เชน ธนา ก้อมาฝีแตกตอนนี้ เห็นบอกรับผลกระทบมาจากโควิท

เพื่อนกับญาติผมก้อเลิกกิจการช่วงนั้นเหมือนกัน ญาติเริ่มฟื้น แต่เจ็บเลยอะ เห็นว่าหมดไป 50 ล้าน แต่เพื่อนยังไม่กลับฝั่งเลย

ขนาดเซียนๆ เก่งๆ ยังจอดได้เลยครับ

ธุรกิจโรงแรมเขาใหญ่ เปิดมา 20 กว่าปี สำเร็จ ต่อยอดไปสร้างสวนน้ำ แล้วก้ คอนโดระดับลัคชัวรี่

เจอโควิดเข้าไปหงายล้มเป็นโดมิโน่เลยครับ คอนโดก็สร้างไม่เสร็จ โดน ลุกค้าไล่ฟ้องขอเงินคืนไม่รู้กี่ห้อง

เมื่อก่อน จ้างพนักงาน มีเลขา ติดตามไม่รู้กี่คน ทุกวันนี้ ต้องลงมาบริหารเอง เพื่อเซพค่าใช้จ่าย

เดาๆว่า ปีหน้าคงไม่รอดแล้วน่าจะปิดตำนาน โรงแรม 20 ปีแห่งนี้ หนี้สินน่าจะหลักพันล้าน

คนที่ประสบความสำเร็จมาทั้งชีวิต ยังล้มได้เลย นับภาษาอะไรกับคนพึ่งแจ้งเกิด

ตอนโควิทโดนไป 2ร้าน ประมาณ 3ล้านบาท ร้านอาหารกับธุรกิจขายเสื้อผ้า

แต่ช่วงโควิทก็ได้คือจากการ short หุ้น มาเยอะพอสมควร

สุดท้ายเลิกทำธุรกิจอื่น จนตอนนี้เทรดหุ้นเต็มตัวละครับ

เพราะความรุ้ด้านการตลาดไม่เก่ง

เชนเขาขายของบางทีไม่ต้องพึ่งหน้าร้านนะครับ
ช่วงโควิด จริงๆก็เซฟตัวเอง ลดโฆษณา แล้วทำร้านออนไลน์ ขายผ่านแพลทฟอร์มอื่น คนที่มีกำลังซื้อเขาก็ยังซื้อได้
จะมาทำโปรโหดระห่ำ แล้วบิดซัพพลายเออร์ อ้างโควิดไม่น่าจะใช่นะครับ

ส่วนคนที่รู้จักที่ไปๆกัน ส่วนใหญ่จะเป็นธุรกิจที่ต้องพึ่งหน้าร้าน หรือธุรกิจที่ไม่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตนะครับ
อย่างร้านอาหาร ร้านเหล้า ที่ห้ามนั่งห้ามขาย โรงงานบางอย่าง ใครสายป่านไม่ยาว อาจจะไปได้

ร้านผมเอง ก่อนโควิดคือพีคมากในระแวกนั้นเรียกว่าท็อปๆเลย คน ตจว ยังมาอะ

หลังโควิดไม่ฟื้น พวกอยู่ได้คือสายป่านยาว+ยอมเล่นนอกเกม ร้านผมไม่เอาด้วยเลยยอมปิดเจ๊งกันไป

ลึ่มครับ ผมเองด้วย
โลกเปลี่ยนหน้ามือเลย บางคนผ่อนรถ ผ่อนบ้านอยุ่ โดนยึด กี่ปีจะฟื้นยังคิดไม่ออก ทำแบบเดิมๆมันไม่ได้แล้ว
สภาะการแข่งขัน ฆ่ากันทำลายตัวเองในออนไล

ผมก็หนึ่งในนั้นแหละครับ รวมถึงกลุ่มเพื่อนที่ทำธุรกิจหลายคน รวมถึงเพื่อนที่ตปทด้วยครับ

