[RE: คนไทยไม่ยอมมีลูกกัน แล้วแก่ตัวไปใครจะเลี้ยง]
the Smirnoff พิมพ์ว่า:
มากมาย พิมพ์ว่า:
ผม งง กับคนที่คิดว่า
ทำไมแก่แล้ว ต้องอยากให้ลูกมาดูแล
ส่วนตัว ผมมองว่า ตอนยังไม่แก่ อาจคิดแบบนี้ได้
แต่ผมเห็นรอบข้าง คนแก่ที่มีเงิน และไม่มีลูก จากที่เขาเล่าและเห็น
มันไม่ใช่แค่เรื่องการดูแล เป็นแค่ส่วนนึง ตอนเริ่มมีลูก คงไม่มีใครเอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็นหลัก
มันมีเรื่องจิตใจ ความหวังในชีวิต การมีคนรักให้รอคอย ความเหงา ความซึมเศร้า
การมองโลกไม่เหมือนเดิมกับชีวิตที่นับเวลาถอยหลัง
ปล. การดูแล ผมว่า ทุกวัย ก็ต้องการสิ่งนี้ทั้งนั้น ไม่มากก็น้อย ฉะนั้น ผู้สูงอายุจะอยากได้สิ่งนี้ ไม่เห็นแปลก
ไม่แปลก
แต่ถ้าคิดมีลูกเพื่อที่ให้มาดูแลยามแก่ล้วนๆ เพราะกลัวไม่มีคนดูแลตอนทำอะไรไม่ได้แล้วอ่ะแปลก
เข้าใจได้ครับ แต่บางทีมันอาจเป็นคำพูดบริบทที่พูดแตกต่างกันไปครับ ถึงเวลาตอนที่แก่กันจริงๆ เราๆ ก็อาจจะไม่คิดแบบนี้ก็ได้ ถูกมั๊ยครับ อย่างที่ผมบอก คงไม่มีใคร คิดเรื่องให้ลูกๆดูแล ตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาว ก่อนจะมีลูก น่าจะเป็นประเด็นรองๆ ส่วนมากจะอยากมี เพราะ ชอบเด็ก อยากมีลูก อยากดูแลลูก อยากเห็นอนาคตลูกที่ดี
โดยส่วนตัว ผมเจอคนรอบข้าง ที่เป็นผู้สูงอายุ จะพูดเรื่อง การกลับมาหา การมาพบเจอ การรอคอยอย่างมีความหวัง เลยพอเข้าใจ ว่าลูก อาจเป็นสิ่งนึง ที่เป็นจุดยึดเหนี่ยวในตอนบั้นปลาย
หลักๆคือ ความผูกพันในครอบครัวครับ ชีวิตมันคือเส้นทาง
ระหว่างทางที่เดิน มันคือ ความผูกพัน สิ่งเหล่านี้มันเลี้ยงชีวิตเรา ท่านเห็นด้วยมั๊ยครับ
ปล. ผมอาจมองจากมุมส่วนตัว คนรอบข้างนะครับ ถ้ามองแคบไป ขออภัยครับ