เมื่อคืนก็ทรงนี้แหละ บุกไปแล้วมันมีประตูตลอดอะไร ๆ เลยดูดีงามไปหมด เลสเตอร์แมร่งก็มั่วซั่วเองเยอะด้วย

บอลเปลี่ยนโค้ช แถมตำนานคุมทีม เล่นในบ้าน นักเตะมันได้ปลดปล่อยความเครียด ความอึดอัด ความกดดัน มันเลยออกมาดี แต่เดี๋ยวเจอเชลซีนัดต่อไปนี่แหละ เราจะได้เห็นว่ารุดมีดีแค่ไหน เหมือนตอนที่คาร์ริคคุมชั่วคราวตอนนั้นที่เจอแต่เกมหนักๆ ซึ่งก็ถือว่าทำได้ดีเกินคาด ส่วนรุดนี่ต้องรอดูว่าแท็คติกเป็นไงเมื่อเจอเกมใหญ่ คาดว่ารุดน่าจะได้คุมอย่างน้อย 3-4 นัดนะ เพราะอโมริมน่าจะมาตอนเบรคทีมชาติโน่นแหละ มาตอนนี้ทันทีมันฉุกละหุกเร่งรีบเกินไป คงพอได้เห็นกันเต็มๆ ว่าบอลของรุดเป็นไง

เอาจริงๆ คือ อารมณ์เดียวกันครับ
แต่จบเกมแล้วเกิดคำถาม

- ปีกที่ไม่ได้บ้าเลี้ยง มองแล้วเปิดเลย หรือ ลากถึงเส้นหลังและตัดเข้าใน, เออ ทำกันได้นี่ ทำไมฝืนเลี้ยงฝืนยิงกันจัง ... นัดนี้เห็นชัดเลยว่า ตัดเข้ากลางมาให้กลางยิงบ่อยกว่าเดิมมากๆ โอเคมีฝืนไปยิงบางก็ยังน้อยกว่ามาก
กลับมาสงสัยเป็นคำถามว่า โค้ชสั่งหรือก่อนหน้านั้นตั้งใจเล่นไล่โค้ช

แล้ว เอเรร่า ก็ไป ตัวสำคัญเลย ผมว่า

ห้องเครื่อง ของทีมตอนนั้น

สุดท้าย ใช้ เฟรด แมคโท เละ

ไม่แน่ใจแต่ว่าตอนนี้คือทีมต้องการชัยชนะแน่นอนไม่ว่าจะเจอทีมเก่งหรือกระจอกขนาดไหน

ลองเมื่อคืนตกรอบนี้กำลังใจยิ่งไปหมดแน่นอน

ส่วนเคสรุดมันคนละแบบกับโอเล่ ที่เหมือนกันคือทั้งคู่เป็นตำนานของทีมซึ่งแฟนบอลเอาใจช่วยเกิน 100 แน่นอน

แต่เคสของรุดชัดเจนคือไม่ได้ทำต่อแน่นอน แต่ไม่ว่าจะได้คุมกี่นัดถือเป็นโอกาสในการสร้างโปรไฟล์ของรุดเองสำหรับงานต่อๆไปด้วย

หลักๆผมว่าขาดพลังงานนั่นแหละครับ ป็อกขี้เกียจ มาติชช้า มีเอเรร่าที่ยอมไม่เล่นเกมรุก ช่วยมาติชปัดกวาดเข้าบอล แล้วจ่ายบอลให้ ถ้าจำไม่ผิดสถิติตัววิ่งในสนามมากสุดช่วงนั่นก็เอเรร่า และช่วงที่แกลงก็เสียประตูน้อย Pre assist เยอะอยู่ แต่หลังแกเจ็บก็ไม่มีตัววิ่งแย่งบอลให้ ก็เสียประตูแพ้บ่อยอยู่จนเป็นลูป

ถ้าจำกันได้คือ โอเล่บอกให้บอร์ดต่อสัญญา เอเรล่า แต่บอร์ดไม่ต่อเพราะยังไม่เป็นกุนซือ ให้กุนซือที่จะตั้งถาวรมาตัดสินใจดีกว่า แต่พอแต่งตั้งโอเล่ปุ๊บไปคุยเอเรล่า แกก็ไปเซ็น PSG แล้ว

จนกว่าจะได้โค้ชใหม่มา ตอนนี้ขอตักตวงความสุขที่ได้ดูเฮียคุมก่อน