คลั่งเจ้า

พอมีครอบครัว ความสำคัญของเพื่อนสนิทต้องโดนลดทอน

ทำธุรกิจด้วยกันครับ พอมีเรื่องเงินมาเกี่ยว แล้วแต่ละคนให้น้ำหนักระหว่างเงินกับมิตรภาพไม่เท่ากัน ทีนี้มันไม่สามารถมองได้เหมือนเดิมอีกต่อไปจริง ๆ (เพื่อนสนิทกันมาเป็น20ปี)

ย้ายมาต่างจังหวัดไกล ไม่ได้ติดต่อใครเพราะพอโตมาดันชอบอยู่คนเดียว

สนิทตอนมหาลัย พอเรียนจบก็ต่างไปทำงานไม่ค่อยได้ทักกัน วันนึงมันทักมาแต่เช้าเลยแต่ผมไม่ได้อ่านเพราะว่าวันนั้นงานยุ่งมาก พอมาเปิดอ่านเมสเซจตอนเย็น สรุปมายืมเงิน แล้วด่าผมเสียหายยับเลยประมาณว่าไม่ได้ทำไมไม่ตอบตั้งแต่ตอนกลางวันจะได้ไม่ต้องเสียเวลารอ ผมเลย เออ บล็อคแม่งเลย จบๆไป

เพื่อนคนนึงเพราะความห่าง ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน
กับอีกคนนึงไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน

ผมไม่เมาแล้ว เอาตังไปผ่อนหนี้อีก3ปี กินได้นิดๆหน่อยๆอย่าว่าแต่เมาเลยตึงยังไม่ตึงเลย

อีกอย่างร่างกายไม่ค่อยไหวละ แฮงค์นานไม่เหมือนหนุ่มๆกินแค่พอกับแกล้มหมดพอ

ส่วนมากก็เรื่องเงิน

โตขึ้น ไลฟ์สไตล์เปลี่ยนห่างกันเพราะแยกย้ายทำงาน มีครอบครัวมีลูกโฟกัสลูกมากกว่าแต่ก็มีคุยบ้าง

1.) เก็บเงินค่าหอในวันที่เราต้องออกจากหอเราและไปขออยู่ด้วย2สัปดาห์ก่อน เพื่อรอไปเริ่มงาน สุดท้ายแม่เค้าให้กลับมา แต่เค้าก็จะเอาเงินแม่เค้าที่ให้เราอีก
2.) หลอกขายเครื่องเกมส์หลักพันในวันเราเริ่มงานใหม่ไม่ถึงเดือน แต่สุดท้ายก็ไม่ส่งของให้เรา
3.) เส้นทางไม่เหมือนกัน แล้วต่างคนต่างเดิน และไม่มีวันจะมาบรรจบกัน (ไม่ได้รับการขอโทษ หรือติดต่อใดๆ)

- ชอบผู้หญิงคนเดียวกัน ต่างคนต่างแข่งกันจีบ
- เพื่อนจีบติด ได้เป็นแฟน ผมอกหัก ก็ไม่อะไร ดีใจกับเพื่อน และเคารพการตัดสินใจของคนที่เราชอบ
- พอสองคนนี้เลิกกัน ผมก็รอดูซักพักใหญ่ (เกือบสองปี) ว่าไม่มีรีเทิร์นกันแน่นอนแล้ว จึงขอกลับไปจีบใหม่
- คราวนี้จีบติด ได้เป็นแฟนกัน
- พอเพื่อนรู้ พยายามกลับมาแย่งแฟน แบบจริงจังมาก ไม่เห็นหัวหรือให้เกียรติอะไรผมที่เป็นเพื่อนมันซักนิด
- แต่ไม่สำเร็จ ผมกับแฟนได้แต่งงานกัน ส่วนเพื่อนคนนั้น ผมก็เลิกคบแม่ง

จริงแล้วไม่ได้สนิทเฉยๆแค่เจอกันบ่อยตอนเรียนหรืออยุ่ใกล้ๆกัน ผมจากมีประมาณ 6-7 คน ตอนนี้เหลือ 2-3 คนที่ติดต่อกันไม่ให้ขาดกัน เจอกันปีละครั้งยังสนิทกันเหมือนเดิมคุยได้ทุกเรื่องเหมือนเดิมอย่างสนิทใจ ถึงไลฟ์สไตลไม่ตรงกันสุดๆแต่ความจัญไรของกลุ่มนี้มันเหนียวแน่นเกินไป

ต่างคนต่างแต่งงานมีครอบครัวครับ

มันก็ไม่ใช่ไม่สนิทหรอก แค่ห่างๆกันมากกว่า

แค่สไตล์ นิสัย จริตส่วนตัว ไม่ตรงกันแค่นั้นจริงๆ
ตอนอยู่ โรงเรียนมัธยม สนิทกันมาก มานอนบ้านผมบ้าง เวลามีเรื่องชกต่อยช่วยกันตลอด การบ้านข้อสอบก็ลอกกัน สอบเข้ามหาลัย ก็เลือกที่เดียวกัน
พอเรียนมหาลัยจริงๆหารห้องร่วมกัน อยู่ๆไปมันไม่ใช่วะ ความสะอาดหรือการใช้พื้นที่ส่วนตัว มันต่างกัน พฤติกรรมต่างกัน ผมเลยขอแยก หลังจากนนั้นก็ไม่สนิทกันอีกเลย อาจจะเพราะผมเองรู้สึกผิดที่ขอแยก เลยกล้าๆกลัวๆที่จะเข้าหา ชีวิต4ปีเลยไมค่อยสนุกเท่าไหร่

ผมเป้นแบบ เพื่อนสนิทที่ไม่เจอกัน นานๆโทรหากันที
แต่พอมีข่าวไม่ดีที่เกี่ยวข้อง เช่นบ้านแถวนั้นน้ำท่วม รู้ข่าวจากคนอื่นโทรหา

คือ ชีวิตที่โตขึ้น ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่และครอบครัวครับ

ส่วนสนิทแล้วไม่สนิทผมยังไม่มี
มีแต่ไม่สนิทแต่ทำงานใกล้ชิดหรืออยู่กลุ่มเดียวกันจึงดูเหมือนสนิท

ปล.ผมเข้ากับคนง่ายไปไหนได้หมด แต่เพื่อนสนิทจริงจัง มีน้อย 555