ดูจบนะ แต่ไม่ได้อิน เพราะไม่สนิทกะย่ากะยาย

ย่า+ยายเสียตั้งแต่เด็กๆละ

ผมชอบน่ะ ตอนจบก็ประทับใจอยู่ ซึมนิดๆถ้าอยากอินก็ค้องดูจนจบอ่ะครับเพราะมันอธิบายตอนจบแค่นั้นเลย

ดูได้เรื่อยๆนะอายุ40+ด้วยมั๊งเลยอิน มันเหมือนตัวเองสมัยก่อนตอนตาอยู่ก็นิ่งเฉยไม่ให้ความใส่ใจพอเสียมาก็มานั่งร้องไห้ฟูมฟาย ตอนนี้เหลือยายเข้าบ้านไปหาแม่เห็นยายนั่งเหม่อไม่มีไรทำเลยซื้อมือถือให้นั่งไถก็ช่วยให้แกมีรอยยิ้มได้อยู่นะ

ดูจบครับ ตีเป็นคะแนน 7.5/10

หนังเล่าง่ายๆเอื่อยๆ ถ้าคนที่มีประสบการณ์ครอบครัวแบบนี้ หรือใกล้เคียงก็จะอิน เข้าใจเนื้อหาหนัง

เหมือน สัปเหร่อ ถ้าคนไม่เข้าใจวิถี คนอีสาน ก็จะไม่อินกับหนัง

ซึ่งทั้งสองเรื่อง คล้ายกัน คือเล่าง่ายๆ เรื่องพื้นฐานทั่วไปที่คนส่วนใหญ่ประสบพบเจอ

จบ แต่ไม่อิน

ดูจบ ถ้าเทียบกับหนังไทยด้วยกัน หนังโอเคเลยสำหรับผม หนังถ่ายทอดมาได้กำลังดีเลยนะ ไม่ได้ต้องมาเค้นอารมณ์แช่ซีนสโลโมชั่นบีบน้ำตาคนดูเว่อวัง

ดูจบแล้ว ร้องไห้เพราะคิดถึงคุณตาที่เสียไป ไม่ได้อินอะไรกับหนังเลย

ถามว่าตรงกับชีวิตไหม ก็ไม่ได้ตรงอะไรขนาดนั้น ที่ตรงคือเป็นบ้านเชื้อสายจีน แต่เซ็ตติ้งที่เหลือแทบไม่ตรงเลย น้าๆบ้านผมอาจจะมีคนที่ไม่ได้ชีวิตดีเลิศ แต่ก็ไม่ห่วยขนาดบทเฮียเผือกในเรื่อง ส่วนแม่ผมที่มีเงิน ถึงจะทำงานเยอะแต่ถ้าถึงเวลาครอบครัวแม่ผมให้ได้ตลอดนะ มันเลยไม่อินกับบทของลูกๆอาม่าเท่าไหร่

ส่วนการแสดง บทบิวกิ้นมันดีมากเลยนะ แต่เอาคนที่แสดงดีกว่านี้ไม่ได้แล้วจริงๆเหรอ เสียดายบทจัดๆ กลายเป็นตัวสมทบนี่กินขาดเลยในแง่การแสดง

เป็นผนังที่ผมเสียน้ำตาในรอบหลายปี หลายๆอย่างเหมือนกันที่เจอตอนเด็กครับ เลยอิน

ไม่คิดจะดูครับ เพราะไม่ชอบแนวนี้

เซ็ตติ้งโคตรเหมือนชีวิตจริง แต่การดำเนินเรื่องไม่ได้เลย ไม่อิน
ตัวละครบางตัวก็จะใส่มาเพื่อ? เหมือนยัดมาเพราะไม่รู้จะให้เรื่องมันดำเนินยังไง

บอกตามตรง ผมเฉยๆกับเรื่องหลานม่าเลยอ่ะครับ ผมปฏิบัติกับผู้ใหญ่ในบ้านแบบไม่เคยหวังผลด้วย

ตอนพ่อผมป่วย ผมอยู่ ป.6 - ม.1 หามพ่อไปอาบน้ำทุกวันจนแกเสียนั่นแหละครับ

ตอนตาผมป่วย ผมจบมหาลัยใหม่ๆยังไม่เริ่มทำงาน ไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาล เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวอาบน้ำให้

ปีใหม่นอนเค้าท์ดาวน์กับตาที่โรงพยาบาล แถมโดนสปอยเนื้อเรื่องในเฟสบุคซะเรียบ เลยไม่ได้รู้สึกอยากดูเลย

ตอนเขาสุขภาพดี ผมแทบไม่ทะเลาะกับคนแก่ในบ้านเลย มีเถียงบ้าง แต่แทบไม่ขึ้นเสียงเลย

ผมก็เลยไม่ค่อยอินกับหนังที่มาทำดีกับคนแก่ในครอบครัวตอนที่เขาป่วยนี้แหละครับ

รักหลานไม่เท่ากันจริง แต่ก็ให้ทุกอย่างที่เขามีเลยครับ ชีวิตผมไม่มีติดค้างกับคนแก่ในบ้านเลยครับ

ผมพยายามทำความเข้าใจ พูดจาสุภาพไว้ก่อน ยิ่งโตมาวัยทำงานแล้วผมแทบไม่มีขึ้นเสียงกับยายเลยครับ

ไม่อินตรงที่บิวกิ้นมาเพื่อหวังจะได้บ้านอาม่าเลย