อ่านแล้วงง สรุปบ้านที่อยู่กับย่านี่ใครสร้าง ใครออกเงินสัดส่วนเท่าไหร่บ้าง

ส่วนเรื่องเห็นแก่ตัวต้องตอบว่าใช่คับ แต่ยังเห็นแก่ตัวมากไม่พอ ต้องมากกว่านี้อีก ญาติให้เค้าบ่นไปความสุขเค้า

ย่าก็ให้รับฟังไปจะได้มีคนคุย เราจะไปสนใจทำไม เงินก็หามาเองก็ใช้ตามที่อยากสิ ใจแข็งๆหน่อย อย่าไปเอาภาระคนอื่นมาแบกไว้ที่ตัวเอง เว้นแต่อดีตญาติๆทั้งหลายจะช่วยจนเราได้ดีอย่างทุกวันนี้ ถ้าไม่ใช่ก็ตัดทิ้งไป

เก็บตังซื้อบ้านใหม่ พาย่าไปอยู่ด้วย จะได้จบๆ

ถ้าเป็นผม ผมเห็นแก่กว่าเยอะครับ ไม่ใช่คนขี้สงสารด้วย บ้านนี้ผมไม่อยุ่แล้วครับ ขนของออกมาแล้วหายวับไปเลย ลาก่อย

นอกจากเห็นแก่ตัวแล้วผมยังอกตัญญูอีกด้วย

ปัญหาแบบนี้น่าเหนื่อยแท้ ผมก้โดนไม่รู้จักบุญคุณ อกตัญญูอยู่เลย

เอ่อออ ยังไงดี


ท่านไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอก แต่ลุง+อาท่านพยายามยัดเยียด mindset ของเค้าให้เข้ามาในหัวท่าน ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้หรอก
ยุคสมัยมันเปลี่ยนแล้ว คนเราทำงานหนักก็ควรให้กำไรชีวิตได้เที่ยวได้พักผ่อน นี่ท่านแค่จะไปหาแม่ด้วยซ้ำ
ในส่วนที่ท่านดูแลย่า ออกค่าใช้จ่าย อะไรพังก็ซ่อมแซม+ซื้อใหม่มันก็เพียงพอแล้วครับ
เค้าจะบ่นอะไรก็คิดซะว่าเสียงนกเสียงกาไป
เราไม่สามารถเอาเสื้อที่คนอื่นบอกว่าสวยมาใส่ที่ตัวเองแล้วจะสวยเหมือนที่คนอื่นใส่ได้หรอกครับ แต่ละคนก็มีเสื้อตัวเก่งของตัวเองทั้งนั้น
ชีวิตก็เช่นกัน ทำแบบที่ท่านเป็นอยู่ หาความสุขให้ตัวเองบ้าง ไม่เบียดเบียนใครก็เพียงพอแล้วครับ

อะไรที่ทำได้ท่านก็น่าจะทำหมดแล้ว ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำด้วยโดยไม่ได้มีใครเดือดร้อน มันไม่ผิดหรอกครับ

ปัญหาเครือญาตินี่น่าเบื่อ รวมถึงการคิดเรื่องบุญคุณด้วย

ซื้อบ้านใหม่ พาย่า มาอยู่ด้วย

อ่านจบหมดแล้ว ดูท่านก็ดูแลย่าดีแล้ว รวมถึงบ้านด้วย ไม่ได้เอาเงินไปเที่ยวเล่นหมด มีการแบ่งเงินเป็นหลายๆส่วน

ส่วนที่จะให้โบนัสไปแบ่งให้ลูกหลานญาติ ขอญาติบอกว่า สนตีนเหอะ เรื่องอะไรจัต้องไปให้ มันเป็นหน้าที่เหรอวะ เลอะเทอะชิบหาย

