ปกติแล้วมันมีหลักเกณฑ์ตามค่าเฉลี่ยมั้ยครับ
ว่าช่วงอายุเท่าไหร่ ควรมีเงินเก็บ หรือ สินทรัพย์มูลค่าเท่าไหร่

สำเร็จเดียวที่มี คือ ความใคร่

ไม่มีครับ

30+ ควรจะมีอย่างน้อย1ล้านละนะ

เงิน

หัวล้าน

ทุกวันนี้ไม่ปวดหลัง ไม่เจอรถติด ผมก็ถือว่าประสบความสำเน็แล้วครับ

สำเร็จเดียวที่มี คือ ความใคร่

เอาแค่เราอยู่สบายไม่เบียดเบียนคนอื่นก็พอ

มีหลักเกณฑ์ครับ…… คือ คุณอยากมีเงินเก็บเท่าไหร่ มีทรัพย์สินเท่าไหร่ ก็หาให้ได้ตามนั้น โดยไม่ต้องไปสนหลักเกณฑ์ของคนอื่นครับ

เคยเจอตาราง อายุ25 2แสน อายุ30 7แสน อายุ35 ล้านเจ็ด อายุ40 สี่ล้าน อายุ45 เจ็ดล้าน6

ตอนแรกผมก็คิดๆไว้ว่าตอนเกษียนน่าจะมีพอใช้ตามแผน แต่เจอเงินเฟ้อปีนี้ไป กังวลว่าจะมีอีกหลายปีที่

เงินเฟ้อแบบปีนี้เลยเปลี่ยนแผนใหม่ ลงทุนไป กินเที่ยวไปเรื่อยๆได้เท่าไรก็เท่านั้น ถ้าตังหมดก่อนรมควัน 555

อาจจะดูกาวลุสเซอร์ แต่อย่างน้อยก็ไม่เป็นภาระใคร

ชาว SS ภูมิใจ ในตัวท่านครับ

5555

ความสุขง่ายๆแค่ปลายนิ้ว

สำหรับผม มันคงไม่มีทฤษฎีตายตัว เห็นมีแต่เพจการเงินมาแชร์ๆ กัน

อาจจะตอบไม่ตรงใจ จขม แต่ผมคิดว่าถ้าอยากได้เท่าไหร่ เรากำหนดเองเลยครับ

เพราะปัจจัยชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกัน จะเอาไม้บรรทัดมาตีก็ไม่ใช่ คนๆ นึง เกิดและเติบโตมา ต่างกันทั้งครอบครัว สถานะทางบ้าน การศึกษา โอกาสในการทำงาน

บางคนเริ่มต้นชีวิตการทำงานก็นำเพื่อนร่วมรุ่นไปไกลแล้ว ในขณะที่บางคนอาจจะยังดิ้นรน เช่าห้อง ส่งเงินให้ที่บ้าน เพราะแบบนั้นเราไม่มีทางรู้ background ของแต่ละคนได้เลย

แต่สถานะความพร้อม ไม่ใช่ข้ออ้างทั้งหมดที่จะทำให้เราหยุดพัฒนาครับ ผมเชื่อว่าคนเราพัฒนาได้ ยกระดับชีวิตตัวเองได้ แต่ถ้าถอดใจแต่แรกก็คงจะยกระดับคุณภาพชีวิตยาก

ถ้ากลับไปตอบคำถาม ผมว่าอยู่ที่อยู่ตัวเราเลยครับ วัยไหนเราอยากได้เท่าไหร่ อยากมีอะไร ก็พยายามทำงานไป พัฒนาตัวเองไป แต่ถ้าเราไปเปรียบเทียบคนอื่น มันไม่มีที่สิ้นสุดหรอกครับ

เพื่อนร่วมงานผม คือ ขับ Supercar มาทำงานสบายๆ เหมือนทำงานเอาสังคมมากกว่า เพราะแบบนั้นมองความพร้อมของตัวเราแหละครับ ว่าไหวที่ตรงไหนก็กำหนดเป้าตัวเอง

ถ้ามันบวกทุกเดือน ถึงจะน้อย แต่ไม่ได้ลำบากจนเกินไป ผมก็ว่าโอเคนะ

ผมว่ามันไม่มีตัวเลขตายตัวจริงๆหรอก
แต่ละคนจังหวะ ปัจจัยชีวิต ปูมหลังมันไม่เหมือนกัน

บางคนทำงานได้เงินมาหากินใช้คนเดียวได้ ไม่ต้องซัพพอร์ตใคร
บางคนที่มีคนข้างหลังต้องดูแล
บางคนมีบ้านรถ พร้อม บางคนต้องไขว่คว้าหาเอาเอง

ผมว่าอย่าไปหาบรรทัดฐานอะไรมันไม่มีจริงๆหรอก
แค่ประคองชีวิตให้ไม่ลำบาก ได้กินของอร่อยๆ มีทรัพย์สินตามกำลัง
เท่านี้ก็มีความสุขพื้นฐานแล้วนะ

ไม่ว่าจะช่วงอายุเท่าไหร่ เรื่องหนี้ก็ควรปลดให้เร็วที่สุดครับ ส่วนเรื่องสินทรัพย์ไม่ซีเรียส แค่ไม่ไปเป็นภาระคนอื่น ผมก็พอใจแล้ว

คนที่ยึดติดว่าอายุเท่านั้นต้องมีเงินเท่านั้น อายุเท่านี้ต้องมีเท่านี้ ผมว่าชีวิตคงไขว่คว้าจนเหนื่อยมากอ่ะ ผมแค่มีพอเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียได้ เบิกค่ารักษาพยาบาลได้ มีเงินสำรองบ้าง ไม่มีหนี้ มีเงินพอไปเที่ยวไกล ๆ บ้างปีละครั้งสองครั้ง ก็มีความสุขแล้วครับ