เอาจริงถ้าประเทศเราสาธารณูปโภคพิ้นฐาน ครบและดีนี่ อัตราการว่างงาน จะไม่เป็นปัญหาขนาดนี้เลยนะ พอสาธารณูปโภคกากนี่ คนรุ่นใหม่แบกหมดในทุกเรื่อง เอาแค่ต่างจังหวัด จบมาต้องมีรถถึงจะสร้างงานสร้างโอกาสได้ มันก็ยากตั้งแต่เริ่มเลย ไม่งั้นต้องไหลเข้ากรุงอีก อันนี้มองแบบภาพรวมนะ อย่าเอามองแบบตัวบุคคล ความขยันความขี้เกียจเข้ามา มองในแง่การบริหาร

เครื่องยนต์เราติดดีอยู่อย่างเดียว คือการท่องเที่ยว อุตสาหกรรมการผลิตเราไหลออกไปเพื่อนบ้าน แล้วไม่ยอมปรับตัวเลย เอาแค่สร้างการผลิตในประเทศก็ไม่ทำอีก จริงๆ มันหยิบเอาปัฐหาด้านสามธารณูปโภคมาอัดเข้าการผลิตบ้านเราได้นะ

สินค้าจีนก็ทะลักแบบที่ตอนนี้ใครบอกจะขายออนไลน์นี่ ผมยิ้มแห้งๆให้เลย มันได้แหละ แต่มันจะประสบความสำเร็จกันน้อยมาก

ภาษีก็ใช้ไม่ถูกจุดเต็มไปหมด เดี๋ยวด่าก็มีคนที่เค้ามองเป็นปกติมาปกป้องอีก เห้อ เงินแต่ละอย่างที่เอาไปใช้ถ้าอัดเข้าการพัฒนานวัตกรรม การพัฒนาบุคคละ นะ ด้วยทรัพยากรที่เรามี เราก็ติดเครื่องได้แรงไม่แพ้ใครหรอก แต่นั่น่หละ

ทุกวันนี้ผมกอบโกยจากงานที่ทำให้มากที่สุดไม่ผลิตลูกเพิ่มละ แต้มต่อจะได้มีมากหน่อย และถ้าเค้าอยู่ที่นี่ต่อการไม่มีลูกต่อ ผมก็อาจจะพึงพอใจละ จบสายงานของผม ที่รุ่นลูก

งานพอมีเละ แต่รับแต่วุฒิ ปวช ปวส ม.6 เยอะ กว่า ป.ตรี เงินน้อยกว่า เลยเลือกงานกัน ตจว

เอาจริง ถ้าแบบได้จบแบบเทพๆมีฝีมือและไม่ได้อดอยาก ใครมันจะอยากมาทำงานง่อยๆและไม่ได้ช่วยให้ชีวิตก้าวหน้าล่ะ ตอนผมจบใหม่ผมก็เป็น

ลุยงานวันละ 9 ชม.กว่าๆ(พัก 1 แต่ก็เหมือนไม่ได้พักเพราะแค่กินข้าวก็หมดละ) หยุดสัปดาห์ละวัน เงินเดือนหมื่นกว่าๆ ถ้าไม่ใช่ว่าไม่มีจะกิน ใครมันจะไปทำ

ยอมทำ Freelance กิ๊กก๊อกได้เดือนละไม่กี่พัน พอมีกินอยู่บ้านไปวันๆดีกว่าอะ อย่างน้อยก็ไม่กดดัน (พูดในฐานะที่ครอบครัวพอมี ไม่ได้อดอยากอะนะ)

สาเหตุเพราะหางานยากผมเข้าใจว่าก็เป็นส่วนใหญ่นะฮะ แต่ผมอยากรู้ว่าไอ้พวกที่เรียนจบแล้วตั้งใจที่จะยังไม่หางานทำ ตั้งใจไปพักผ่อนก่อนทำงานประมาณ 1 ปีนี่มีสัดส่วนคิดเป็นกี่เปอร์เซ็นฮะ พวกรุ่นพี่หลานผมนี่มีหลายคนจัดๆเลย ด้วยความสามารถ ด้วยดีกรี ยังไงก็หางานทำได้อยู่ล่ะ แต่ตั้งใจไม่ทำงาน ตั้งใจหยุดพักหลังเรียนจบก่อน 1 ปี แล้วค่อยทำงาน แล้วพอครบปีนึงค่อยไปหางานทำ ส่วนใหญ่พวกนี้ได้งานดีด้วยนะ