หนักใจแทน เข้าใจทั้งฝั่งผู้ใหญ่ และเข้าใจทั้งฝั่งคุณ

ปัญหาแก้ได้โดยการพพูดคุยครับ คุยกับลุงกับอาทั้งสองว่า คุณเป็นแค่หลาน หน้าที่ดูแลพ่อแม่ก็คือลูกๆ ทั้งหลาย ซึ่งในที่นี้ก็คือลุงๆ อาๆ ทั้งหลาย แต่พวกคุณก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น หน้าที่ตรงนี้เลยตกสู่ท่าน แค่ท่านอยู่ดูแลย่า พวกคุณก็ต้องเสียสละส่งเงินมาช่วยเหลือแล้ว จะไปโยนทุกอย่างให้ท่านได้ยังไง ไหนจะให้ท่านเอาเงินไปลงให้ลูกหลานพวกคุณอีก บ้าไปแล้ว เหมือนลงทุนกับท่านแค่คนเดียว แต่ได้ผลกำไรกลับไปเป็นกอบเป็นกำ

มีวิธีแก้อีกทางนึง คือย้ายออกจากบ้านหลังนี้ ยังไงบ้านหลังนี้ในอนาคตก็ไม่ใช่ของท่าน เดี๋ยวพอท่านย้ายออกไป ช่วงแรกพวกลุงๆ อาๆ ก็จะด่าท่าน แต่เดี๋ยวเวลาผ่านไปก็จะเริ่มรู้สึกตัวครับ

ผมผ่านมาแล้ว แล้วก็ระเบิดมาแล้วครับ ผมต้องเสียโอกาสเติบโตกลับมาบ้านเกิดเพื่ออยู่กับพ่อแม่ แล้วยังมาเรียกร้องให้ผมต้องมาโน้นนี้นั้นอีก ด้วยเหตุผลคือ ผมอยู่บ้าน ไม่ต้องทำอะไร สบาย เหอๆ หลังจากเหตุการณ์ผมระเบิดไป ตอนนี้ไม่มีใครกล้าอีกเลย

เคสแบบนี้เกิดเฉพาะกับคนที่หัวอ่อน จิตใจดีครับ

คุณต้องสนใจไรด้วยเหรอ แต่ส่วนของคุณย่าผมเห็นใจนะ มีกันแค่สองคนก็โอเคแล้วนะ ใส่ใจแกก็พอ

พอท่านรวยเดี๋ยวก็กลับมาเลียไข่ท่านเอง ลุงผมเลือกไม่แคร์ใครออกไปทำธุรกิจจนรวยญาติที่ด่าๆพากันมาเลียไข่ชมอย่างกับเป็นเทวดา ส่วนแม่ผมกตัญญูจนหมดตูดให้เงินญาติยืมแล้วไม่ได้คืนพอไม่มีเงินให้ยืมก็โดนด่าอยู่ดี

คนเราเกิดมาทั้งที่ ไปใช่ ชีวิตซะนะครับออกจาก ครอบครัวท๊อคซิก นี้ซะ คอยส่งเงินช่วยเหลือ คนที่คุณคิดว่า เค้า ช่วยเหลือคุณมาจนโตก็พอ อย่าตีกรองตีกรงให้ตัวเองอยู่แต่ในนี้ ตอนนี้ คุณต้องมีครอบครัวเป็นของคุณเองแล้ว เหมือนที่น้าๆ อาๆ เค้ามีกัน

ออกมาดีกว่าครับ แต่เราก็ทำหน้าที่จ่ายเงินช่วยคุณย่าต่อไป ต่อให้ท่านลงทุนแค่ไหน บ้านนั้นก็คงไม่ใช่ของท่านหรอก

เห็นแก่ตัวมั้ย ใช่ส่วนนึงนะ แต่ผิดอะไรหรอที่จะเห็นแก่ตัว เพื่อชีวิตและครอบครัวตัวเองบ้าง