โควิด ผมเหมือนเสียเวลาไป 4 ปี เพิ่งปีนี้ยอดขายกลับมาเหมือนก่อนโควิดแล้ว
เสียดายเวลามากๆ แผนที่วางไว้เพิ่งได้เวลาทำ น่าจะปีหน้า
รอบๆตัวคล้ายๆผม ครึ่งนึง อีกครึ่ง…“ล้ม”

เยอะเลย ผมอยู่ภูเก็ตด้วย เจอเยอะมาก ส่วนใหญ่ที่เจ๊งๆคือทำธุรกิจกับคนจีนเป็นหลัก โควิดจีนหายนั้นงานเข้ากันยาวๆ แต่ตอนนี้ฟื้นกลับมากันหมดแล้ว

จากยอดขาย 6แตะ7 บางเดือน7หลัก
ตอนนี้ ยอดขาย ต้นๆ6หลักยังเหนื่อยเลยครับ ธุรกิจที่บ้านผม
ยอดขาย เอามาจ่ายเงินเดือนผมกับแฟนก็หมดละ ดีที่มีโบนัสอื่นๆของบริษัทด้วย
แต่บริษัทอื่นๆล้มไปเยอะครับ เมื่อก่อนมาเปิดแข่งเยอะมาก สินค้าแนวเดียวกัน

เจ๊งเลยน่ะมี เพื่อนคนนึงเปิดธุรกิจร้านอาหารตั้งแต่ก่อนโควิด 3-4 ปีละ ทำมาเริ่มดี เริ่มกระจายสาขาไปได้เยอะละ

พอโควิดคือทุกอย่างจบเลย พวกร้านอาหารกระทบที่จำเป้นต้องนั่งในร้านน่ะ หนักมาก

พวกที่พัก โรงแรม ก้หนักเหมือนกันเพราะ ต่างประเทศไม่เดินทางมา คนในประเทศก้ไม่กล้าไปไหน

โชคดีที่ product ที่บริษัทยังขายได้อยุ่เพราะเน้นขายในประเทศแถม คู่แข่งที่เป็นของนำเข้าจากต่างประเทศก้ยิ่งแพง เพราะงั้นก้เปนผลดีอยู่บ้าง

เรื่องนี้ทำให้รู้ว่า การมีทรัพย์สินที่เป็นเงินเย็น สำคัญมาก ในอนาคตอาจจะมีวิกฤตเกิดขึ้นในรูปแบบอื่นก้ได้ ควรต้องรู้จัก มีแผนสำรองไว้เสมอ

ผมว่ามีเยอะ มันไม่ได้ล้มทีเดียวแต่มันเหมือนแผลที่ติดเชื้อแล้วเชื้อมันเริ่มออก บางคนก็ยอมเป็นหนี้ทั้งในและนอกระบบเพราะยื้อ บางคนสายป่านไม่พอทำไปวันๆแต่สุดท้ายมันไม่กลับมาเหมือนเดิม เพราะสภาวะตลาดมันเปลี่ยนไปเลย คนใช้เงินก็เปลี่ยนวิธีเปลี่ยนแนว ใช้ให้คุ้มขึ้น เหใือนเลือกใช้ได้น้อยลงเพราะต้องเลือกอะไรที่คุ้มค่ามากขึ้น คราวนี้ไอ่คนที่กู้มาก็ชิบหายต้องหาเงินหมุน หมุนไม่ทันก็หาวิธีลัด ไอ่คนที่สายป่านน้อยจะมาทำอะไรต่อที่ฝันมันก็ไม่มีแรงไปต่อมันก็ต้องทิ้งฝันทิ้งเงินที่ลงไป ที่สำคัญมันทำให้คนหมดหวังหมดไฟในตัว

แกขายออนไลน์แล้วจะมาบอกว่าเจ๊งเพราะโควิดยังไง ไม่เกี่ยวกันเลย

ธุรกิจที่บ้านผมตอนแรกคิดว่าจะกระทบหนัก
ไปๆมา ออเดอร์10เท่าจากปกติเฉย

ตัดเย็บพวกชุดใช้ทิ้ง ใน รพ. สนาม
หน้ากากผ้าอะไรงี้