ผมเริ่มเป็นละ ละรู้สึกมันบั่นทอนความสุขไปพอสมควรเลย

เช่น จะเผลอไปเทียบกับเพื่อนร่วมอาชีพว่าเขาไปไกลกว่าเราซะละ หรือ จะเรื่อง การใช้ชีวิตที่เสพ social ละดูดีกันมาก

พยายามจะบอกตัวเอง ว่สอย่าไปเปรียบเทียบ ให้อยู่กับตัวเองๆ แต่มันก็มีเผลอบ้าง

ละไอวันที่เผลอนี่ละครับ บางทีมีจมเลย แต่เดี๋ยวมันก็หายไปละครับ ไม่ได้อยู่กับความรู้สึกนี้ตลอดนะครับ

เลยอยากลองมาถามเพื่อนๆดูว่าเคยเจอความรู้สึกแบบนี้กันไหม ละทำยังไงกับมันบ้างครัล

ผมก็ชอบคิดเทียบกับเพื่อนที่รู้จักครับ เห็นเค้าชีวิตดี งานดี เงินดี ผมเห็นก็น้อยใจตัวเองครับ

เป็นแบบนี้ตลอด ไม่รู้ทำยังไง

เป็นซึมเศร้ารึป่าวครับ ท่านเป็นเหมือนผมเลยชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น แล้วทำให้อารมณ์ผมดิ่งรู้สึกแย่กับตัวเอง

ผมไปหาจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลได้ยามากินแล้วอาการดีขึ้นครับ ลองทำแบบสอบถามดูครับ ของผมเป็นขั้นรุนแรงเลย

ก่อนไปหาจิตแพทย์

https://www.rama.mahidol.ac.th/th/depression_risk

ไม่เคยเป็น เพื่อนเก่งๆรวยๆออกรถ ต่อยอดธุรกิจ แต่งงาน มีลูก เรามีแต่ความรู้สึกยินดี
ส่วนใครกากๆอยู่แล้ว แล้วแย่กว่าเดิม ผมสมน่ำหน้า 55

ทุกคนมองโลก ทุกคนใช้ชีวิต ทุกคนมีภาระ ทุกคนมีความชอบ ไม่มีทางเหมือนกันได้แน่นอน
(ไม่ได้พูดถึงเรื่องต้นทุนชีวิตใดๆเลยนะ )
มีความสุขไปวันๆ เก็บออมไว้ในอนาคตบ้าง เผื่อตกงาน

ชีวิตมันสั้น เชื่อผมดิ เมื่อวันก่อนยังคุยกับพ่ออยุ่เลย
จะออกรถ จะเที่ยวนู่นนี่นั่น อีกไม่กี่วันแกตายซะและ วางแผนดิบดี ไม่ได้ทำซักอย่าง
อยากพัฒนาอยากเก่งก็ลุย รีบผิดก็รีบแก้
อยากชิวก็ทำหาความสุขใส่ตัว ทำงาน 5 วัน เที่ยววันเสาร์วันนึง
เผลอๆ ไอ้เพื่อนที่เป็นเจ้าของกิจการมันจะอิจฉาเราซะอีก ไอ้ห่านี่แม่งเที่ยวทุกวันเลยว่ะ ส่วนกรูไม่ได้หยุดเลย
แอะ ก็อย่างที่บอก คนเรามันไม่เหมือนกัน โซเชียลเขาอาจจะดูดี หลังกล้องอาจจะคิดบิลธุรกิจหัวแทบระเบิด
ใครจะไปรู้

เรื่องโซเชียลดีทอกซ์ใช้ไม่ได้สำหรับผม ผมมองเห็นแต่ประโยชน์จากโซเชียล
เพื่อนผมขยายกิจการลงโซเชียลตลอด ผมก็เฝ้าติดตามนะ ยินดีกับมันจริงๆมันเก่ง
มันเจอผมนี่ ผมไม่เคยต้องจ่ายค่าอาหารค่าเครื่องดื่มเลย ดูกระจอกไปกว่าเดิมอีกกู แต่แล้วไงอะ 55 แดกฟรี ได้คุยกับเพื่อนด้วย
เฟสมีไรให้อ่านเยอะแยะ ทวิตเตอร์ ชว ง่ายๆ ภายใน 1 นาที เปิดปุ๊ปแข็งปั๊ป
ไอจีก็มีแต่สาวๆ

