ผมเคยอยู่กับแฟนเก่าคนนึงตอนสมัครเป็นแอร์ ตอนเทรนคือ อ่านหนังสือเยอะแทบตาย ความรู้เรื่องเครื่องบิน ความรู้หลายๆเรื่อง ข้อมูลเต็มไปหมด สุดท้าย มันแทบไม่ได้ใช้ บิน 100 รอบก็ไม่ได้ใช้อ่ะ นอกจาก จะรับมือกับผู้โดยสารอย่างไร 5555555555 ซึ่งสกิลมันก็ไม่ได้ต่างกับพนักงานโรงแรม หรือพนักงานเสริฟเลย  

แอร์ญี่ปุ่นด้วยนะเออ แต่สิบกว่าปีล่ะ  

เดี๋ยวนี้มองอาชีพแอร์ไม่ได้เหมือนเดิมเลย

จำได้สมัยเด็กคืออาชีพแอร์คือ ว้าวมาก สาวสวย หุ่นดี มีความ sophisicated ห่างไกลจากเราเหลือเกิน (ผมเป็นเด็กตจว.คนนึง)

พอโตมาหลังเรียนจบได้คบกับแอร์ต่างชาติอยู่ 2 ปีนึคนนึง และแอร์สายการบินบูติค คนนึง ก็ยังรู้สึกโอเค มีความพราวอยู่ว่าแฟนสวยแฟนเป็นแอร์

แต่ตั้งแต่ผ่านโควิดมาที่แอร์โดนเทกระจาดเต็มไปหมด และตอนหลังหลังสายการบินเริ่มปรับเงินแอร์ล่ะ ทำให้รู้สึกมองอาชีพนี้ขึ้นมาว่าทำไมมันไม่มั่นคงแบบนี้หว่า

พอมาปีหลังๆบินบ่อยๆ เริ่มสังเกตมากขึ้นการทำงานของเค้าคือ เด็กเสริฟ บริกร คนที่ใช้แรงงานบนเครื่องบินชัดๆ การทำงานคือหลับไม่เป็นเวลา ต้องจัด schedule มาใช้แรงงานและไม่ได้ใช้สมองอะไรเท่าไหร่ ถึงแม้ตอนเทรนจะต้องให้มีความรู้มากมาย สอบเข้ายาก แต่ของจริงก็ไม่ได้ใช้ขนาดนั้น (ใข้มากสุดคือเรื่องภาษา ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเด็กพนักงานโรงแรมทั่วไป ในแง่ของภาษาและ sense)

สรุป อาชีพนี้เหมือนคนทั่วไป ไม่มีเสน่ห์(ไม่ได้ติดบัฟ)มากกว่าอาชีพอื่นๆในแบบที่เราเคยมองล่ะ ต้องขอโทษ user นึงที่คลั่งจัดกับแอร์ด้วยนะ 555 ในมุมมองของคนที่โตขึ้น คนสวยและ sexy ตอนนี้เป็นอาชีพอะไรก็ได้แล้ว อยู่ที่ตัวบุคคลมากกว่า

 

ดูถูกคนอื่นเกิน

ถ้าไม่ได้คิดว่าจะเกิดเหตุฉุกเฉินบนเครื่อง แล้วเค้าจะเป็นคนช่วยชีวิต ก็ไม่ผิดหรอก

ยกตัวอย่างให้ฟัง ที่เกิดกันอยู่บ่อยๆ
อาหารติดคอ น้ำร้อนลวก แพ้อาหารบนเครื่อง
หัวใจวาย/เต้นผิดจังหวะ กระเป๋าตกใส่หัวแตก
เครื่องเสียความดัน ควันไฟ เครื่องตกหลุมอากาศ
เครื่องแครชบนรันเวย์ ไฟไหม้
ขู่วางระเบิด พาวเวอร์แบงค์ไฟไหม้ โดนผู้โดยสารคนอื่นต่อย ฯลฯ

เจอซักครั้งแล้วค่อยเห็นความสำคัญก็ได้ครับ