อนุรักษ์นิยมไม่แย่ ที่แย่คืออนุรักษ์นิยมแบบไทย (สลิ่ม)

ไม่ครับ แล้วแต่เรื่อง ยิ่งพวกเรื่องประเพณี วัฒนธรรมต่างๆ ผมออกทาง Liberal ด้วยซ้ำ บางสิ่งมันก็ควรจะเปลี่ยนแปลงให้เข้ากับยุคสมัยจริงๆ

แล้วแต่ ตอบไม่ได้ บางวัฒนธรรม ก็เลิก ๆ ไปก็ดี เช่น พวกแห่ แมว แห่ บั้งไฟ

ขยะเยอะ และ ไม่ได้ช่วยอะไร ลอยกระทงอีก

รอยยิ้มหายไป อารมณ์ขันหายไป ความสดใสในวัยเด็กวัยรุ่นหายไป

เรียกว่าอยู่เป็น และไม่หัวเสรีและออกหน้าเหมือนตอนเด็กๆดีกว่า เนื่องจากต้นทุนชีวิตที่สูงขึ้น

คือบางอย่างยุคเราบางอย่างมันดีในยุคของเรา พอเราไม่ได้ไปหมุนตามโลกอะไรขนาดนั้นเมื่อเราแก่ตัวลง จะบอกว่าเหมือนพอใจแล้วไม่อยากเปลี่ยนแล้วมากกว่า พอโตขึ้นก็เจออะไรๆมากขึ้นด้วยแหล่ะเลยไม่ยอมเสียไปหรือหวงแหนสิ่งที่เราพอใจกับมัน แต่พอบังคับเปลี่ยนมันก็เลยตึงๆกันทั้งสองฝ่าย ตอนเด็กความสุขมันเล็กนิดเดียวพอโตมาความสุขมันใหญ่ขึ้นๆจนเราตอบแทนมันแทบไม่ได้แล้ว

โตขึ้น จะทำไรก็คิดแล้วคิดอีก
ตอนมหาลัย อยากได้ไรก็ซื้อ โตมาของเต็มบ้านขี้เกียจทิ้ง คิดถี่ถ้วนมากขึ้น มันจะรกบ้านมั้ย
ตอนมหาลัยเที่ยวถ่ายรูปเดินริมผาได้ โตมาเฉียดสุด1เมตรก็พอ
ตอนมหาลัย ซ้อมฮาล์ฟ แต่ไปมาราธอน โตมาขอซ้อม30-35โลให้ชินก่อน หลังจบมาราธอนจะได้ใช้ชีวิตปกติได้ ไม่ต้องท้องไส้แปรปรวน
ไม่ต้องปวดร้าวกับบันได หรือเดินถ่างไปทำงาน

ไม่จริงทั้งหมดทีเดียวครับ

ช่วง20ปลายๆ30ต้นๆผมเคยเอียงขวามากขึ้นกว่าเดิมถ้าเทียบกับโลกที่หมุนไป

แต่พอโตกว่านั้นก็เริ่มเปิดใจมากขึ้น เข้าใจคนรุ่นใหม่มากขึ้น คิดแบบก้าวหน้ามากขึ้น เรียนรู้สิ่งที่ตัวเองเคยตามไม่ทัน/ไม่อยากตาม

เอาง่ายๆไม่อยากแก่มาแล้วโดนเด็กมันล้อมาเป็นเหมือนพวก boomer ไดโนเสาร์ ล้าหลังตกยุค

ถ้ายังไม่รู้สึกว่าความคุ้นเคยกับสิ่งเดิมๆ เป็นเรื่องดี ก็แปลว่ายังแก่ไม่พอครับ

คนเราส่วนใหญ่พออายุมากขึ้น มักไม่ค่อยอยากเปลี่ยนแปลงอะไรจากสิ่งที่คุ้นเคย มันรู้สึกไม่ปลอดภัย รู้สึกแปลกแยก เรื่องนี้ผมว่าเป็นพฤติกรรมปกติตามธรรมชาติก็ว่าได้

สำคัญคือความใจกว้าง ยอมรับว่าโลกมันไม่ใช่ของเราอีกต่อไป ยุคสมัยของเรามันได้ผ่านไปเรียบร้อยแล้ว และคงต้องปล่อยวางให้อนาคตอยู่กับมือคนรุ่นต่อไป ไม่ว่าจะถูกใจหรือไม่ถูกใจก็ตาม

สำหรับพื้นที่ส่วนตัว ก็ขออยู่กับความคุ้นเคยเดิมๆ ให้รู้สึกอบอุ่นใจก็พอ