การตัดความคิดในด้านลบทำได้ยาก​ แต่ทำได้​ ด้วยการฝึกสมาธิ​ พอจิตใจว่างจากความฟุ้งซ่าน​ มันจะแสดงธรรมชาติเบื้องต้นของมันคือความเบา​ สบาย​ สมาธิเป็นทั้งเกราะป้องกันและฟื้นฟูกำลังใจให้กับเรา

การฝึกสมาธิไม่ได้ยากเลยหากรู้วิธีการที่เหมาะสม​ ลองแบบนี้ดูครับ​ ตอนหายใจเข้านึก​ เข้า​ และตั้งใจฟังเสียงลมหายใจที่เรากำลังสูดข้าไป​ โดยกำหนดว่า​ เข้าาาา ให้ยาวนานเท่ากับช่วงของลมหายใจที่เราสูดเข้ามา​

และตอนหายใจออกก็กำหนดฟังเสียง​ ออกกกกก​ ยาวๆแบบนี้​ พอยน์ของเราคือการกำนดจิตให้เลียนเสียง​ลมหายใจตอน​ เข้า​ และ​ ออก​ ถ้าทำได้ต่อเนื่องก็จะไม่พบความคิดฟุ้งซ่านใดๆปรากฎขึ้นในช่วงเวลานั้น

ขั้นตอนต่อม่ก็คือการดูจิต​ คือการฝึกให้ตนเองมีสติอยู่ตลอดเวลา​ แนะนำให้ฟังหลวงพ่อ​ปราโมทย์​ ปราโมชโช ซึ่งท่านจะแนะนำเราด้วยวิธีการที่ทุกคนสามารถทำตามได้ไม่ยาก

และสุดท้ายก็ยอมรับในกรรมเก่า​ ที่ส่งเรามาในชาตินี้​ และยอมรับในผลของกรรมใหม่​ ที่พาเรามาอยู่ในจุดที่เราเป็นอยู่ในปัจจุบัน​ ยอมรับในสิ่งที่ตนเองทำผิดพลาดไป​ แล้วตั้งสติอยู่กับปัจจุบัน​ ระมัดระวังในก้าวต่อไปให้มากขึ้น​

ขอให้ท่านโชคดีครับ​ อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอ​ เราอาจไม่ใช่ราชาของโลก​ แต่อย่างน้อยเราเป็นคิงสำหรับตัวเองได้​ด้วยการไม่ยอมตกเป็นทาสทางอารมณ์ที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อทำลายตนเอง​

อย่ายอมแพ้ครับ​ มีมืดย่อมต้องมีสว่าง​ ไม่มีสิ่งใดทรงตัวอยู่ได้ตลอด​ ไม่ว่าทุกข์หรือสุข​ สำคัญที่ปัจจุบัน​ เราสามารถกำหนดแนวโน้มของเรื่องราวได้ด้วยตัวเราเอง​ กับดักทางอารมณ์นั้นจะร้ายแรงมากขึ้นถ้าเราไม่รู้เท่าทันมัน​ ขอให้ท่านผ่านมันไปให้ได้นะครับ

เคยเป็นครับ ผ่านมาได้ด้วยคำว่า "ปลง"

ต้องคิดได้เองจริงๆครับ ถึงจะหลุดพ้น

มองอีกด้านของเขาครับ เช่นเขาต้องทำงานหนักมาก เขาตั้องนอนน้อย หรือต้องลงทุนเยอะ อะไรแบบนี้

แต่ถ้าเขาไม่ใช่แบบนั้นก็น่าอิจฉาจริง เวลาผมเจอพวกมีเงินเยอะๆแล้วดูมีเวลาว่างก็อิจฉาอยู่

เลิกเล่นอะไรที่เห็นชีวิตคนอื่น