สมัยนั้น ยังทำงานโรงงาน ไม่มีเนต มือถือโนเกีย
เจอเพื่อนตอนเช้าบอก ผมไม่เชื่อ ยังไงก็ไม่เชื่อ อำแน่นอน
พักกลางวัน ต้องวิ่งออกไปซื้อสยามกีฬาสตาร์ซอคเกอร์

ผมก็ไม่เชื่อครับ จบครึ่งแรกผมก็นอนแล้ว ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่เลย

555 จริง คนดูทางบ้านเห็นแล้วยังยิ้มไปด้วย

5555555+ ผมก็ปิดไฟนอนเลย ตอนนั้น ม.5 จำได้เลย ง่วงด้วย โดน 3 เม็ดปุ๊บ ok นอนได้ แต่ น้าชายยังดูอยู่ สรุปได้แชมป์ เพราะน้าตะโกนดังลั่น ตกใจตื่น ตื่นมาเฮเลย เสียดายไม่ได้ดู ครึ่งหลัง

ดูฟอร์มหงส์แล้วงงชิบหาย ว่าน่อลมันรอดมาได้ยังไง กับสภาพทีมแบบนั้น จริงๆออกตัวก่อนตั้งแต่ก่อนเจอกันแล้ว ว่ายับแน่ แต่จบออกมาเสมอ 2-2 เฉย ยังแปลกใจว่า ทำไมครึ่งหลัง ที่แผงแบคโฟร์น่อลออกไปหมดแล้ว ทำไมอาโหน่งไม่สั่งบุกยับๆไปเลย คือถ้าเอาต่อยังไงก็โดนอะ

พอเสมอได้ ลิ้วพูลผ่อนเกมเฉย คือเกมรับน่อลก็ยวบ เกมรุกก็ไม่มีห่านไรแล้วตอนนั้น สวนไม่ได้แน่นอน โชคดีจัด
ไม่งั้นน่อลแพ้สามเกมติดไปแล้ว

ไปๆมาๆกลายเป็นมู้คนแก่คุยกันเฉยเลย 555

ว่าไปก็ผ่านไปเกือบ 20 ปีแล้วนะ