ปกติช่วงเช้าไปทำงาน ผมมักจะเปิด เรื่องเหล้าของเฮียสอฟังพอได้รับรู้ข่าวบ้านเมือง

จนกระทั่งยกประเด็นที่แอบตรงใจผม ว่าวันนี้มันถูกสะท้อนออกมาจนได้จาก คนกำกับการจราจร ในตอนเช้า ตามโรงเรียนต่างๆ

ประเด็นเล็กที่เป็นเรื่องใหญ่ของคนกลุ่มที่ต้องปฏิบัติหน้าที่

จากข่าวมันมีข้อเรียกร้องหลายเรื่อง แต่เรื่องนึงคือ

"ให้กอดให้หอมมาจากบ้านให้เรียนร้อย"

อ่านดูแบบ อะไรวะ แต่

ในโรงเรียนใหญ่ๆ ที่มีการจราจรหนาแน่น เมื่อผู้ปกคครองมาส่งลูก ซึ่งตีกลมๆ1 คน 1 คัน (ถึงตรงนี้เขายกยอดมาให้ดูว่าแต่ละ รร. มีเด็กกี่คน )

ถ้า ผปค 1 คน/คัน เวลาส่งลูก ใช้เวลาในการ กอด /หอม เวลาลูกลงรถ

ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ รถคันหลัง มันก็จะติดตามๆ กัน

ปัญหานี้ผมเองก็เกิดและก็หงุดหงิดใจเล็กๆ แบบเห็นตรงกัน

เพราะโรงเรียนของลูกก็ระดับ 4000+ คน

ที่เคืองๆคนอื่น บางที เมียผมก็เป็น ลูกผมก็เป็น

ไอ้ที่ลงไปกอด ลงไปหอมกัน ข้างล่าง 5555

พอขึ้นมาผมก็จะมีบ่นๆใส่ทุกครั้ง ว่าให้ทำกันให้เรียนร้อยบนรถ พอถึงก็แค่ยกกระเป๋าใส่หลัง

ใช้เวลาจอดรถให้น้อยที่สุด แต่ปลอดภัยที่สุด ก็มีโดนค้อนๆ ว่าอิจฉาแหละ แม่ลูกรักกัน (555)

คือถ้ามองเป็นเรื่องเล็กในครอบครัวต้องบอกว่า เรื่องขี้หมา อย่ามาเครียด

แต่ในแง่ของการกำกับการจราจรนี่ เอาเรื่องเหมือนกัน สำหรับโรงเรียนใหญ่ๆ

ปล.ปัญหานี้สำหรับผมมันเรื่องเล็ก เห็นแล้วแบบ แค่ค้อนๆเคืองๆ แบบทำไมไม่ทำมาจากบ้านหรือบนรถวะ

เพราะผมไปส่งลูกเช้าตลอด ไม่เคยสาย แม้แต่ครั้งเดียว แต่นั่นแหละ มองในอีกมุม ของคนอื่นที่ทำงานอีกแบบ

ปล.2 เราจะไม่มองไปถึงการจัดการจราจรอื่น ๆ นะครับ อันนั้นเป็นองค์ประกอบที่เข้าใจได้
อันนี้ผมโฟกัสแค่เรื่องการกอด การหอม 5555

ส่งลูกกลับบ้านมา กอด หอม เมียที่บ้านต่อ

น้าติ๋มนี่น้า สายมุ่งจริงๆ

ตอนผมบินช่วงโควิคยังไม่ซาก็คิดงี้

ไม่กรอกเอกสารไม่กรอกฟอร์มให้เรียบร้อย ไปทำหน้าเคาเตอร์เช็คอิน

คนละ2-3นาที แต่เป็นงี้100คน แถวยาวเสียเวลาชิบ มาเร็วแต่กว่าจะเช็คอินเสร็จไม่เหลือเวลาไปกินข้าวไรละ

อันนี้คือ ต่อให้เรามาเร็ว เผื่อเวลาเท่าไหร่ แต่รับมือกับสถานการณ์อันนี้ยากจริงๆ เพราะมันไม่ใช่เป็นประจำ

ผมถึงได้บอกว่า เรื่องเล็กสำหรับบางคนจริงๆ แต่คนที่ต่อคิวนี่แหละ

ถึงว่าล่ะ รีบปาดคนนั้นคนนี้ รีบส่งลูกเหลือเกิน

ก็เป็นเรื่องที่ช่วยกันได้นะ แต่อย่าไปคาดหวังกับประเทศที่คนจอดรถขวาง 1 เลน แล้วเปิดไฟฉุกเฉินเพื่อไปซื้อกล้วยแขกกันเป็นว่าเล่นเลยครับ

เรื่องใหญ่กว่านี้อีกหลายเรื่องยังไม่ทำกันเลย ทำใจเถอะครับ

ตอนผ่านหน้าโรงเรียนเคยได้ยินตำรวจหน้าโรงเรียนประกาศด้วย
บอกรถโตโยต้าสีแดงมัวแต่หอมลูกอยู่นั้นแหละ รถข้างหลังมันติด วันหลังหอมมาแต่บ้านนะ

ของผมเคยเจอเปิดประตูส่งลูกมีคนเดินมารับ พี่ยืนถ่ายคลิปโบกมือบ๊ายบายลูก

ไอ้รถข้างหลังก็รอไปสิ ดีว่ามันไม่ใช่รร.ใหญ่เลยไม่เป็นไร

ผู้ปกครองต้องพร้อมก่อนครับ ผมก็เห็นด้วยนะเรื่องขับรถไปส่งให้เด็กเตรียมกระเป๋าเองพร้อมลงเวลาถึงหน้าโรงเรียน

เวลาผมไปส่งลูกก็ส่งหน้าประตูโรงเรียนให้เตรียมกระเป๋าเปิดประตูลงเอง ไว้เจอกันตอนเย็น

1 คันไม่ควรเกิน 15 วินาทีด้วยซ้ำไปครับการเจรจรโดยรวมมันติดไปหมด

ผมว่ากำหนดเลยให้เวลาแต่ละคันกี่นาที กำหนดจุดรับส่ง กำหนดเวลา

นี่ต้องเมียระดับคาริน่าเลยนะเนี่ย

หรือว่าใกล้ถึง สมมุติต่อคิดจะส่งลูกเข้าร.ร. ถ้าเหลือสัก 4-5 คิว ก็กอดหอม ลาลูกได้มั้ยอ่ะ

พอถึงคิวเราจะได้เปิดประตู แล้วลูกจะได้เดินลงไปเลย

ในมุมคนเคยอยู่ รร ในข่าว สักโรงนั้น


อยากบอกว่า นอกจากกอด หอม ดมลูกเนี้ย


สมัยก่อน ผู้ปกครอง บางคน(รถบางคัน) ก็ยังไม่รู้จักเตรียมพร้อม กระเป๋านักเรียน อยู่ท้ายกระโปรงบ้าง (ต้องจอดแล้วเปิดท้ายไปหยิบ) , ไม่หยิบกระเป๋ารอลงรถบ้าง (กระเป๋าอยู่ที่นั่งแถวหลัง)

พวกนี้เสียเวลาเพิ่มในการเร่งระบายรถ เวลาเด็กลงจากรถไปไม่น้อยนะ


(รู้เพราะว่า มันมีเวรที่นักเรียนมัธยม ต้องไปช่วยเปิดประตู อำนวยความสะดวกให้รถที่ผู้ปกครองมาส่งทุกเช้า 555)



ปล, ผมนั่งรถโรงเรียนตอนประถม กับรถเมล์ตอนมัธยม