คำถามท่านช่างทรงคุณภาพ จริงๆ มันต้องชี้ข้อมูลนี้ด้วยครับ เห็นด้วยมากๆ จะรู้ว่าบ้านเราผลิตแรงงานโคดสะเปะสะปะ ผิดกับเวียดนามที่หลายปีหลังมุ่งมากๆ

งานน่าจะหายากขึ้นจริง

ส่วนถ้าอยากได้งานจริงๆไม่ยากแน่ๆ แต่มันจะตกเป็นได้รายได้น้อย หรืองานที่ต่ำกว่าวุฒิที่ศึกษามา ไม่พอใช้

ไม่แปลกใจกับข่าวนี้เลย เท่าที่รู้จากเพื่อนๆที่ทำงานบริษัทใหญ่ๆ รวมถึงบริษัทผมเองด้วย ส่วนใหญ่คือ freeze headcount กันตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วครับ และถ้าจำเป็นต้องจ้าง ก็เลือกจ้างเป็น Outsource แบบสัญญาจ้าง

ถ้าบริษัทใหญ่ๆที่มี % Growth มากที่สุดในประเทศยังเลือกทำแบบนี้ ส่วน SME ไม่ต้องพูดถึง โดนจีนตีเอาๆ แค่ บ ไม่ล้ม ไม่ไล่คนออกก็เก่งมากแล้ว มันจะเอาภาคส่วนไหนมาเพิ่มการจ้างงานในประเทศล่ะ

นโยบายบริษัทช่วงนี้ Compact line ลดคนทำงาน ลดโมชั่นการทำงาน เน้นเครื่องจักร เน้นคาราคุริ
และแรงงานคนจะลดลงไปเรื่อยๆ ยิ่งค่าแรงขั้นต่ำขึ้น นายจ้างมีโอกาสลงทุนเครื่องจักรมาทำงานแทนคนมากขึ้นอีก

ขนาดงานราชการยังรับวุฒิ ปวช. ปวส. มากกว่า ป.ตรีเลย

งานอาจจะพอมี แต่งานที่มีเงินพอเก็บหลังใช้มากกว่าค่าครองชีพมันหายาก
มันแพงไปหมด ทำงานเริ่มๆได้เก้าพัน-หมื่นสอง ค่าเดินทางค่าที่พักก็หมดไปละเกินครึ่ง
ส่วนตัวมองว่ามันไม่สมดุลย์กัน จะว่าเขาเลือกงานมันก็ใช่นะทำทั้งทีต้องมีพอใช้ทำไปเหนื่อยไม่เหลืออะไรเอาอะไรไปพอเพียงละ

STEM ยังไงก็ไหว

เรียนให้มันเก่งๆก็พอ

Freelance เค้าก้นับว่าว่างงานนิ

วันนึงคุยกะเพื่อนสมัยมัธยม
เดินเจอกันในห้าง
มันขบบัญชี ม.ดัง ทำงานมานาน ประสบการณ์ในสายงานเยอะ
บอกสุ่มเสี่ยงจะโดน lay off

ผมถาม “พนักงานบัญชี เนี่ยนะ“
มันบอกใช่ เพราะหลังๆ ใช้ AI ทำได้หมดแล้ว


บัญชียังตกงานอยู่ ยากจัดๆ

ค่าครองชีพแพง

ค่าแรงตามไม่ทัน

พอปรับค่าแรง ค่าครองชีพขึ้นอีก

เหมือนหาสมดุลไม่เจอ

ทีนี้คนติดรายได้กันเยอะเช่น

เคยรับสูง ย้ายที่ต้องได้เพิ่ม

หรือบริษัทมี budget ให้ฝ่ายนี้เท่านี้มันชนเพดาน

บางทีต้องเลือกรับ กลายเป็นเน้น 1 หัวหน้าเก๋งๆ แล้ว + entry level เอา

เท่าที่คุยๆกับเพื่อน mid level ประมาณ ซีเนี่ย manager ตอนนี้บางคนก็ว่างปีนึง

แข่งกันเปิดร้านขนมขาย