มันคลาสสิคอ่ะ บอกไม่ถูก


ผมดูหนังเรื่องนี้เกิน 40 รอบ

จริงๆครับ โดยประมาณว่าเยอะมาก
เพราะสมัยนั้น ผมมีแผ่น CD หนังในห้องเช่าอยู่ 2-3 เรื่อง
และผมมักชอบเปิดหนังดูตอนกินข้าวเกือบทุกวัน

ไม่เคยเบื่อเลย เพราะ... หนังที่ดูเรียบง่ายแบบนี้
มีรายละเอียดในนั้นเยอะมากๆ ทุกบท ทุกคำพูด มันมีอะไรหมด
ไม่ใช่เขียนบทมาส่งๆ แต่ละเมียดละไมมาก

เชื่อมั้ย ผมดูเกินรอบที่ 20 ยังพบสิ่งใหม่ๆในหนังอยู่เลย
เช่น การหมายความ กิมมิคต่างๆที่ซ่อนไว้ หรือมีอยู่

และ ผมค่อยๆอินกับตัวละครแต่ละตัวนะ จนชอบทุกตัว
ทุกตัวมีคาแรคเตอร์และมีความสำคัญ พร้อมกับมีเหตุผลในตัวมันเอง
แรกๆ ผมก็รู้สึกกับตัวละครต่างๆคล้ายๆเจ้าของมู้เนี่ยแหล่ะ
แต่ยิ่งดู ยิ่งพบ ยิ่งเข้าใจ

คือสรุป อาจจะไม่ใช่หนังที่เลิศเลอ แบบไม่ดูไม่ได้
และคงอาจด้วยช่วงวัย ที่อยู่ในจังหวะที่เริ่มเสพหนังเป็นพอดี

นิยามเรื่องนี้สำหรับผม นี่คือหนังที่ใจฟูที่สุดเรื่องนึงของผมครับ  

เคยดูเหมือนกัน...ก็ชอบนะ
แต่พอได้อ่าน ความคิดเห็นนี้
ทำให้อยากกลับไปดูอีกรอบเลย

 

ตอนเรียนมหาลัย อาจารย์ให้แปลบทหนังจากเรื่องนี้ ผมว่าประโยคนี้มันตอบได้ชัดมาก อารมณ์ทั้งบอกรัก ขอโทษ ในเวลาเดียวกันเลย

“William: I live in Notting Hill. You live in Beverly Hills. Everyone in the world knows who you are, my mother has trouble remembering my name.
Anna Scott: I'm also just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her.”  

ปากกว้างมากครับ  

แปลให้หน่อยสิครับ ผมไม่เก่งอังกฤษ เลย