ผมมีลูกตอนนี้ 3 ขวบแล้วผ่านการบินไปฮ่องกง 1 รอบ + ญี่ปุ่น 2 รอบนะ
คุณต้องรู้จักนิสัยกิจวัตรลูกคุณก่อนเลยลำดับแรกสำคัญมาก ปกตินอนกี่โมง กินนมกี่โมง
เลือกบินช่วงเวลาที่มั่นใจว่าเค้าจะหลับแน่นอนอย่าไปเสียดายราคาตั๋ว
ก่อนบินอย่าให้นอนก่อนเด็ดขาด ตอนอยู่ที่สนามบินผมให้วิ่งเล่นเต็มที่เลย ขึ้นเครื่องกินนมแปปเดียวสลบ
ภรรยาผมเตรียมของเล่นไปอย่างเยอะเอาไว้หลอกล่อ ถ้าไม่ได้ผล ขนม+iPad คือแผนสุดท้าย เงียบแน่นอน

สงสารตัวเองดิ จ่ายตังมานั่ง เจองี้ ไม่ได้มาขอนั่งฟรี
จะไปเห็นใจพ่อแม่เด็กทำไม
รู้อยู่แล้วว่าเด็กร้อง มันรบกวนคนอื่น ยังไม่เห็นใจผดสคนอื่น เอาเด็กขึ้นเครื่องมาด้วย

แต่ก่อนผมจะด่าพ่อแม่เลยที่ไม่ดูแล พามาทำไม แต่ตอนนี้มีลูกก็พอเข้าใจว่าบางทีมันจำเป็นจริงๆ เตรียมอุ้มตลอดการเดินทาง วางปุ๊บร้องปั๊บ

รำคาญอีพ่อแม่พวกนี้มากที่อยากจะเที่ยวจัดจนต้องพาลูกไปด้วยแล้วก็ควบคุมอะไรไม่ได้เลยสนุกครอบครัวตัวเองลำบากคนทั้งลำอุบาทว์จัดคับ

นั่ง economy ยังรำคาญอ่ะ ถ้าผมนั่ง business แล้วเจอแบบนี้ผมลุกขึ้นไปด่าแน่นอน

เห็นใจตัวเองสิ

เด็กเล็ก ถ้ายังใส่แพมเพิสอยู่ ไม่ควรพาขึ้นเครื่องเลย ถ้าไม่มีเหตุจำเป็น อย่างไปเที่ยวนี่ไม่ใช่เหตุจำเป็นแน่นอน

ตอนที่ผมไปเที่ยว ลูกผมตอนยังเล็กมาก ๆ (ตอนนั้น 2 ขวบครึ่ง) ผมก็ไปกับภรรยา 2 คน

ให้ลูกอยู่บ้านสักอาทิตย์มันไม่เป็นไรหรอก ปกติเราอยู่กับลูกทุกวันอยู่แล้ว

ซึ่งถ้าเด็กเล็กไม่เคยเจออากาศหนาวกว่า 20 องศา แล้วจู่ ๆ จะให้ไปเจออากาศต่ำกว่า 0 องศา

ผมไม่เข้าใจว่าเราจะเอาลูกไปเสี่ยงทำไม ขึ้นเครื่องต่อให้ไม่ร้องได้ แล้วไม่กลัวป่วยเพราะอากาศเปลี่ยนเหรอ

เด็กเดินเองก็ไม่ได้ แถมเราก็ต้องแบกของ ถือของอีกเยอะแยะไปหมด

ผมเห็นด้วยกับเม้นที่ว่า มันเป็น challenge ของพ่อแม่มากกว่า

ผมยังไม่มีลูก แต่เคยช่วยเลี้ยงหลานตอนเล็กคนนึง

ในมุมผมเข้าใจทั้งสองฝ่ายนะ แต่ถามว่าเห็นใจใครก็คงต้องตอบว่าเห็นใจตัวเอง

ละยิ่งเป็นไฟล์ทดึกแบบนี้ด้วยนะ การนอนไม่ได้เพราะมีเด็กร้องแบบนี้โคตรอยากจะบ้าตาย

ผมเคยมีเด็กร้องไห้อยู่ข้างหลังติดกันเลย ร้องแบบแหกปากตะโกนสุดจนเสียงคอจะแตก

พ่อแม่นั่งเฉ้ยยย ละไฟล์ทนั้นผมเหนื่อยมากอยากนอน ใส่หูฟังครอบหูแบบ anc ยังเอาไม่อยู่

เสียงมันทะลุเข้ามาจนไมเกรนจะขึ้น ตั้งแต่นั้นเห็นเด็กคือตั้งแง่ไว้ก่อนเลย อกจะแตกตาย

