สุดท้ายแก่ตัวไป อยู่สภาวะแวดล้อมในรูปคือดีต่อร่างกายด้วย

กทม วุ่นวายไหนจะมลภาวะ แก่แล้วพวกแกจะเที่ยวไหนนอกจากอยู่บ้าน

ตอนนี้ยัง

อนาคต ไม่รู้

ไม่เอาอะ ชอบทำงาน ชอบอยู่กับผู้คน คุยกับคนหลากหลายประเภท ชอบเที่ยว ชอปของกินที่พลุกพล่าน มีแสงสี มีชีวิตชีวา

ผมไม่แน่ใจเลยว่า ทำไมแนวคิดประมาณว่า พอถึงจุดนึง การย้ายไปอยู่ที่ไกลๆสงบๆ เป็นเป้าหมายที่ต้องการ

มันถึงโผล่มาเยอะแยะในช่วงหลัง อยากรูัเหมือนกัน ถ้าถามใจตัวเองจริงๆ มีกี่คนที่อยากย้ายจากถิ่นเดิม

ยังไม่เป็น และคงไม่เป็น แต่ถึงจะเป็น ก็ไม่ใช่ความฝัน

เพราะบ้านยายก็แนวๆนี้แหละ แต่เจริญกว่าในภาพอีก และเป็นเชียงใหม่

ไม่รู้สิ คิดว่ามันน่าเบื่อจัด ไม่มีไรทำ ปลูกผักทำสวนก็ไม่ชอบ ให้ชิลทุกวันในบ้านในสวน ก็คงเบื่อจัด

แนวนี้เต็มที่จ่ายตังไปโรงแรมก็คงพอ มีดีดีเยอะแยะ

ไปพักผ่อนชั่วคราวได้ แต่ไม่อยู่ตลอดละกัน ผมชอบแสงสีกะวัตถุนิยม

มีบ้าน(อยู่อำเภอเมือง) มีอาชีพ มียานพาหนะ(ทั้งรถยนต์และมอเตอร์ไซด์) ไม่มีหนี้ มาเลยครับ อยู่สบายและมีความสุขมากแน่ๆ จากประสบการณ์ผมผู้กลับจาก กทม. มาทำงาน ตจว. หลัก 10+ ปีแล้ว

สัญญาว่าแค่คุยนะ เพื่อนคนนี้

ผมนึกถึงหน้า ไอ้หมอ ทีวีสี

ช่วงโควิดเลย

เอาแบบบ้านพ่อแม่ผมแล้วกัน


อยู่ในโซนรอบนอกของอำเภอเมือง จังหวัดใหญ่ของภาคอีสาน

อยู่ห่างจาก โลตัส 15 นาที

อยู่ห่างจากสนามบิน 25 นาที

อยู่ห่างจาก รพ ศูนย์ 35 นาที

อยู่ห่างจากเซนทรัล 40 นาที

ถ้ามีเงินผมก็อยู่กทม.นะแต่เอาชานเมือง

เรียบง่าย

มันคำพูดของคนมีตัง