โห ท่านพิมพ์ซะนึกว่า ฟุตบอลปี 1950 อะไรแบบนั้น สมัยที่วอลคอตเล่นไม่ได้ย้อนไปนานขนาดนั้นครับ

และก็มักเป็นความเข้าใจผิดว่า สมัยก่อนแทคติกน้อย ยืนไม่เป็นระบบ


1 แทคติกสมัยนั้นมีปกติ ระบบการยืนอะไรก็มี แต่หลายเรื่องมันยังไม่มีคนแปล หรือแกะมาเล่าให้ฟัง แบบทุกวันนี้
ความรู้มันจำกัดอยู่ในวงเฉพาะ

2 รับลึกแบบไม่มีแบบแผนเลยก็ไม่ใช่ และมีการให้ปีกมาช่วยเล่นเกมรับปกติ

3 คนมักมีภาพจำไปเองว่า เนื่องจากช่วงดูบอลแรกๆ ตอนนั้นยังดูเพื่อความสนุก หรือ ตอนยังไม่ได้อ่านบทวิเคราะห์(เพราะแต่ก่อนยังไม่ค่อยมีคนแกะ หรือแปล )

4 แทคติกหลายอย่าง ถูกใช้มานานแล้ว แต่อย่างที่ผมบอกในข้อ 1 อย่าง 3-2-5 จริงๆก็เล่นกันตั้งนานแล้ว

ผมไปดูที่เขาแกะแทคติก ฟุตบอลเมื่อ 15-20 ปี หลายอย่างก็คือที่เล่นกันในปัจจุบัน แต่คนไทยพึ่งมารับรู้เท่านั้นเอง

เก่งเร็วกว่าเด็กที่อายุเท่ากัน แล้วก็ไม่พัฒนาอีกเลย

จะหมดสัญญาฟอร์มเข้มตลอด

เพราะความเก่งตอนดาวรุ่งกับตอนอายุเยอะมันไม่ต่างกันไง แต่ดีอย่างคือฝีเท้าคงเส้นคงวามาก มากแบบไม่มีขึ้นไม่มีตกถึงได้เรียกว่าดาวรุ่งตลอดกาลไง

ไม่ได้ดูแคลนนะ แต่คือดาวรุ้งตลอดปี

เก่งมั้ย สำหรับผมนะ ผมว่ามันอารมณ์เดียวกับนานี่แหละ

ตอนย้ายมา ความคาดหวังคือระดับโด้อ่ะ แต่ไปไม่ถึง

วัลคอตต์ก็คล้ายๆกัน ความคาดหวังระดับอองรี แต่ไปไม่ถึง

มันเลยโดนเนิฟหนัก

พวกเร็วมากๆ มันน่ากลัวจริงๆนะ พึ่งมาเข้าใจตอนเจอซาเน่ปีที่แล้ว วิ่งพุ่งเข้าไปดื้อๆ แต่หยุดไม่ได้ต้องยอมตัดฟาล์วเท่านั้น เข้าใจแล้วว่าทำไมนักเตะบาซ่ายุคนั้นถึงสัมภาษณ์ว่ากลัววัลค็อตที่สุด เร็ว คม แถมถ้ายิงไม่ได้ก็จ่ายตัดเข้าในแม่นอีก