ยังไม่มีลูก เห็นใจครับ

มีลูกเมื่อพร้อม คือคำตอบสุดท้ายครับ

ผมเคยนั่ง Flight กลางคืนยาว 10 ชั่วโมง เด็กแหกปากร้องไปประมาณ 7 ชั่วโมง
ส่วนอีกสามชั่วโมงเด็กก็ร้องเหมือนกัน แต่มันเป็นเวลาเสริฟอาหาร สังเกตได้เลยว่าผู้โดยสารบนเครื่องไม่พอใจ เหมือนบางคนหวิดมวยกับพ่อแม่เด็กแล้วด้วย ในใจผมนี่ยังแอบคิดเลยว่าอยากหาอะไรจับยัดปาก เพราะบางคนไม่ใช่ทารกอะ เป็นเด็กที่แบบรู้เรื่องแล้ว

สรุปแทนที่จะไปถึงแล้วเที่ยวสบายๆ ดันป่วยฟรีไป 1 วัน
เดี๋ยวนี้ดีหน่อยมีหูฟังช่วยตัดเสียงรบกวน ก็พอจะช่วยได้บ้าง

ไม่เข้าใจคนที่ชอบพาลูกเด็กๆ ที่ยังไม่โตพอไปเที่ยวเหมือนกัน คือถ้าบินในประเทศมันแปปๆ อะ ไม่กี่ชั่วโมงก็ลงแล้วมันยังพอไหว ต่อให้ประเทศใหญ่ๆ ก็ไม่ได้บินนาน

แต่ไอ่พวกบินข้าม Timezone ข้ามทวีปนี่ เอามาทำไมถ้าลูกตัวเองคุมไม่ได้

เตรียมหูฟัง ที่อุดหูไปครับ ใจเขาใจเรา

พ่อแม่ที่พาเอาลูกขึ้นเครื่องได้นี่คือ มีลูกเมื่อ (การเงิน) พร้อม แทบจะทั้งนั้นนะครับ

ลองหาเช้ากินค่ำ ทรงคุณแม่วัยใส ทำแบบนี้ไม่ได้หรอก

ก็เลยไม่แน่ใจว่า คำว่า มีลูกเมื่อพร้อม นี่เอาอะไรเป็นเกณฑ์กันนอกจากเรื่องเงิน (ซึ่งสุดท้ายพวกมีเงิน ไม่คิดมีลูกก็มีถมไป)

ส่วนเรื่องอื่นเห็นด้วย เด็กเล็กนี่ไม่สนอะไรอยู่แล้วนอกจากให้พ่อแม่สนใจตน กรรมมาตกกับคนร่วมเดินทางนี่สิ

พึ่งมาคิดได้เมื่อกี้ว่า ... ไม่ใช่ตอนเด็กๆ บางคนใน ss ก็ร้องลั่นแบบนี้หรอกนะครับ แล้วตอนนี้มาหงุดหงิดใส่ นึกย้อนไปแบบนี้ก็เออวะ

ตัวเองตอนเด็กทำไหมวะ ถามแม่แปป

อ่านในนี้แล้วเข้าใจเลยว่าทำไม อัตราการเกิดบ้านเราถึงน้อยขนาดนี้ บางคนด่าตัดสินพ่อแม่ไปก่อนแล้วยังทันรู้คอนดิชั่นเค้าเลย ความจำเป็นของเค้า หรือ พ่อแม่อาจพยายามที่สุดแล้วก็ได้

ผมเองมีลูกแต่ผมเองก็ทำการบ้านไปก่อนทุกครั้ง เลือกไฟท์ที่เป็นเวลาหลับกลางวัน ระหว่างวันหากิจกรรมให้เหนื่อย เตรียม snack ลูกอม ระหว่างไฟท์ ลูกผมเครื่องบิน เทคออฟ หลับทุกครั้ง ไม่เคยร้อง

แต่เด็กมันไม่เหมือนกัน เลี้ยงเหมือนกันสั่งสอนเหมือนกัน มันก็ไม่ใช่ว่า ผลลัพท์มันจะเฟมือนกัน

ที่ผมจะสื่อคือ ผมเข้าใจคนรำคาญนะ แต่ก็อยากให้สังคมปล่อยๆให้เด็กบ้าง แค่นี้ก็แทบจะไม่มี เบเนฟิท ฟาซิลิตี้ สิ่งจูงใจให้คนมีลูกแล้ว(เทียบกับต่างประเทศ) พอคนไม่มีลูกประเทศขาดแรงงาน ไปเอาต่างด้าว immigrants เข้ามา พวกก็บ่น immigrants อีกอ่ะ

ท่า่นมีลูกไหมครับ

มีครับ ไม่ค่อยงอแง พาไปที่สาธารณะไม่เคยมีปัญหา

แต่ก็ไม่กล้าพาขึ้นเครื่องบิน รอโตจนควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้ก่อน