ช่วงพีคเล่นกองหน้า สไตล์ประมาณรูนี่ย์ที่ถนัดเท้าซ้าย ยิงหนัก ยิงคม ได้ทุกระยะ เลี้ยงบอลเฉย ๆ สกิลไม่หวือหวา

เริ่มยุคโรยราก็ประมาณรูนี่ย์ช่วงปลายชีวิตค้าแข้งเหมือนกัน ดร็อปลงมาเล่นกลาง เน้นเป็นตัวจ่ายบอล ไม่ขึ้นสูงมาก

ยุคโรยรา วิ่งอึดน้อยลง ก็ลงไปเล่นเซนเตอร์แทน

วัลคอต ครับ ใช้แต่ความเร็วไม่ใช้สมอง

คล้ายๆโรนัลดินโญ่

สมัยเด็กเบียวเจอราด

กลางไดนาโม มอปลายเล่นหลังกะโกล

ตอนนี้ได้ทุกตำแหน่ง เน้นเพลสซิ่งสุดไว้ก่อน

ปีก -> แบค -> นั่งกินเบีย

ตั้งแต่เล่นบอลเป็นก็มาจากประตูครับ ส่วนใหญ่เล่นข้ามรุ่นตลอด ติดทีมโรงเรียนได้ จังหวัดได้ แต่พ่อแม่ไม่สนับสนุน ให้เล่นออกกำลังกายพอ สมัย ม.ต้น ไปเล่นกับผู้ใหญ่เพราะเค้าขาดคน

สรุปวันแรกข้อมือเกือบหัก (กระดูกแตกเกือบเป็นสองท่อน) ก็รักษาไปตามสภาพ พอคิดว่าเริ่มหายดีก็ห้าวไปลงทีมอีก คราวนี้เป็นแบบเดิมเลย พอหายก็เล่นตำแหน่งเดิมอีก แต่เริ่มแหยๆละ เลยเปลี่ยนตำแหน่ง

ช่วงแรกสนามใหญ่เล่นปีกซ้ายขวาได้หมดเพราะช่วงนั้นวิ่งไว เปิดบอลแม่น แต่โดนเช็คล้ำหน้ากระจาย 555 พอรู้สึกว่าไม่ใช่ทางแล้วก็เริ่มถอยมาเล่นกลางรับ เพราะคิดว่าตอนนั้นขายาวเก้งก้าง อารมณ์เหมือนบุสเก็ตรู้สึกว่าตัวเองเล่นดี แล้วก็มีเล่นแบ๊คบ้าง ถ้าสนามเล็ก5คน 7คนก็เล่นเซนเตอร์ครับ

วัยรุ่น คาฟู

วัยร่วง ดารั่ว

ไม่เตะบอลแต่ไปรอจองร้านเบียร์ ตำแหน่งไหนดี

แบ็คซ้าย สายสปีด บ้าพลัง ยิงโหด ทีมโรงเรียนสมัยวัยสะรุ่น จน ACL ขาดครั้งแรกตอนอายุ 18 ผ่าตัดมาก็ไม่เหมือนเดิม แหยงไปหมด ได้แค่เตะฟุตซอลเล่นเบาๆ และ ACL ขาดซ้ำ+หมอนรองกระดูกฉีกขาด อีกทีตอน อายุ 35 หลังจากผ่าอีกรอบ ปัจจุบันเลิกเตะบอลแล้วครับ

สมัยประถมชอบเล่นโกล เพราะรู้สึกตัวเองเหนียว

พอโตมาเริ่มสายตาสั้น เลยเปลี่ยนไปเล่นตำแหน่งอื่นๆแทน

ปัจจุบันวัยทำงาน เล่นเป็นแบค ประจำทีมออฟฟิศแล้ว แข่งทีไรยืนหลังตลอด เพราะไม่ค่อยมีแรงวิ่ง

ผมเล่นเซ็นเตอร์ฮาล์ฟ

มองตัวเองละเหมือนอีแวนส์เลย สมัยหนุ่มๆนี่มีจังหวะเหวอ จังหวะหลุด แต่วิ่งไม่มีหมด ตามไปเก็บงานตัดฟาล์วได้ พอตอนนี้ 30 กลางๆ เพิ่มความเก๋ามา นิ่งขึ้น แต่ความเร็วลดลง เจอตัวเร็วๆกระชากหายตามไม่ค่อยทัน

ประถม - ม.ต้น นี่โอเว่น กับร็อบบี้ คีน

ม.ปลายไปมหาลัยปี 4 เจอร์ราร์ด

ติดทหาร - ออกจากรม โรนัลโด้


เรียนต่ออีก 4 ปี ก็มีราร์ดกะโด้ ผสมกัน

14 ปีให้หลัง ปัจุบัน คริสเตียน โพลเซ่น + ลูคัส เลว่า สไตล์เล่นเล่น บอลไม่ไล่ ส่งไกลไม่ได้ ใกล้ไม่ตรง ยิงเหมือนส่งคืน

สมัยเด็กๆ เล่นแบ็ค เพราะวิ่งขึ้นลงไม่มีหมด
โตขึ้นมา เล่นกลางรับ เพราะตัดบอลดี ถึงจะออกบอลกากก็เถอะ
ตอนนี้ ได้เล่นปีก ตัววิ่ง เพราะเพื่อนวิ่งไม่ไหวแล้ว

โจโคล

ประถม มัธยม วิ่งพล่าน ใช้ความเร็ว เข้าใจว่าตัวเองเป็นศูนย์หน้าตัวโหด เพราะเป็นตัวหลักของเพื่อน แย่งตัวเราไปทีมมันตลอด

พอขึ้นมหาลัย เหมือนคนเตะบอลไม่เป็น เพราะมีเพื่อนคนนึงที่เวลานั่งพักชอบวิเคราะห์การเล่น เออพึ่งรู้ว่าเราเล่นมั่วบ้าพลังนี่หว่า แต่ก็ยังเล่นแบบตัวจี๊ดอยู่เพราะวิ่งเร็ว ชอบเล่นปีกซ้ายเพราะง่ายดี

พอปีหลังๆ ถอยไปเป็นกลาง สุดท้ายจบที่กองหลัง

ปัจจุบัน แขวนสตั๊ด เดินขึ้นบันไดยังแทบไม่ไหว