฟ้าที่กรุงเทพ
บางคนก็เป็นตัวแทน AIA (แต่ในเฟสดูชีวิตร่ำรวยอู้ฟู่กว่าคนอื่นมากกกกก)
อีกคนออกจากผู้ช่วยพยาบาล มาขายไก่ย่าง ตับย่าง สานต่อธุรกิจพ่อแม่
อีกคนก็เป็นเภสัช
แล้วก็มีเป็นพยาบาลด้วย
ส่วนผมก็ด๊อกๆแด๊กๆ ทำงานห้างไปวันๆ

กันจอมพลัง