และถ้าจะถามว่าเห็นแก่ตัวเพราะอะไร ผมว่าคุณน่าจะรู้ดีนะถึงได้มาโพสถาม

หนึ่งเลยคนที่เลี้ยงดูคุณไม่ใช่พ่อแม่ แต่เป็นย่ากับลุงที่เค้าต้องเสียสละอะไรของเค้าบางอย่างเพื่อเลี้ยงดูส่งเสียคุณจนจบ ดังนั้นผมว่าเคสนี้การเรียกร้องบุญคุณมันแฟร์ เพียงแต่ความเหมาะสมเท่านั้นแหละที่อาจจะรับรู้ต่างกัน (แต่ไอ้การให้ไปจุนเจือลูกๆอาต่อผมว่าไร้สาระ)

อีกอย่าง คุณบอกเองฐานะทางบ้านไม่ได้ดี ในจังหวะที่คุณเรียนจบป.ตรีแล้ว จริงๆคุณควรพิจารณาหาเลี้ยงตัวเองและจุนเจือย่าคุณที่ไม่มีรายได้แล้วก่อน แต่คุณเลือกไปเอาทรัพย์จากทางแม่เพื่อต่อป.โทเลย คุณเลื่อนความรับผิดชอบคุณมาจังหวะนึงแล้ว จังหวะนี้คุณก็เลือกที่เห็นแก่ตัวเพื่ออนาคตตัวเองแล้วหนึ่งทีนะ

ดังนั้นถ้าจะเป็นคนเห็นแก่ตัวอีกซักหน่อย เพื่อให้ได้มีชีวิตของตัวเอง มันไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่สนับสนุนการเป็นคนดีเกินเบอร์ หากมันทำให้ชีวิตและครอบครัวปัจจุบันของคุณไม่มีความสุขนะ ใช้ชีวิตไปเถอะ ส่วนเรื่องย่าคุณแนะนำไม่ได้เลย คนแก่สมัยก่อน แคร์คำพูดคนมากกว่าแคร์ความเป็นจริง

เท่าที่อ่านนะ ลองมองในมุมลุงมุมอาคุณดูนะ ทั้งๆที่เป็นแค่ลูกของพี่ชาย หรือน้องชายเท่านั้นลูกกรูเองก็ไม่ใช่ ก็ส่งเงินมาเลี้ยงดู เท่ากับก่อนนี้คือในวัยที่เขาหาเงินได้ เขาต้องส่งเงินเลี้ยงทั้งแม่ ทั้งลูกตัวเอง ทั้งหลาน ทั้งสร้างบ้าน วันนึงหลานโตมา หลานจะตัดวงจรการพึ่งพากันของครอบครัวคุณออก เขาก็คงกลัวละมั้ง
ลุงคุณไม่มีรายได้ละนี่ ยังต้องส่งเงินให้แม่ เขาอาจจะคาดหวังให้คุณมารับไม้ต่อเขาหรือแบ่งเบาสัดส่วนมากกว่านี้รึเปล่า

คุณมาถามในนี้ด้วยมุมมองที่คุณเล่าเอง คห. คนนี้ก็ต้อง เชียร์ให้ไปใช้ชีวิตอิสระ ออกไปโบยบิน ช่างหัวญาติแม่มดิ เป็นใครมาสั่งกรู กรูอยากมีความสุข ประมาณนี้อยู่แล้ว

สิ่งที่คุณทำไปมันคงไม่ตรงกับความคาดหวังของญาติๆ และถ้าทำตามความคาดหวังคุณเองก็ไม่ไหว เพราะจะไม่มีความสุข ในเมื่อบ้านคุณมันพึ่งพากันขนาดนี้ ถ้าเราเลือกตัวเองมากกว่าคนอื่นยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกมองว่าเห็นแก่ตัว

ก็แค่นั้น ผิดไหมไม่ผิดหรอกใครก็อยากจะไปใช้ชีวิตตัวเอง แต่เห็นแก่ตัวไหมเห็นแก่ตัวอยู่แล้ว ก็ธรรมดามนุษย์